Ευρωεκλογές … εν όψει (β΄ μέρος)

20/05/2014 - 14:33

Στο τελευταίο άρθρο μου, περιέγραφα παραστατικά την κατάσταση της χώρας, που απ’ το 2010 έχει χάσει το ~23% (!) του ΑΕΠ της. Τοπίο θλιβερό, αποτρόπαιο, ζοφερό.

Στο τελευταίο άρθρο μου, περιέγραφα παραστατικά την κατάσταση της χώρας, που απ’ το 2010 έχει χάσει το ~23% (!) του ΑΕΠ της. Τοπίο θλιβερό, αποτρόπαιο, ζοφερό.

Σκεφτόμενοι ψύχραιμα, νηφάλια θα πρέπει να δούμε ότι η μεθαυριανή ψήφος καθενός έχει ξεχωριστή αξία και ίσως καθορίσει την πορείας της ράτσας.

Τούτο δε, όταν ο λαός μας κατά πλειοψηφία πιστεύει ότι η ύπαρξή μας τις δύσκολες αυτές εποχές που βιώνουμε ως έθνος, ταυτίζεται με την ύπαρξή μας στην Ευρώπη, όπου θα βγούμε απ’ τα αδιέξοδά μας (βέβαια, με την επικράτηση δημοκρατικών διαδικασιών και όχι αυταρχισμού και αυθαιρεσίας που τραγικά βιώσαμε τα μνημονιακά αυτά χρόνια).

Οι ευρωεκλογές αυτές έχουν ένα χαρακτηριστικό πρωτόγνωρο στην Ελλάδα, σε σχέση μ’ όλες τις προηγούμενες άλλες.

Πρωτοψηφίσαμε το 1980. ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. που εναλλάσσονταν στην εξουσία απ’ το ’74, είχαν πάντα ποσοστά, αθροιστικά, 65% και πάνω.

Εκτιμάται πως μεθαύριο η κάλπη θα τους δώσει κάτω από 25%! Η οικονομική κατοχή που μας επεβλήθη από εταίρους και κάθε λογής τοκογλύφους, που τα δυο αυτά κόμματα υπηρέτησαν με Μνημόνια, Μεσοπρόθεσμα κ.ά., έκανε τους Νεοέλληνες να αποστρέφονται ακόμα και τ’ ονόματός τους.

Εξ ου, το άλλοτε επικυρίαρχο πολιτικά ΠΑΣΟΚ δεν τόλμησε να «εκτεθεί» με το ιστορικό του όνομα και κρύβεται πίσω από ένα νεοπαγές, αναιμικό σχήμα, το «Ελιά». Δημοσκοπικά τούτο κυμαίνεται στο ~5%. Έτσι, απ’ τις εκλογές τού ’12 ως σήμερα «διεμοιράσθησαν τα ιμάτιά του», αφού το 80% και πάνω του όγκου των άλλοτε ψηφοφόρων του το εγκατέλειψε γι’ άλλες κομματικές εστίες.

Το ίδιο συνέβη και στη Ν.Δ., που έχασε το ~50% τής άλλοτε δυνάμεώς της.
Όλα αυτά, με τη δημιουργηθείσα πανσπερμία κομμάτων δρώντας καταλυτικά, συνέστησαν ένα πολιτικό τοπίο «κινουμένης άμμου». Το φαινόμενο αυτό στη φύση, ξέρουμε, είναι αίτιο καταστροφών. Ας ελπίσουμε ότι ο τόπος και ο λαός μας δε θα βιώσουν δεινά και βάσανα εξ αιτίας αυτού.

Σ’ αυτές τις εκλογές όπου συμμετέχουν 40 τόσοι συνδυασμοί, υπάρχει άλλο ένα πρωτοεμφανιζόμενο. Ο πρόεδρος της Commission τής Ε.Ε. εκλέγεται απ’ το Λαό. Πέντε είναι οι υποψήφιοι. Ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτς των Ευρωσοσιαλιστών, ο Ζαν Κλοντ Γιούνγκερ της Ευρωδεξιάς, ο δικός μας Αλ. Τσίπρας της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, των Φιλελευθέρων ο Φερχόσταφ και των Πρασίνων η Σ. Κέλλερ.

Είναι τουλάχιστο ελπιδοφόρο να βλέπεις ένα νέο πολιτικό, Έλληνα, να διεκδικεί να γίνει ο εκλεγμένος πρόεδρος της Commission. Αναλογικά, για κατανόηση, είναι σα να λέμε «Πρόεδρος της Κυβέρνησης της Ευρώπης».

Την εποχή τής κάθε λογής εθνικής ταπείνωσης, που ζούμε, το να βγαίνει κάποιος να λέει σε όλη την Υφήλιο, «είμαι Έλληνας και διεκδικώ να γίνω ο πρώτος πολίτης της Ευρώπης», είναι αξιοπρόσεκτο.

Αν μη τι άλλο, γεγονός μέγιστου εθνικού συμβολισμού. «Είμαστε ακόμη ζωντανοί, στη σκηνή…», που λέει το λαϊκό άσμα. Στην εναρκτήρια τοποθέτησή του, στο προχθεσινό debate των πέντε, είπε: «Είμαι ο Αλέξης Τσίπρας, είμαι ο υποψήφιος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και είμαι από την Ελλάδα, τη χώρα που η ευρωπαϊκή ηγεσία επέλεξε ως πειραματόζωο της πιο άγριας λιτότητας, τα αποτελέσματα της οποίας ειλικρινά εύχομαι να μην τα ζήσει κανένας άλλος λαός στην ευρωπαϊκή ήπειρο». Λόγοι μεστοί περιεχομένου. Ειλικρινούς τοποθέτησης, Έλληνα.

Ακόμη, η ψήφος όλων των Λαών στις 27 χώρες τής Ε.Ε. είναι πια κυρίαρχη. Τούτο, αφού η Συνθήκη της Λισαβόνας έδωσε την πραγματική έννοια στο Ευρωκοινοβούλιο, ως τέτοιο.

Έτσι, από χώρο συζητήσεων που ήταν και στην καλύτερη των περιπτώσεων εκδίδονταν κάποια ψηφίσματα, σήμερα λαμβάνονται αποφάσεις. Δηλαδή το Ευρωκοινοβούλιο, πια, νομοθετεί.

Για την επίτευξη της εκάστοτε νομοθέτησης, γίνεται μεταξύ των ευρωβουλευτών των διαφόρων πολιτικών χώρων έντιμος συμβιβασμός στα πλαίσια συνεννόησης, πέρα από εθνικές και κομματικές σκοπιμότητες, ώστε να προκύψει το καλύτερο δυνατό για όλους του Ευρωπαίους. Παράγεται λοιπόν νομοθεσία, που αυτούσια υιοθετείται από τα εθνικά κοινοβούλια, γενόμενη εθνική νομοθεσία.

Έτσι, είναι πρόδηλο ότι η ευθύνη των Ευρωπαίων ψηφοφόρων είναι μεγάλη, αφού οι αντιπρόσωποί τους ψηφίζουν γι’ αυτούς και η νομοθεσία που προκύπτει, επηρεάζει τους ίδιους, τις ζωές τους.
Με αυτό το δεδομένο, η αποχή και η χαλαρή ψήφος δεν έχουν πια θέση.

Στις Ευρωεκλογές τού 2009, ψήφισε ένας στους δύο Έλληνες. Αποχή 47,4%! Ρεκόρ ασύλληπτο.. Πιστεύω ότι αυτήν τη φορά τα πράματα θα ‘ναι καλύτερα.

Πάντως, κανείς δεν πρέπει να σκεφθεί: «Τι έγινε. αν δεν ψηφίσω;! Τι να κάνουν οι μόνο 21 ευρωβουλευτές μας, στους 766;!» Η απάντηση είναι απλή: «Η δική σου ψήφος μπορεί να κρίνει την επιλογή του καλυτέρου. Αυτού που θα μπορούσε να “κυνηγήσει” ένα θέμα που αφορά εμάς, αλλά και άλλους Ευρωπαίους».

Για παράδειγμα, ο ευρωβουλευτής μας Κρ Αρσένης έτρεξε, πάλεψε εναντίον πολυεθνικών και τελικά κατάφερε να πείσει την πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά, που νομοθετώντας αντίστοιχα απεφεύχθη το μονοπώλιο των σπόρων γεωργικής παραγωγής που αυτές επεδίωκαν.

Πάντως, με αυτά τα ανοίγματα δημοκρατίας προς τον Ευρωπαίο ψηφοφόρο, η Ε.Ε. θέλει να γιατρέψει πληγές που δημιουργήθηκαν διαχρονικά, ως: γραφειοκρατία, εξοβελισμός κάθε μορφής κοινωνισμού, λήψη αποφάσεων πίσω από «κλειστές πόρτες», στρέβλωση της δημοκρατικής λειτουργίας, δύναμη των κάθε μορφής «λευκών κολάρων», ηγεμόνευση των Βορείων - Γερμανίας κ.ά..

Όλα αυτά που έκαναν το μέσο Ευρωπαίο να αποστασιοποιείται από την Ε.Ε. αφού την αισθάνεται ως δυνάστη του. Τούτα αναφέρονται στην από 13/5/2014 ανοικτή επιστολή του ευρωβουλευτή Δ. Δρούτσα, στον πρόεδρο της Commission, Μπαρόζο, γράφοντας: «Δίνουμε μάχη προκειμένου να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, οι οποίοι όλο και περισσότερο πείθονται είτε ότι η Ευρώπη δεν τους αφορά είτε ότι ο ρόλος της είναι “ύποπτος”».

Μ’ αυτά όλα, οι ιδρυτές της Ενωμένης Ευρώπης είναι αδικαίωτοι. Θα δικαιωθούν μόνο αν διά του Ε.Κ. οι Λαοί της αποκτήσουν δύναμη. Τότε θα υπάρξει πραγματική Ευρωπαϊκή Ένωση.

Εφ’ όσον τούτο υλοποιηθεί, τότε θα καταστούν οι Βόρειοι αξιόπιστοι σύμμαχοι και όχι μισητοί εχθροί που εκμεταλλεύονται την κρίση των αδύναμων χωρών του Νότου. Τούτο αφορά κυρίως Γερμανία.

Προκειμένου, λοιπόν, τούτο να επιτευχθεί και η «Ευρώπη των Λαών» να αποκτήσει περιεχόμενο, χρειάζεται μαζική προσέλευση στις κάλπες και ασφαλώς υπερψήφιση όποιων δίνουν τέτοια προοπτική. Εν κατακλείδι, οι μεθαυριανές εκλογές αποτελούν κριτήριο και βάσανο, αυτού καθ’ αυτού τού «είναι» τής Ε.Ε..

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey