Μόνο η αλήθεια και η ομολογία της πλάνης μπορεί να βάλει τις βάσεις για την εθνική συνεννόηση και να οδηγήσει τη χώρα στην έξοδο από την κρίση, την ανάπτυξη και την πρόοδο.

Εάν ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ ομολογούσε ότι είχε λανθασμένη αντίληψη για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα, ότι υπερεκτίμησε τις δυνατότητες της αριστερής κυβέρνησής του, ότι άσκησε, πολλές φορές, άδικη κριτική στις προηγούμενες κυβερνήσεις, ότι υποσχέθηκε πολλά και εξωπραγματικά.
Και εάν ο αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης και όσοι είχαν την ευθύνη για την διακυβέρνηση της χώρας την περίοδο της κρίσης ομολογούσαν την ευθύνη τους για τα σημαντικά λάθη της πολιτικής, την οποίαν ακολούθησαν τα τελευταία δέκα χρόνια.

Εάν οι πολιτικοί μας και ο λαός συνειδητοποιούσαν ότι η σωτηρία της χώρας δεν είναι υπόθεση ενός κόμματος αλλά όλων των εθνικών μας δυνάμεων και εάν κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι αναγνώριζαν τις ευθύνες τους για το διχασμό του λαού και την αδιαφορία που επέδειξαν  για  τη δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου που θα αντιμετώπιζε την κρίση, τότε θα έμπαιναν οι βάσεις για την εθνική συνεννόηση και τη συνεργασία για την ταχεία υπέρβαση της κρίσης.

Τότε η αξιοπιστία της χώρας θα ενισχυόταν, οι διαπραγματεύσεις με τους ευρωπαίους εταίρους μας και δανειστές μας θα απαλλάσσονταν από την καχυποψία, το πνεύμα της αλληλεγγύης θα επικρατούσε και τα αποτελέσματα θα ήσαν αμοιβαίως επωφελή.

Εάν όλοι συμφωνούσαν ότι η χώρα μας χρειάζεται εθνικό σχέδιο, απαλλαγμένο από τις κομματικές προκαταλήψεις και ιδεοληψίες, το οποίο θα έχουν επεξεργαστεί -με διακομματική πρόταση- άξιοι και αναγνωρισμένοι διεθνώς επιστήμονες, τότε θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια σταθερή και καρποφόρα πολιτική για την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας, χωρίς τις παρατηρούμενες αντιδράσεις, την ασυνέχεια και τις ανατροπές που προκαλούνται με την αλλαγή των κυβερνήσεων, ακόμα και με τον ανασχηματισμό των ίδιων των κυβερνήσεων.

Εάν όλοι συναινούσαν και έδιναν προτεραιότητα στην αναδιοργάνωση και τον εκσυγχρονισμό της Δημόσιας Διοίκησης και του Εκπαιδευτικού μας συστήματος, που θα βασιζόταν  στην αξιοκρατική στελέχωση, την συνεχή αξιολόγηση και την ανταμοιβή των λειτουργών τους ανάλογα με την απόδοσή τους, τότε θα είχαν εξασφαλιστεί δυο αναγκαίες και βασικές προϋποθέσεις για την ανάπτυξη και την πρόοδο της χώρας.

Και εάν ενθαρρύνονταν οι επενδύσεις για την αξιοποίηση των φυσικών και πολιτισμικών πλεονεκτημάτων της χώρας μας, με τη θέσπιση διακομματικού,  σαφούς και σταθερού πλαισίου για την εξασφάλιση της διαφάνειας, της προστασίας του περιβάλλοντος και της δίκαιης κατανομής στην κοινωνία των ωφελειών, τότε θα περιοριζόταν δραστικά η ανεργία, καθώς και τα  συνεπακόλουθα  οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που κατατρύχουν τη χώρα μας.

Συμπερασματικά: εάν ο ελληνισμός  κατόρθωνε να ομονοήσει και να απορρίψει την κατάρα του διχασμού που κατατρώγει τις σάρκες του, τότε όχι μόνο θα επιτύγχανε την απεξάρτησή του από τον εξωτερικό δανεισμό, αλλά αξιοποιώντας και τη γεωπολιτική θέση  της χώρας μας θα αναδεικνυόταν η μεγάλη δύναμη που θα κυριαρχούσε οικονομικά και πολιτιστικά σε ολόκληρη τη Βαλκανική και την ανατολική Μεσόγειο και συγχρόνως θα κατακτούσε, όχι μόνο μια ισότιμη θέση ανάμεσα στα άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αλλά θα μπορούσε να διαδραματίσει και ένα  ηγετικό ρόλο στην προσπάθεια για τη μετεξέλιξη της σημερινής Ευρώπης σε μια Ευρώπη των λαών, του ανθρωπισμού και της κοινωνικής δικαιοσύνης.