8-12-1912: Το τάμα του οπλαρχηγού Στρατήγ’ Λαγίδη στον Α’στρατ’γου

26/04/2013 - 20:16

Στις προηγούμενες επισημάνσεις αναφέρθηκα στον Λέσβιο ήρωα Ευστράτιο Λαγίδη ή Καπετάν Άρη, στον πετυχημένο έμπορο της Καζαμπλάνκας του Μαρόκου, που προσέγγισε με δύο ιστιοφόρα τη Μελίντα Πλωμαρίου στις 5-11-1912 και πολέμησε επί ενάμιση μήνα στη Λέσβο.

Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός

Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

Στις προηγούμενες επισημάνσεις αναφέρθηκα στον Λέσβιο ήρωα Ευστράτιο Λαγίδη ή Καπετάν Άρη, στον πετυχημένο έμπορο της Καζαμπλάνκας του Μαρόκου, που προσέγγισε με δύο ιστιοφόρα τη Μελίντα Πλωμαρίου στις 5-11-1912 και πολέμησε επί ενάμιση μήνα στη Λέσβο.

Προκειμένου να μάθω περισσότερα για την καταγωγή του, διάβασα το κατόπιν πλούσιας έρευνας εξαίρετο βιβλίο «Ο Ελληνισμός του Μαρόκου 1904 - 2012», Αθήνα 2012, του από τον Τρίγωνα Πλωμαρίου ιστορικού Αντώνη Χαλδαίου και διαπίστωσα ότι το όνομα Λαγίδης ή παραπλήσιο, όπως το Λαγουμίδης, δεν καταγράφονται στην ελληνική παροικία του Μαρόκου.

Πρόσεξα επίσης ότι η εφημερίδα της Μυτιλήνης «Λαϊκός Αγών» στις 2-12-1912 υπερασπίζοντας τον Λαγίδη, που άδικα φυλακίστηκε από τον υποπλοίαρχο Κωνσταντίνο Μελά και την επομένη απoφυλακίστηκε από τον συνταγματάρχη Απολλόδωρο Συρμακέζη, γράφει: «Αυτός δέ, είνε ο σχών την πρωτοβουλίαν καταβαλών εξ ιδίων και ενεργήσας εν Μαρόκω υπέρ της οικογενείας τού αγρίως δολοφονηθέντος αειμνήστου Μητροπολίτου Γρεβενών Αιμιλιανού. Αυτός δε, είναι ο αρκούντως γενναίον ποσόν αποστείλας άλλοτε ενταύθα διά την βιβλιοθήκην Βερναρδάκη.»

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το επώνυμο Λαγίδης δεν το συναντούμε στη Λέσβο, υπέθεσα ότι η εφημερίδα επέλεξε να αποκαλύψει με αυτόν τον τρόπο τις προσφορές του οπλαρχηγού επειδή ίσως το επώνυμο Λαγίδης είναι ψευδώνυμο.

Πρώτος ονομάστηκε Λαγίδης ο ένδοξος στρατηγός του Μεγάλου Αλεξάνδρου ο Πτολεμαίος Α΄ ο Λάγου ή Πτολεμαίος ο Λαγίδης (367 - 283 π.Χ.), ο βασιλιάς της Αιγύπτου και Κυρηναϊκής για τον οποίο το 1911 ο Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημα «Η Δόξα των Πτολεμαίων» γράφει: «Είμ’ ο Λαγίδης, βασιλεύς. Ο κάτοχος τελείως / (με την ισχύ μου και τον πλούτο μου) της ηδονής. / Ή Μακεδών, ή βάρβαρος δεν βρίσκεται κανείς / ίσος μου, ή να με πλησιάζει καν...»

Το 1912, ο Λέσβιος ήρωας, ο γενναιότερος όλων των οπλαρχηγών, πιθανότατα επέλεξε το ένδοξο πολεμικό ψευδώνυμο που υπενθύμιζε την πλούσια εμπορική δράση του στην Αφρική.

Μια ενδιαφέρουσα πτυχή του χαρακτήρα του καταγράφεται στο ιστορικά και λαογραφικά χρησιμότατο βιβλίο «Μανταμάδος Λέσβου», Θεσσαλονίκη 1987, σ. 190, όπου ο Γιώργος Λ. Παρασκευαΐδης μεταφέρει την παρακάτω γραπτή περιγραφή του παππού του, Δημάρχου Μανταμάδου το 1912, Γεωργίου Ε. Παρασκευαΐδη:

«Ήτο φαίνεται εκ Θεού να εισακουσθή η ευχή μου, ώστε να υψώσω ο ίδιος πρώτον εις το σπίτι μου, όταν τελείωσε το έργον της κατοχής και ήλθεν αντιπρόσωπος της ελληνικής κυβερνήσεως εδώ, πρώτος ο ενομοτάρχης Σωκράτης Καπόλας με ένα χωροφύλακα Γεώργιον Τζωρτζάτον και δεύτερον εις το κωδωνοστάσιον της εκκλησίας των Ταξιαρχών άμμα έγινεν η πρώτη δοξολογία διά την ελευθερίαν μας. Την σημαίαν δε αυτήν την είχε δωρίση κάποιος αρχηγός ανταρτών Ευστράτιος Λαγίδης ονομαζόμενος, ο οποίος είχεν έλθει εδώ με το σώμα του και έμενε μίαν νύκτα εις τον Ασπροποτάμι... Την επομένην δε όταν έφυγε, μου είπεν ότι εις Ασπροποτάμι άφησα μίαν σημαίαν η οποία περιήλθε όλα τα χωριά της Μυτιλήνης, και σε παρακαλώ όταν έλθη η κατάλληλος στιγμή, να την υψώσετε εις τον Ταξιάρχην διά Ενθύμησίν μου. Ώστε αυτή η σημαία υψώθη από εμέ πρώτη εις την εκκλησίαν μετά την αιχμαλωσίαν του Τουρκικού στρατού και μετά την πρώτην δοξολογίαν διά την ελευθερίαν μας, διότι εγώ ο ίδιος επήγα και την έδεσα εις το σχοινί του κωδωνοστασίου. Και αυτής δε της σημαίας ο κοντός υψώθη πρώτος εις το ιδικό μου σπίτι μετά τον ερχομόν του πρώτου αντιπροσώπου της Κυβερνήσεώς μας.»

Ο Λαγίδης πολεμώντας στον Κλαπάδο απευθύνθηκε ως οπλαρχηγός Στρατήγ’ς στον Α’στρατ’γου (Αρχιστράτηγο) και του έταξε να προσφέρει τη σημαία του, άμα παραδοθούν οι Τούρκοι. Έτσι αμέσως μετά τη μάχη του Κλαπάδου, την ίδια μέρα, το Σάββατο 8-12-1912, πήγε με τους αντάρτες του προσκυνητής στον Μανταμάδο ώστε να πραγματοποιήσει το τάμα του την Κυριακή ενώπιον των αρχών.

Όμως η δοξολογία αναβλήθηκε επειδή οι αρχές πήγαν καθυστερημένα στον Μανταμάδο, στις 12-12-12, οπότε το τάμα του έγινε από τον Δήμαρχο την επόμενη Κυριακή.

Τάμα απελευθερωτικό στον Ταξιάρχη, στον κατά το λαϊκό αίσθημα απελευθερωτή της Μυτιλήνης, την ημέρα της γιορτής του, η οποία θα ήταν και ημέρα απελευθέρωσης όλης της Λέσβου αν οι τότε διοικούντες τις αποβατικές Ελληνικές δυνάμεις των 1600 ανδρών ετρέποντο «εις καταδίωξιν του ασυντάκτως και ατάκτως και με τελείως χαμένον το ηθικόν του και κακήν κακώς υποχωρούντος Τουρκικού στρατού» των 400 ανδρών, κατά τη διατύπωση του Ορέστη Κυπριανού τότε Δημάρχου της Αχερώνης Καλλονής.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey