Ολοκληρώνονται σήμερα το απόγευμα οι δύο πρώτοι γύροι για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Αυτοί, που για την εκλογή Προέδρου απαιτούνταν η ψήφος 200 βουλευτών.

Τα αποτελέσματα στον πρώτο γύρο ήταν 160 ψήφοι και στο δεύτερο εκτιμάται κάτι αντίστοιχο. Τώρα μένει ο τελευταίος, στις 29 του μηνός, που απαιτούνται 180 ψήφοι. Το από τους αρχαίους λεγόμενο «προς το τελευταίο εκβάν, έκαστον των πριν υπαρξάντων κρίνεται» είναι το κατ’ αλήθεια απόλυτο στην περίπτωσή μας.

Με τα υπάρχοντα χειροπιαστά πια δεδομένα, το πλέον πιθανό είναι ότι δεν θα μπορέσει να συγκεντρώσει ούτε και τον αριθμό των 180 ψήφων η υποψηφιότητα του Σταύρου Δήμα (το αντίθετο, θα είναι έκπληξη πρώτου μεγέθους).

Έτσι νομοτελειακά οδηγούμαστε σε Πρόωρες Εκλογές. Μετά από αυτές, για την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας απαιτείται η ψήφος 151 μόνο Βουλευτών. Δηλ. όσο και ο απαιτούμενος αριθμός για το σχηματισμό Κυβέρνησης. Λογικά όποιος μπορεί να σχηματίσει Κυβέρνηση, μπορεί να εκλέξει Πρόεδρο, τον οποιονδήποτε επιλέξει.

Αυτό έγινε το 1990 όταν στις εκλογές του Απριλίου κέρδισε η ΝΔ και εξέλεξε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή με 153 ψήφους. Τούτο είναι Συνταγματική Πρόνοια, για να μην υπάρξει το όποιο κενό στην ενάσκηση των καθηκόντων του Ανωτάτου Πολιτειακού μας Παράγοντα.

Τούτο θα μπορούσε να συμβεί αν θα εξακολουθούσε να ισχύει η ρήτρα των 200 ή έστω των 180 ψήφων.

Χωρίς να κρίνω την αξία του σημερινού υποψηφίου Προέδρου, εκείνο που θα πρέπει να παρατηρήσει κανείς εξαρχής είναι ότι το κυβερνητικό σχήμα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ προχώρησε, χωρίς καμία συνεννόηση με κανένα άλλο κόμμα, μόνο του, στην επιλογή του υποψηφίου Προέδρου.

Η επιλογή του Στ. Δήμα, του Αντιπροέδρου της ΝΔ, καταδεικνύει ότι δεν θέλησαν να υπάρξει συναποδοχή και από άλλα κόμματα και βέβαια κυρίως αυτό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Δεν θέλησαν ούτε ακόμη να «εκθέσουν» αυτή στα μάτια του Λαού.

Τούτο θα το επετύγχαναν αν ο υποψήφιος Πρόεδρος είχε τα χαρακτηριστικά ανθρώπου με «αριστερό» προφίλ. Τότε, αν δεν τον ψήφιζε η Αξιωματική Αντιπολίτευση, θα μπορούσαν να πουν «εμείς κάναμε τις όποιες κομματικές εκπτώσεις, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ψήφισε τον αριστερών καταβολών υποψήφιο Πρόεδρο, γιατί το νοιάζουν μόνο οι εκλογές». Αντίθετα, με το Σταύρο Δήμα, πολιτικό με χαρακτηριστικά καθαρά «δεξιού» προφίλ, εξαρχής θέτουν οπωσδήποτε το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πολλούς απ’ τους ανεξάρτητους βουλευτές ενάντια της υποψηφιότητάς του.

Η κυβερνητική αυτή επιλογή στο πρόσωπο του Στ. Δήμα ήταν ως να λένε «δεν θέλουμε να υπερψηφιστεί ο προτεινόμενος Πρόεδρος», άρα έτσι εκόντως-ακόντως ο Λαός σέρνεται καταχείμωνα σε Γενικές εκλογές.

Γιατί άραγε μία επιτυχημένη πρακτική του πρόσφατου παρελθόντος στην επιλογή υποψηφίου Προέδρου δε θέλησε να χρησιμοποιήσει τώρα το κυβερνητικό δίδυμο;
Δύο φορές τα τελευταία 20 χρόνια βίωσε ο Ελληνικός Λαός τούτη την πρακτική.

Το 1995 όταν ο μεγάλος Ανδρέας Παπανδρέου είχε προτείνει το «δεξιό» Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο και το 2005 όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε προτείνει τον «αριστερό», απερχόμενο τώρα Πρόεδρο, Κάρολο Παπούλια. Δηλαδή αυτήν την καλά δοκιμασμένη ρετσέτα, το δίδυμο Αντ.Σαμαρά - Ευαγ. Βενιζέλου δεν θέλησε να ακολουθήσει.

Μετά τα προλεχθέντα αναμφισβήτητα προβάλει αυθόρμητα το ερώτημα. Γιατί άρχισαν τις διαδικασίες για την εκλογή του Προέδρου από τις αρχές Δεκεμβρίου ενώ τούτο θα το μπορούσαν να το κάνουν ως την 12.2.2015;

Η περίοδος των δύο αυτών μηνών θα μπορούσε να υπάρξει περίοδος ουσιαστικής διαβούλευσης μεταξύ των κομμάτων για τη λύση του γόρδιου δεσμού.
Τούτο έχει διπλή ανάγνωση.

α) Ότι κάτω από την πίεση των διεθνών δανειστών μας με όλη αυτή την παρέλκυση επί τρίμηνο του ερχομού της Τρόϊκα για την ολοκλήρωση των υπολειπομένων διαπραγματεύσεων για το «κλείσιμο» των μνημονίων, αλλά και τις συνεχώς ανανεούμενες απαιτήσεις τους, που ουσιαστικά απαιτούν το να υπογράψουμε νέα μνημόνια, οι κυβερνητικοί συνέταιροι δεν άντεξαν.

Δεν άντεξαν οι εταίροι στη σκέψη ότι θα αναγκάζονταν να φέρουν στη Βουλή προς ψήφιση τα νέα αυτά μνημόνια.

Απλά, γιατί οι βουλευτές της Κυβερνητικής πλειοψηφίας δεν θα τα ψήφιζαν. Κάτι μου θυμίζει η μεθόδευση αυτή με εκείνη που δρομολόγησε ο Κώστας Καραμανλής και έκανε τις πρόωρες εκλογές του φθινοπώρου του 2009, για να παραδώσει την «καυτή πατάτα» της τραγικής κατάστασης της εθνικής οικονομίας στον ανυπόμονο κ. «λεφτά υπάρχουν».

β) Αν πάλι το Κυβερνητικό σχήμα, και ειδικότερα ο Αντ. Σαμαράς (γιατί για τον Ε. Βενιζέλο που στα χέρια του εξαϋλώθηκε το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ του ~ 43% στο 5%!, εκτιμώ ότι έχουν μείνει ελάχιστα περιθώρια αυταπάτης), θεωρεί ότι ο Ελληνικός Λαός θα τον υπερψηφίσει, «πουλώντας» του πάλι ηρωισμούς, αντιστάσεις και τα τοιαύτα, στις κάλπες του Ιανουαρίου (;), γι’ αυτό οδήγησε τα πράγματα σε εκλογές, «πλανάται πλάνην οικτρά».

Το σε τέτοιες περιπτώσεις λεγόμενο από τους μακρινούς προπάτορές μας: «Λαγός την φτέρην έσειε κακόν της κεφαλής του».

Οι εκλογές αυτές θα σηματοδοτήσουν την πολιτική «εξαϋλωση» του ιδίου, αλλά και του Κόμματός του, της ΝΔ, που επί 16 χρόνια από την Μεταπολίτευση και μετά Κυβέρνησε τη χώρα.

Τέλος, σε έξι μέρες η ψήφος των βουλευτών της παρούσης Βουλής, ως λυδία λίθος, θα αποκαλύψει τη μόνη αλήθεια των πραγμάτων. «Κοντός ψαλμός», λοιπόν, «αλληλούϊα»…