Για άλλη μια φορά δολιχοδρομούντες και παραπαίοντες αναζητούμε τις «λύσεις» στην έρημο της λογικής.

Ανίκανοι να υπερβούμε- καθότι κομματοαναθρεμμένοι- την κομματική λογική, « βάζουμε φωτιά στο πάπλωμα για να φύγουν οι ψύλλοι»!
Για άλλη μια φορά χάνεται η ευκαιρία για τη χώρα αλλά και για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ να αναχθεί από τη μικροπολιτική των κομματικών σκοπιμοτήτων στην πολιτική των «ανοιχτών οριζόντων».

Στην πολιτική που συνενώνει όλες εκείνες τις δυνάμεις που διαθέτουμε ως έθνος, που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, που δίνουν καθημερινά τη μάχη για να κατισχύσουν οι αξίες της Δημοκρατίας, του ανθρωπισμού, της δημιουργίας και της προόδου.
Για άλλη μια φορά βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος, χάνουμε το τρένο της προόδου, χάνουμε τη χώρα μας, η οποία συνεχώς κατρακυλά, ολοένα και πιο κάτω « στου κακού τη σκάλα».

Ποιο όφελος θα προκύψει για τη χώρα, εάν από τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, αντί του ενός ΣΥΡΙΖΑ και του ενός ΤΣΙΠΡΑ, μας προκύψουν δυο κόμματα, της «ριζοσπαστικής» και της… «σούπερ ριζοσπαστικής» Αριστεράς, και δυο ηγέτες του «διαμετρήματος» και της ιδεοληπτικής νοοτροπίας Τσίπρα-Λαφαζάνη;

Τι περισσότερο θα προσφέρει «η Αριστερά του τίποτα», η οποία με τους Βαρουφάκηδες γελοιοποίησε διεθνώς και επιβάρυνε τον ελληνικό λαό- μετά από ένα εξάμηνο επιδείνωσης της αναξιοπιστίας της πολιτικής ηγεσίας της χώρας- με ένα φορτίο δυσβάστακτων μέτρων;
Τι περισσότερο θα προσφέρει « η Αριστερά του τίποτα», η οποία με τις ανεκδιήγητες Τασίες, οι οποίες αντιμετώπισαν με… ανέκδοτα το κρίσιμο θέμα του «μεταναστευτικού», εξευτέλισαν διεθνώς τη χώρα;

Τι περισσότερο θα προσφέρει « η Αριστερά του τίποτα» με τους Μπαλτάδες και τους Κουράκηδες, οι οποίοι παρέδωσαν και πάλι την Εκπαίδευση των Ελληνοπαίδων στους μικρόνοες των συντεχνιών, στους « τροφίμους» των πανεπιστημιακών «Ασύλων», σε όλους εκείνους οι οποίοι μάχονται για τη διαιώνιση της αναξιοκρατίας, υπέρ της «ήσσονος προσπάθειας», υπέρ του μη ελέγχου και της μη αξιολόγησης των διδασκόντων;
Και τι περισσότερο θα προσφέρει συμμαχώντας και πάλιν με τους… «Μπαλαφάρες» της ΑΝΕΛ, οι οποίοι από το «ηρωικό Κούγκι» βρέθηκαν- εν μια νυκτί- στην… Αυλή των «Μερκελιστών»!

Με τις εκλογές θα απαλλαγεί ο Τσίπρας, λένε οι αισιόδοξοι, από τα «βαρίδια» της «Αριστερής Πλατφόρμας» και τη «λάθος επιλογή» της Κωνσταντοπούλου.
Και αν αυτός ο στόχος πραγματοποιηθεί, ποιο θα είναι το όφελος;

Τι θα αλλάξει για τη χώρα; Μια κυβέρνηση και πάλι του Τσίπρα θα ανταποκριθεί στις «μνημονιακές» υποχρεώσεις της και θα προχωρήσει στο σχεδιασμό ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης και στην εφαρμογή του με τα στελέχη που του έμειναν πιστά, αυτά τα στελέχη που διακηρύσσουν- και τους ακούνε οι εταίροι μας στην Ευρώπη- ότι δεν πιστεύουν πως μπορεί να εφαρμοστεί το πρόγραμμα δανειοδότησης της χώρας μας;

Μήπως ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ολοκληρώσει τη θρησκευτική αγωγή, που πήρε κατά την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος, με τη συμμόρφωσή του προς την ευαγγελική διδασκαλία, κατά την οποίαν «δε βάζουμε καινούριο κρασί μέσα σε παλιό ασκί»;

Και μήπως, εμείς οι άλλοι, έως ότου εμφανιστεί ο… καινούριος Ελευθέριος Βενιζέλος, πρέπει να περιοριστούμε στη σώφρονα πρακτική των Αρχαίων, κατά την οποίαν «το μη χείρον βέλτιστον»;