Σίγρι. Το σίγουρο λιμάνι

22/11/2013 - 13:58

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο Ιωάννης Τσίκνας και δημοσίευσε το 2008 στη Μυτιλήνη από το τυπογραφείο «Promoline Α.Ε.», φαντάζομαι με δικά του έξοδα, όπως συμβαίνει συχνά σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Αυτός είναι ο τίτλος του βιβλίου που έγραψε ο Ιωάννης Τσίκνας και δημοσίευσε το 2008 στη Μυτιλήνη από το τυπογραφείο «Promoline Α.Ε.», φαντάζομαι με δικά του έξοδα, όπως συμβαίνει συχνά σε παρόμοιες περιπτώσεις.

Είναι αλήθεια - και ομολογώ την παράλειψή μου, ανεπίτρεπτη για Μυτιληνιό επαγγελματία ιστορικό - ότι άργησε να φθάσει στα χέρια μου αυτό το βιβλίο που αναφέρεται στην ιστορία ενός χωριού της Λέσβου. Μάλιστα, τον εντοπισμό του οφείλω σε ένα νέο συνάδελφο στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, το Γ. Κουτζακιώτη, που επισκέφθηκε τα γραφεία του Συλλόγου Τενεδίων «Ο Τέννης» στη Ν. Σμύρνη, όπου και βρήκε το βιβλίο αυτό και για λογαριασμό μου. Ας είναι καλά.

Άρχισα να ξεφυλλίζω το βιβλίο του Ιωάν. Τσίκνα, όπως κάνω και με τόσα άλλα βιβλία λεσβιακής ιστορίας, και διαπίστωσα ότι πρόκειται για ένα μοναδικό βιβλίο τοπικής ιστορίας. Το διάβασα απνευστί σε λίγες ώρες και έκρινα σκόπιμο να παρουσιάσω και σε σας, αγαπητοί αναγνώστες, από τις σελίδες τού «Εμπρός» τις εντυπώσεις μου, έστω και με τόση καθυστέρηση.

Πρώτα - πρώτα, είναι η συγκίνηση που προέρχεται από την προσωπικότητα και τις ιδιότητες του συγγραφέα. Άνθρωπος που γεννήθηκε από γονείς «πολλές φορές πρόσφυγες», όπως δηλώνει ο ίδιος, μεγάλωσε και έζησε στο Σίγρι, αφού έμαθε τα πολύ καλά γράμματα της εποχής εκείνης στο 1ο Γυμνάσιο Μυτιλήνης (τους εξαιρετικούς δασκάλους του αναφέρει στο βιβλίο). Είχε την ευκαιρία να υπηρετήσει το Σίγρι από διάφορες θέσεις και κυρίως διετέλεσε γραμματέας της Κοινότητας και ήλθε βέβαια, καθώς ήταν ανήσυχο πνεύμα, σε επαφή με το αρχείο της. Αυτό το τελευταίο, αλλά παράλληλα η αγάπη του για το μικρό αυτό χωριό της λεσβιακής γης, τον έκαναν να ασχοληθεί με την ιστορία του και ιδού το αποτέλεσμα.

Μέσα από τις σχετικά λίγες σελίδες του βιβλίου αυτού, στο οποίο υπάρχουν και αρκετές φωτογραφίες (πολλές έχει τραβήξει ο ίδιος), ο υποψιασμένος και προσεκτικός αναγνώστης μαθαίνει γρήγορα και ευσύνοπτα τι ήταν, τι είναι το Σίγρι.

Ένας μικρός οθωμανικός οικισμός στο ακρότατο σημείο της δυτικής Λέσβου, που διατηρήθηκε έτσι έως τη Συνθήκη της Λωζάννης (1923). Αυτό πρέπει να το θυμόμαστε καλά, επειδή μπορεί το 1912 να ήλθε η Ελλάδα στο νησί, αλλά οι Τούρκοι δεν έφυγαν αμέσως. Και τρανό παράδειγμα της συνύπαρξης αποτελεί και το Σίγρι.

Είτε έτσι είτε αλλιώς το Σίγρι, άρχισε να δέχεται πρόσφυγες με ναυτική παράδοση, καθώς κατέφευγαν σε αυτό Έλληνες πρόσφυγες από τα μικρασιατικά παράλια αλλά και από οικισμούς των ναυτικών νησιών και παραλίων της Προποντίδας, και το γεγονός αυτό έχει μεγάλη σημασία για το Σίγρι.

Ο Ιωάν. Τσίκνας, σα σπουδαγμένος ερευνητής, είχε την εξαιρετική ιδέα να πάρει συνεντεύξεις, που τις ενσωματώνει στο βιβλίο του, από πρόσφυγες στο Σίγρι, οι οποίες αποτελούν εξαιρετικά τεκμήρια για την προέλευσή τους, την επιλογή του Σιγρίου, τη ναυτική παράδοσή του, το Σίγρι εν τέλει.

Πέρα από αυτά ή μαζί με αυτά, μαθαίνουμε για την εξάρτηση του χωριού από το μοναστήρι του Υψηλού, για τα πλοία και τα σκαριά του, τα κτίσματα του χωριού και τόσα άλλα, μέσα από λίγες σελίδες.

Ο χώρος του φιλόξενου «Εμπρός» αισθάνομαι ότι είναι πολύ περιορισμένος για να περιγράψω τις αρετές του βιβλίου αυτού, τις οποίες μπορώ να συνοψίσω στη διαπίστωση ότι μέσω αυτού, μαθαίνει κανείς καλά την ιστορία ενός λεσβιακού χωριού σε σχέση με τους ανθρώπους, τους γηγενείς και πρόσφυγες, τις συνήθειες και τις συνάφειές τους, πράγμα καθόλου αυτονόητο για πολλά λεσβιακά χωριά και παρά τις πολυσέλιδες ιστορίες που διαθέτουν.

Επισημαίνω κάποια τυπογραφικά λάθη και ελλιπείς αναγνώσεις εγγράφων, αλλά είναι τόσο γοητευτικό το Σίγρι, αυτό το Σίγουρο λιμάνι του Ιωάννη Τσίκνα.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey