Η αναγκαία συζυγία

07/07/2015 - 14:08

Η μαραθώνια διελκυστίνδα των φετινών ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων, μεταξύ άλλων, έχει αναδείξει και ένα μεγάλο οικονομικό θεώρημα (πολύ προσφιλές στον νομπελίστα οικονομολόγο Γκαλμπρέιθ), σύμφωνα με το οποίο «η πολιτική έχει πάντα οικονομικές αιτίες και λύσεις και η οικονομία πολιτικές».

Η μαραθώνια διελκυστίνδα των φετινών ευρωπαϊκών διαπραγματεύσεων, μεταξύ άλλων, έχει αναδείξει και ένα μεγάλο οικονομικό θεώρημα (πολύ προσφιλές στον νομπελίστα οικονομολόγο Γκαλμπρέιθ), σύμφωνα με το οποίο «η πολιτική έχει πάντα οικονομικές αιτίες και λύσεις και η οικονομία πολιτικές».

Αυτό ισχύει και για το εσωτερικό μιας χώρας αλλά και για τις διεθνείς σχέσεις. Ισχύει, θα λέγαμε, σαν βασική συνθήκη και για τη διοίκηση και διαχείριση μιας οικογένειας, ενός οίκου.

Είναι η αναγκαία συζυγία για την καλή διαχείριση μιας χώρας, όσο κι αν μένουν αμετάπειστοι οι πλείστοι των Ευρωπαίων διαπραγματευτών και γαντζωμένοι σήμερα στο θέμα της Ελλάδας πίσω από τις τεχνοκρατικές προτεραιότητες και προϋποθέσεις.

Υπάρχει πράγματι μια σχέση ομοιότητας και παραλληλίας με το φιλοσοφικό δίπολο «ψυχή και σώμα», τέτοια που θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ψυχή είναι η πολιτική και το σώμα η οικονομία.

Και μπορεί, όπως αρχαιόθεν έχει υποστηριχθεί, η ψυχή να κατέχει το διευθυντήριο του όλου οργανισμού, ωστόσο θα ήταν τουλάχιστο αφελές να ισχυριστούμε ότι μπορεί ένα απ’ τα δυο να επιζήσει χωρίς την υγεία και τον παράλληλο βίο του άλλου.

Επιπλέον, θα πρέπει να τονίσουμε ότι αυτά τα δύο θα πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία.

Όσες φορές αναπτύχθηκε καταχρηστικά το ένα σε βάρος του άλλου, προέκυψαν δεινά και πόλεμοι. Να θυμηθούμε μόνο την περίπτωση της Γερμανίας του Μεσοπολέμου, που μια ανεπαρκής, προκατειλημμένη και εκδικητική πολιτική έστρεψε την ισχύ του πυρός μιας ταχύτατα αναπτυσσόμενης οικονομίας εναντίον όλων σχεδόν των χωρών της υφηλίου, με τα γνωστά ολέθρια αποτελέσματα σε ψυχές, σε υποδομές και σε ευκαιρίες ανάπτυξης.

Αν μάλιστα σκεφτούμε ακόμα παραπέρα, θα δούμε ότι και το αιώνιο φιλοσοφικό-κοσμολογικό πρόβλημα έχει την ίδια δομή. Μπορεί όλα να συντίθενται από αριθμούς, όπως υποστήριξαν οι Πυθαγόρειοι και οι Νεοπλατωνικοί, ωστόσο όλα τα κυβερνά ένας «πολιτικός» νους που θέτει την αρμονία, τους σκοπούς αλλά κυρίως το «γιατί» της δημιουργίας.

Δεν είναι λοιπόν άκαιρη και ξένη η επίκληση των πολιτικών λύσεων στα σημερινά προβλήματα.

Η οικονομία είναι (και σήμερα) το κλειδί της ανάπτυξης, αλλά δεν πρέπει να θεοποιείται και να μένει ανεξέλεγκτη. Η πολιτική είναι αυτή που θα θεσμοθετήσει, που θα σχεδιάσει και που θα οριοθετήσει την ανάπτυξη με γνώμονα τη φιλοσοφία, την εξισορρόπηση των τάσεων και το κοινό συμφέρον.

Σήμερα κακίζουμε τις κυβερνήσεις για τα οικονομικά δεινά κι αυτό είναι δικαιολογημένο και αληθές.

Τα δεινά είναι ο απότοκος των εσφαλμένων πολιτικών λύσεων και της έλλειψης επιστασίας και νοικοκυρέματος.

Απλώς σήμερα ξεπεράσαμε -ίσως για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία μας- αυτή την κόκκινη γραμμή των σχέσεων και δεν ξέρουμε ποιο από τα δύο, η πολιτική ή η οικονομία, θα μπορέσει με αργά, χειρουργικά αλλά οπωσδήποτε επώδυνα βήματα να μας εξασφαλίσει την ανάνηψη.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey