Είναι από τις ειδήσεις που, ενώ δεν προσθέτουν τίποτα γνωστό περί τα κρατικά δρώμενα και τις κρατικές αντιλήψεις, εντούτοις συνταράσσουν και οδηγούν σε δυσοίωνες σκέψεις για το μέλλον της χώρας.
Αναπαράγουμε την είδηση αν και είναι ήδη γνωστή και προβεβλημένη.

Τουρίστες επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου της Κνωσού κατήγγειλαν ότι πλήρωσαν χωρίς να τους κοπεί εισιτήριο. Οι ελεγκτές που επέδραμον -προσποιούμενοι τους επισκέπτες- διαπίστωσαν ότι πράγματι δεν είχαν κοπεί δελτία της ταμιακής μηχανής, αλλά ακόμα ότι και η ίδια η μηχανή ήταν αδήλωτη.

Είχαν βρει οι εκεί απασχολούμενοι τη «μηχανή» να τα σημειώνουν σε ένα πρόχειρο βιβλίο και να τα στέλνουν (;) στο ΤΑΠ (Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων). Φοροδιαφυγή και παραβάσεις μέσα στα σπλάχνα του κράτους και μέθοδοι που τις έχουμε συνδέσει με τους «κατσαγάνηδες» (εκ του τουρκ. kacamak), τους δραπέτες της φορολογικής νομιμότητας.

Φοροδιαφυγή και διαφθορά από τους ίδιους τους κρατικούς (ή και παραπλησίους) λειτουργούς που, ως λύχνοι επί την λυχνίαν, έπρεπε πρώτοι να δίνουν το παράδειγμα σ’ όλο τον ταλαιπωρημένο λαό. Ως το άλας της γης, που τόσο εύκολα «μωραίνεται» στην εποχή μας…

Το κράτος δεν νομιμοποιείται να ωρύεται κατά της φοροκλοπής εάν δεν έχει το ίδιο πρωτύτερα τακτοποιήσει τα του οίκου του. Και εδώ που τα λέμε είναι διαφορετικού ειδικού βάρους οι περιπτώσεις της λαθροχειρίας των δημοσίων λειτουργών, και της φορολογικής «αντίστασης» του χειμαζομένου λαού.
Η υποταγή στη νομιμότητα όπως μας τη δίδαξε ο Σωκράτης και όπως τη φιλολόγησε και ο Πλάτων («φίλει την πατρίδα καν άδικος ή», αγάπα, δηλαδή, την πατρίδα σου ακόμα κι όταν σε αδικεί) είναι η βάση της κοινωνικής ευρυθμίας και της ευτυχίας του έθνους, ωστόσο, τα υψηλότατα επίπεδα των σημερινών φόρων πολύ συχνά δοκιμάζουν τις αντοχές του λαού και αυτή την εύθραυστη σχέση κράτους-πολίτη. Θα μπορούσε δηλαδή να δικαιολογηθεί κάπως μια παράβαση από τους φτωχούς και απεγνωσμένους ενός λαού που δεν τον φροντίζει κανείς, αλλά όχι από αυτούς που σιτίζονται από το εθνικό πρυτανείο.

Το ότι δε αυτά τα κρούσματα παρουσιάστηκαν στην Κνωσό είναι σημαδιακό και ίσως έχει κάτι να μας προφητεύσει η ίδια η ετυμολογία των λέξεων. Η Κνωσός (με ένα σίγμα) πιθανότατα παράγεται από το ρήμα «κνώσσω» που σημαίνει κοιμάμαι, βρίσκομαι σε ύπνωση.

Ο «λαβύρινθος» από την άλλη, που είναι το γνωστό πολύπλοκο οικοδόμημα, παράγεται από τον «λάβρυ», το διπλό πελέκι που ήταν και έμβλημα της μινωικής εξουσίας.

Σε μια δημόσια, λοιπόν, «κνωσό» που υπνώττει και χορεύουν οι αρουραίοι, καιρός είναι να σηκωθεί απειλητικά ένα διπλό πελέκι (η μια κόψη του για τους έξω και η άλλη για τους μέσα) μήπως και αρχίσουν τα πράγματα να μπαίνουν σε μια ευρωπαϊκή τροχιά.

Και ο καιρός αυτός δεν μπορεί να περιμένει. Είναι, όπως θα’ λεγε και ο Θουκυδίδης, ου μενετός…