Η αντίληψη περί δημοκρατίας του ΣΥΡΙΖΑ, αφότου επετεύχθη ο στόχος της «πρώτη φορά αριστερής κυβέρνησης» υπέστη ολική μετάλλαξη.

Η «πλέρια» δημοκρατία της Αριστεράς, με μπόλικο άρωμα αναρχίας, την εποχή της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, των ηρωικών εξεγέρσεων στην Κερατέα και στις Σκουριές της Χαλκιδικής, της υπεράσπισης του… «συνταγματικού δικαιώματος» της ελεύθερης δράσης των κουκουλοφόρων και των τροφίμων του πανεπιστημιακού «ασύλου», της κατάληψης Υπουργείων και Οργανισμών, της μόνιμης κατοχής του Κέντρου της πόλης, από ομάδες -ανεξαρτήτως αριθμού- διαμαρτυρομένων ατόμων, των συχνών καταγγελιών περί παραβίασης του Συντάγματος για την παράκαμψη του Κοινοβουλίου με τις Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου που επέβαλλε η τότε Συγκυβέρνηση, των κατηγοριών και των απειλών κατά της τότε Συγκυβέρνησης ότι κατέλυε τη δημοκρατία, διότι δεν είχε την «λαϊκή νομιμοποίηση» -παρ’ όλον ότι διέθετε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία- για να εφαρμόζει μνημονιακά μέτρα, έδωσε σήμερα τη θέση της σε μια Δημοκρατία, η οποία εκτός της ομοιότητας που παρουσιάζει με την προηγούμενη περίοδο της διακυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, (χαρακτηριστικό παράδειγμα το πλήθος των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου) έχει εμπλουτιστεί με ορισμένα πρωτότυπα… «αριστερά» στοιχεία, όπως: την δυσανεξία, έως εχθρότητα και επιθετικότητα -ακόμα και τις απειλές- εναντίον Μ.Μ.Ε. και δημοσιογράφων, εναντίον κάθε αντίθετης φωνής που κριτικάρει τα πεπραγμένα τη «αριστερής» κυβέρνησης.

Πρωτοφανής, επίσης, υπήρξε στα χρονικά της Δημοκρατίας μας ο απροκάλυπτος εμπαιγμός του λαού που κλήθηκε να ψηφίσει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, με τη διαβεβαίωση του ίδιου του πρωθυπουργού ότι κραδαίνοντας ως πανίσχυρο όπλο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα επιτύγχανε, εντός 48 ωρών, μια καλύτερη για το λαό συμφωνία.

Και είδαμε, την επαύριον του δημοψηφίσματος, να μετατρέπεται το μεγάλο ΟΧΙ σε ένα μεγάλο ΝΑΙ και να… επιτυγχάνεται η χειρότερη δυνατή συμφωνία!
Και παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να «κυβερνάν» υπερηφάνως την καθημαγμένη χώρα και τον δυστυχή λαό της!

Και ενώ δεν πιστεύουν και δεν συμφωνούν, όπως διακηρύσσουν, με τη… συμφωνία που υπέγραψαν με τους δανειστές εταίρους μας, παραμένουν στην εξουσία και υπόσχονται να την εφαρμόσουν για το… καλό του λαού (αναγνωρίζοντας «οψίμως» κα αφού ρήμαξαν και ό,τι είχε επιβιώσει από την προηγούμενη «μνημονιακή λαίλαπα», ότι μια έξοδος από το ευρώ και μια άτακτη χρεοκοπία θα επέφερε τρισχειρότερη εξαθλίωση στο λαό).

Και το τελευταίο και το πλέον πρωτότυπο: ενώ έχουν χάσει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία στη Βουλή -αφού 39 δικοί τους βουλευτές δεν ψηφίζουν τα μνημονιακά νομοσχέδια που φέρνουν προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο- και ενώ τα νομοσχέδιά τους ψηφίζονται χάρη στη… μεγαθυμία της Αντιπολίτευσης, Μείζονος και Ελάσσονος, συνεχίζουν να παραμένουν κολλημένοι στην καρέκλα της εξουσίας, παρά τα όσα υποστήριζαν στο παρελθόν για τα περί δημοκρατίας και συνταγματικής τάξης, καθώς και τα περί «λαϊκής νομιμοποίησης»!

Πρέπει, βέβαια, εδώ, να επισημάνουμε και την ευθύνη της Αντιπολίτευσης, Μείζονος και Ελάσσονος, η οποία λόγω της αδυναμίας της να δώσει μια εναλλακτική κυβερνητική λύση, αντιμετωπίζει χλιαρά -και μάλλον καιροσκοπικά- την ερμαφρόδιτη κατάσταση στην οποίαν έχει περιέλθει η δημοκρατία μας: να κυβερνά μεν ο ΣΥΡΙΖΑ, να νομοθετεί δε η Αντιπολίτευση!

Τι θα μπορούσε να κάνει η Αντιπολίτευση; Να δηλώσει και να απαιτήσει ότι η ευθύνη για την ψήφιση των επώδυνων μνημονιακών μέτρων δεν μπορεί να διαχωρίζεται από την ευθύνη για την εφαρμογή των νομοθετούμενων μέτρων. Και την ευθύνη για την εφαρμογή δεν μπορούν να την σηκώσουν οι αδύνατες πλάτες ενός κόμματος, το οποίο μάλιστα δηλώνει ότι η συμφωνία είναι προϊόν εκβιασμού και ότι την υπέγραψε «με το πιστόλι στον κρόταφο».

Εκτός, όμως, από τα παραπάνω, την κυβερνητική αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ επαυξάνει και το γεγονός ότι δεν αποτελεί ενιαίο κόμμα, αλλά -τώρα πια έγινε φανερό- από διχογνωμούντα αποκόμματα.
Έτσι, ο διαφαινόμενος κίνδυνος είναι ο πρωθυπουργός να εξαντλήσει τις εξισορροπητικές ικανότητες που διαθέτει για την αποκατάσταση της εσωκομματικής του τάξης και να μην προτάξει την ισορροπία της χώρας, με αποτέλεσμα η χώρα να… « μπατάρει» προς τη χρεοκοπία.

Υ.Γ. Και υπάρχει, βέβαια, και η κωμικοτραγική χροιά που προσδίδει στην «πλέρια» Δημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ το βαρέως προβληματικό ντουέτο των Βαρουφάκη-Κωνσταντοπούλου, οι οποίοι συνεχίζουν -χάρη στην ατολμία (ή την ένοχη συνείδηση) του πρωθυπουργού- να διαπομπεύουν την έννοια της Δημοκρατίας με τις -πρωτοφανώς- προκλητικές τους ενέργειες.