Στρατιώτης δόκιμος, Καλυψώ Λάζου - Μπαλτά του Νικολάου, ευπειθώς αναφέρω ότι όλα βαίνουν καλώς. Επιστρατευμένη για τις ανάγκες της υπηρεσίας, αλλά μη επιστρατευθείσα, αναζητώ δραματικά το φύλλο πορείας. Δεν έφτασε στη Νέα Σμύρνη. Δεν πήγε στο παλιό σπίτι. Ούτε στην Πέτρα θυροκολλήθηκε. Αν πήγε Λήμνο ή Ιθάκη, παρακαλώ με μια κούριερ να μου το αποστείλετε. Το θέλω για το αρχείο μου.

Μέχρι σήμερα μόνο τις δυνάμεις μου έχω επιστρατεύσει. Εσχάτως και την υπομονή μου. Ας είναι καλά η κρίση. Δε με πειράζει που με επιστρατεύσανε. Το εννοώ. Σε συνεχή επιφυλακή διατελώ κι από μόνη μου. Με ενοχλεί ότι όλο αυτό έγινε ερήμην μου. Ότι δε με ρώτησε κανείς. Ότι κάποιος αποφάσισε για μένα ότι πρέπει να μπλοκάρω τις Πανελλήνιες χωρίς να με ρωτήσει… Και με επιστρατεύσανε. Που θα πει και λιγάκι με προσβάλανε. Ξέρω, να μην το παίρνω προσωπικά. Αλλά το παίρνω.

Ναι, με πειράζει! Με πειράζει να νιώθω επιστρατευμένη. Το θεωρώ ανελεύθερο. Με πειράζει να πιστεύουν κάποιοι ότι χρειάζεται να μου επιβάλλουν το καθήκον μου. Να μου λένε με έμμεσο τρόπο ότι δεν το ξέρω. Ότι θα θέσω σε κίνδυνο το δημόσιο συμφέρον. Ότι κάποιος πρέπει να προστατέψει τους μαθητές μου από μένα. Με ενοχλεί ότι κάποιοι άλλοι έδωσαν σε επίσης κάποιους άλλους αυτό το δικαίωμα. Επίσης με προσβάλλει να πρέπει για οποιονδήποτε λόγο να διαπραγματευτώ απαιτήσεις του κλάδου πάνω στην αγωνία των μαθητών που προετοιμάζω κάθε χρόνο. Προσβάλλει εμένα. Αλλά εγώ υπογράφω. Και να με συγχωρείτε  Αυτή είναι η γνώμη μου!

Με πειράζει η έννοια της επιστράτευσης στο σχολείο. Δεν έχει αλλάξει κάτι. Τη δουλειά μου κάνω, όπως κάθε μέρα. Αλλά νιώθω ότι στα σχολεία ανοίγουνε μυαλά, δεν μπαίνουνε περιορισμοί. Με ενοχλεί επίσης πόσο με υποτιμά η κοινωνία. Με θυμώνει, επειδή ελάχιστοι καταλαβαίνουν πόσο δουλεύω. Με ενοχλεί, επειδή υπολογίζεται η δουλειά μου αθροιστικά. «Δυο ώρες παραπάνω», σου λέει. Κανένας δεν αναρωτιέται πόση προετοιμασία απαιτούν αυτές οι δύο ώρες! Πιστεύει κανένας ότι, ναι, πράγματι προετοιμάζομαι; Αμφιβάλλω! Ότι τις καθημερινές κοιμάμαι στη 1; Ότι δεν κάθομαι; Πολύ αμφιβάλλω.

Και με πειράζει να βλέπω την απαξίωση στα πρόσωπα εκείνων που έχουν καβατζάρει με «μια συναγρίδα», που λέει κι ένας ασύλληπτα γραφικός τύπος στο χωριό μου, μια θέση στο Δημόσιο… Με ενοχλεί γιατί οι ίδιοι θα ζητήσουν για τα παιδιά τους αξιοκρατία, αν σπουδάσουν όπως εγώ. Αν διοριστούν με εξετάσεις όπως εγώ… Και τόσοι άλλοι. Αν έχουν τυπικά προσόντα. Αλλά σε μένα δεν τα αναγνωρίζουν… Γιατί δεν τους συμφέρει. Γιατί θα πρέπει να κάνουν την αυτοκριτική τους. Και ποια αυτοκριτική να κάνει όποιος απλώς υποχρεούται να τρώει μπουγατσάκια μπροστά σε έναν υπολογιστή και να σερφάρει επικινδύνως στο διαδίκτυο εν ώρα υπηρεσίας… «Κοπρίτες καθηγητές! Ποτέ σας δε δουλέψατε.»

Με ενοχλεί, γιατί πολλοί δεν αναγνωρίζουν ότι τα παιδιά τους περνάνε πολλές ώρες της ημέρας μαζί μου, τις ίδιες ή και περισσότερες που περνάνε και με κείνους. Με θυμώνει που δεν αναγνωρίζουν ότι τα αγαπώ και τα νοιάζομαι. Ότι προσπαθώ γι’ αυτά. Θυμώνω περισσότερο όταν βλέπω μαθητές μου να αναρτούν στο Facebook δηλώσεις του τύπου: «να πάτε να πνιγείτε, δε θα μου κόψετε το μέλλον» και μετά μου λένε ότι δεν εννοούν εμένα κι ότι εμένα με αγαπούν… Θυμώνω με τον εαυτό μου! Ξέρω ότι εκεί δεν έχω κάνει σωστά τη δουλειά μου… Δεν έχω μάθει ακόμη να διαπαιδαγωγώ.

Στρατιώτης δόκιμος και μη έτι αξιολογηθείσα, Καλυψώ Λάζου - Μπαλτά του Νικολάου! Ευπειθώς αναφέρω, ξέρω ότι διά της παρούσης δεν υπάρχει κανείς που να μην τον θύμωσα, αλλά κάπου έπρεπε κι εγώ να τα πω! Ο μισθός μου δε δικαιολογεί συνεδρίες στον ψυχαναλυτή…