Οι εκλογές τελείωσαν. Ο Δήμος-«τέρας» Λέσβου έχει πάλι δήμαρχο (όπως αντιδημάρχους, τόσο θεματικούς όσο και γεωγραφικούς, όταν τούτοι ορισθούν από το δήμαρχο), έχει τους 45 συμβούλους του, έχει αντιπολίτευση (μείζονα, ελάσσονα…).

Εν τέλει έχει ό,τι προβλέπουν σχετικά οι νόμοι. Αυτό που δεν έχει, είναι μέλλον. Όχι με την έννοια της μακροημέρευσης (για τούτο ατυχώς όπως απεδείχθη, αποφασίζουν οι του γκουβέρνο των Αθηνών), αλλά με αυτήβ της αποτελεσματικότητας.

Τούτο, όχι γιατί ο νέος δήμαρχος, φίλος Σπ. Γαληνός, δεν είναι ικανός (επ’ ευκαιρία, τον συγχαίρω και από τον «Αιολίας Λόγο» για τη θριαμβευτική του νίκη, ευχόμενός του παράλληλα, προσωπικά τα καλύτερα), αλλά γιατί ως Δήμος πάσχει απ’ τη γένεσή του.

Ο όποιος προβληματισμός περί του αντιθέτου ή έστω ενδοιασμός εξαλείφθηκε κατά την πρώτη περίοδο (2010 - 2014) της υπάρξεώς του. Βέβαια, ο κάθε νοήμων είχε τη δυνατότητα αναλύοντας τα δεδομένα, το νομικό πλαίσιο πάνω στο οποίο στηρίχθηκε η γένεση του Δήμου Λέσβου, τις σχετικές εν τέλει προδιαγραφές αυτής, έβλεπε ότι τούτος θα ήταν ένα τερατώδες δημιούργημα.

Πράγμα που, ατυχώς, απεδείχθη στην πράξη. Δημιουργήθηκε λοιπόν, ο Δήμος-«τέρας». Ένα τέρας δε, όπως και να το δει κανείς, να το μελετήσει, να προσπαθήσει να το φτιασιδώσει και εν τέλει να το προβάλει στα μάτια του κόσμου, τούτο πάλι τέρας θα είναι. Το γέννημα «Κακοκράτη», το «αδιοίκητο», κατά πώς πολύ παραστατικά είχε πει απ’ τις πρώτες μέρες της Δημαρχίας του ο απερχόμενος δήμαρχος, Δ.Φ. Βουνάτσος, καταμαρτυρεί την αλήθεια του πράγματος.

Το αυτονόητο, εν όψει των δημαρχιακών εκλογών, ήταν να εξαλειφθεί το «τέρας», σπάζοντάς το σε αριθμό δήμων, με κριτήρια ορθολογικά και ανθρωπίνως πρέποντα. Εθνικά ή διεθνή. Ατυχώς, τη αβελτηρία, αδρανεία, επενεργεία, παρεμβάσει κ.ά. των «αρχηγών» και ταγών του νησιού, σε πλήρη σύμπνοια ασφαλώς αυτών με τους «μεγάλους» στο αθηνοκεντρικό δοβλέτι, ακολουθώντας τρόπους και μεθοδεύσεις που τους τις «δίδαξε» ο κινηματογραφικός συνάδελφός τους Μαυρογιαλούρος, τελικά ο Δήμος-«τέρας» δεν έσπασε.

Δεν έσπασε, και αφού έπρεπε να γίνουν δημοτικές εκλογές, ο τόπος μας όφειλε να ακολουθήσει τα σχετικά κελεύσματα του νόμου. Έτσι, όλοι οι Λέσβιοι τηρώντας τα των διατάξεων οριζόμενα, προσήλθαν στις κάλπες και εκπλήρωσαν το δημοκρατικό τους καθήκον.

Ενώ το σπάσιμο του Δήμου επί μήνες, λίγο πριν από την προεκλογική περίοδο, υπήρξε θέμα κορυφής για το νησί μας και όλοι μας βιώσαμε μαρτύριο του Ταντάλου στο «σπάει, δε σπάει», με την κατά τα προαναφερθέντα κατάληξη, στην προεκλογική ατζέντα και των πέντε εκλογικών συνδυασμών είχε υποτονική παρουσία, αν όχι παντελή απουσία.

Είναι αξιοπρόσεκτο πως το κεφαλαιώδες και σε απόλυτη προτεραιότητα ανάγκης αυτό θέμα του νησιού ατυχώς δεν προεβλήθη πολύ, περισσότερο δε δεν έγινε σημαία κανενός από τους συνδυασμούς.
Κάποιοι λένε ότι τούτο οφείλεται στο ότι δεν ήθελαν οι συνδυασμοί να βρεθούν σε δυσαρμονία και διάσταση με τη «Μυτιλήνη». Αφού επικρατεί (όπως λέγεται) στο νησί το σύνδρομο του «κεντρισμού» (ας μου συγχωρεθεί ο νεολογισμός).

Έτσι η «Μυτιλήνη», ζηλώσασα την Αθήνα, συμπεριφέρεται αντιστοίχως, αναλογικά. Δηλαδή όπως το αθηνοκεντρικό κράτος δρα σε βάρος όλης της επικράτειας, το ίδιο και το μυτιληκεντρικό «κράτος» δρα σε βάρος ολόκληρης της Λέσβου.

Αν αυτός πάντως είναι ο λόγος που οι συνδυασμοί δεν είχαν συμπεριλάβει στο προεκλογικό τους μανιφέστο το σπάσιμο του Δήμου, είναι λάθος τεράστιο, διότι αποτελεί προσέγγιση τελείως κοντόθωρη. Σε τελική ανάλυση, όταν υπάρχει Λέσβος, θα υπάρχει και Μυτιλήνη. Αν όχι, τότε…

Πάντως το μεγάλο αυτό θέμα του σπασίματος του Δήμου, επειδή στην πράξη απεδείχθη ότι είναι πολύ σοβαρό για να το χειρίζονται οι επαγγελματίες πολιτικοί του νησιού μας, εμείς οι ενεργοί πολίτες της Λέσβου το παίρνουμε στα χέρια μας.

Η πείρα μας από την ως τώρα επί πολλές φορές οργάνωση αντίστοιχων «εκστρατειών» για το καλό του νησιού και των κατοίκων του, με τα σχεδόν πάντα θετικά αποτελέσματα στις εκάστοτε αναληφθείσες προσπάθειές μας, αποτελεί το εχέγγυο της επιτυχίας του μεγάλου αυτού εγχειρήματος της αναλαμβανόμενης νέας αυτής καμπάνιας.

Θα ακολουθήσουμε και πάλι την «πεπατημένη», απευθύνοντας πρόσκληση σ’ όλους τους συμπατριώτες (της Λέσβου, της παροικίας στην Αττική, του εξωτερικού) να συστρατευθούν μαζί μας, υπογράφοντες τη σχετική διακήρυξή μας.
Θα απευθυνθούμε σ’ όλη την πνευματική, επιστημονική, πολιτιστική, επαγγελματική κ.λπ. διαστρωμάτωση των Λεσβίων.
Βέβαια ελπίζουμε ότι και αυτήν τη φορά, συμπαραστάτες μας θα έχουμε τον Τύπο και λοιπά Μ.Μ.Ε. του νησιού μας. Τέλος, αρωγός στην όλη μας προσπάθεια πιστεύουμε ότι θα είναι ο νεοεκλεγείς δήμαρχός μας, ο οποίος εναντιώθηκε στη δημιουργία του Δήμου-«τέρατος» μέσα στο ίδιο το κοινοβούλιο, το Μάιο του 2010, όταν συζητιόταν το νομοσχέδιο «Καλλικράτης». Τότε, εκπροσωπώντας τον αρχηγό του, κ. Σαμαρά, δέσμευσε τη Ν.Δ. ότι θα σπάσει το Δήμο Λέσβου όταν αυτή έρθει στην εξουσία. Βέβαια τούτο ατυχώς δεν έγινε. Έτσι, αφού καταδικαστήκαμε απ’ το ΠΑΣΟΚ δημιουργώντας το έκτρωμα Δήμο Λέσβου το 2010, ξανακαταδικαστήκαμε από τη Ν.Δ. διατηρώντας αυτόν, το 2014. Τούτος ακριβώς ήταν ο λόγος που ο αγώνας μου διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ., όλη την προεκλογική περίοδο, ήταν το να καταψηφιστεί ο συνδυασμός Φ. Ξύδα (του επιφανούς αυτού Λέσβιου), που είχε λάβει τη στήριξη των δύο αυτών κομμάτων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν και η γραφή μου την κρίσιμη ημέρα της κάλπης (25 Μαΐου), παροτρύνοντας τους συμπατριώτες μας, με το: «Σήμερα ξεκινά ο πραγματικός αγώνας για το σπάσιμο του Δήμου-Τέρατος Λέσβου. Με την ψήφο μας σήμερα κάνουμε την αρχή, για να σπάσουμε το ΔΗΜΟ-ΤΕΡΑΣ ΛΕΣΒΟΥ». Αυτό δε γιατί, πολύ απλά, αν εκλεγόταν ο συνδυασμός του κ. Ξύδα με όλους τους «μαυρογιαλούρους», τους της Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, στο νησί πίσω του, ουδεμία ελπίδα στήριξης της προσπάθειάς μας από το συγκεκριμένο δήμαρχο θα υπήρχε. Έτσι τώρα, με το ευνοϊκό για την αναλαμβανόμενη προσπάθειά μας αποτέλεσμα, οι πλειάδα των ενεργών πολιτών του νησιού θα συστρατευθεί μαζί μας, ώστε σε 60 μήνες από τώρα να γίνονται στο νησί μας οι τότε δημοτικές εκλογές, με πέντε, τέσσερις, τρεις, δύο, πάντως ποτέ πια με ένα δήμο!