Mην περιμένεις αυτοί που με την προσωπίδα της Πυθίας και ανεβασμένοι στον τρίποδά της χρησμοδοτούσαν για νέα μνημόνια και νέα δεινά που έρχονται για το λαό, να ζητήσουν συγγνώμη απ' αυτούς που τους ξεγελούσαν τόσον καιρό, γιατί εάν εγκαταλείψουν το σκοτεινό τους μαντείο και βγουν στο φως, όλοι θα αναγνωρίσουν το πραγματικό τους πρόσωπο.

Aν θα αλλάξει η χώρα μας και θα γίνει μια κανονική, φυσιολογική χώρα, εξαρτάται πρωτίστως και κυρίως από το λαό.

Παρ' όλο που έχουμε συνηθίσει να φορτώνουμε όλα τα κακά της μοίρας μας στους πολιτικούς, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι εάν δεν μάθουμε να διακρίνουμε εμείς, ως «κυρίαρχος λαός», τους σώφρονες και σοβαρούς πολιτικούς από τους λαοπλάνους και τους ανισόρροπους, αυτούς που μας λένε τα «σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη» απ' αυτούς που μας αποκοιμίζουν με γλυκά νανουρίσματα και παραμύθια για γενναίους

«Κοντορεβιθούληδες» που παλεύουν και νικούν τους «δράκους», και εάν δεν μάθουμε να στηριζόμαστε στις δικές μας δυνάμεις και να παράγουμε όσα χρειαζόμαστε, για να ικανοποιούμε τις ανάγκες μας ως άνθρωποι και ως χώρα, δεν πρόκειται να δούμε «θεού πρόσωπο», ακόμα κι αν οι περιβόητες Αγορές συνεχίζουν να μας δανείζουν όσα τούς ζητάμε.

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι μηδενίζουμε τη σημασία της εξόδου στις Αγορές που επέτυχε η χώρα μας, μετά τον αποκλεισμό της, επί τέσσερα χρόνια, απ' αυτές.

Στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα, ο δανεισμός από τις αγορές είναι μια πρακτική που ακολουθούν όλα τα κράτη, ακόμα κι αυτά με τις ισχυρότερες οικονομίες, όπως π.χ. η Γερμανία. Αυτό όμως που έχει τη βαρύνουσα σημασία, είναι με ποιους όρους δανείζεσαι και κυρίως πώς αξιοποιείς αυτά που δανείζεσαι.

Είναι θετικό, λοιπόν, κατ' αρχήν, ότι οι Αγορές εμπιστεύονται και πάλι τη χώρα μας· αυτό σημαίνει ότι εκτιμούν πως η χώρα εισέρχεται στο δρόμο μιας γενικότερης ανάκαμψης. Και βέβαια είναι θλιβερές οι «κακομοίρικες» αντιδράσεις των Αντιπολιτευομένων, οι οποίοι αιφνιδίως μετεστράφησαν, από φανατικοί πολέμιοι των «τοκογλυφικών» μνημονιακών δανείων, τα οποία μας χορηγούσαν οι... «αιμοδιψείς» Ευρωπαίοι, σε παθιασμένους «εραστές» των χαμηλότοκων δανείων των εταίρων μας στην Ε.Ε.!

Η άρνηση των Αγορών το 2010 να μας δανείσουν μπορεί να σήμανε τη χρεωκοπία της χώρας μας και την αναγκαστική εκ μέρους μας αποδοχή των «Μνημονίων»· αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η επανασύνδεσή μας με τις Αγορές αυτομάτως μας βγάζει από την κρίση και ως εκ θαύματος επουλώνει όλες τις πληγές που δημιούργησε η τετραετής περιπέτεια της χώρας μας.

Η εξασφάλιση από δω και πέρα της ομαλής πορείας της χώρας προϋποθέτει ότι θα διασφαλιστεί η σταθερότητα της διακυβέρνησης της χώρας και η συνέχεια του κράτους. Δεν πρέπει να συνεχιστεί η καταστροφική πολιτική ο ένας να χτίζει και όλοι οι άλλοι να «ξεχαλακώνουν».

Αυτό φαίνεται να το αντιλαμβάνεται η συντριπτική πλειοψηφία του λαού, όπως αποτυπώνεται στις δημοσκοπήσεις· αν αυτό εκφραστεί και με την ψήφο του, θα είναι ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός, για να αφήσουμε πίσω μας τη «μιζέρια» της πολιτικής μας ζωής και για να σταματήσουμε να χύνουμε... την καρδάρα που με τόσο κόπο, με θύματα και θυσίες, γεμίσαμε.

Και για να απεξαρτηθούμε από τον εξωτερικό δανεισμό και να μην συνεχίζουμε να επιλέγουμε ανάμεσα στους «τυράννους» δανειστές μας, έστω και το λιγότερο τυραννικό - κάτι που χαρακτηρίζει το ελληνικό κράτος από της ιδρύσεώς του -, ένας τρόπος υπάρχει: να δουλέψουμε με εθνικό σχέδιο και με αποφασιστικότητα, αξιοποιώντας όλα τα μέσα και όλες τις δυνάμεις που διαθέτουμε για την αποκατάσταση και τον εκσυγχρονισμό του παραγωγικού ιστού του τόπου μας, ξεκινώντας από τον πρωτογενή τομέα.

Έτσι θα εξισορροπήσουμε τις εισαγωγές των προϊόντων που χρειαζόμαστε, με τις εξαγωγές των προϊόντων που θα παράγουμε. Γιατί εάν συνεχίσουμε να καταναλώνουμε χωρίς να παράγουμε, ούτε οι Αγορές μπορούν να μας σώσουν, αλλά ούτε και η Ε.Ε. μπορεί να μας κουβαλάει συνεχώς στην... καμπούρα της.

Και βέβαια θα χρειαστεί να γίνουν παραγωγικές επενδύσεις και από το κράτος - ας κάνει την αρχή επενδύοντας τα 3,5 δισ. που άντλησε από τις Αγορές -, αλλά, κυρίως, από τους ντόπιους και ξένους επιχειρηματίες. Δεν έχουμε την απαίτηση από τους Έλληνες κεφαλαιούχους να γίνουν εθνικοί ευεργέτες σαν τον ΖΑΠΠΑ και τον ΑΒΕΡΩΦ. Αρκεί να αξιοποιήσουν τα κεφάλαιά τους στην πατρίδα μας.

Αντί να πλουτίζουν τις ελβετικές τράπεζες, ας αυξήσουν τα πλούτη τους ωφελώντας συγχρόνως τη χώρα με τη δημιουργία θέσεων απασχόλησης.

Και όσο για τους ξένους επενδυτές, ας μην λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις απειλές των αντιπολιτευόμενων περί αναθεώρησης των ιδιωτικοποιήσεων και εκδίωξής τους από τη χώρα· αυτά είναι συμπτώματα του... πυρετού που προκαλεί η εξουσιομανία και ο λαϊκισμός.

Τέτοια ακούσαμε και στο παρελθόν για την ιδιωτικοποίηση («ξεπούλημα») της «Ολυμπιακής», του ΟΤΕ και του λιμένος Πειραιώς, αλλά ούτε η Ελλάδα καταστράφηκε, ούτε κανένας επενδυτής εκδιώχθηκε· αντίθετα, μάλιστα, οι «υλακές» περί ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας μετατράπηκαν σε ευφρόσυνα «καλωσορίσματα»!

Για να μην ξαναβρεθούμε, λοιπόν, μετά από λίγο και πάλι ναυαγοί σε κάποια «ξέρα», δεν αρκεί... «να κάνουμε τα μαθήματά μας», όπως μας συστήνουν, όχι μόνο ο Σόιμπλε και η Μέρκελ, αλλά και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Αριστεράς και φίλοι του Τσίπρα.

Θα χρειαστεί επιπλέον και να εμπεδώσουμε τα μαθήματα που πήραμε στην περίοδο των παθών μας. Και πριν απ' όλα, ας σταματήσουμε να τρώμε τις σάρκες μας, ο ένας του αλλουνού και όλοι μαζί της πατρίδας μας.