Το 1697, δηλαδή 316 χρόνια πριν από το παρόν, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Καλλίνικος Β΄ απευθύνει στο Μανταμάδο το εικονιζόμενο λυτό έγγραφο αφορισμού, που συνυπογράφει ο Μητροπολίτης Μηθύμνης Άνθιμος Β΄ και το οποίο σε μετάφρασή μου έχει ως εξής:

«† Καλλίνικος ελέω θεού Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, Νέας Ρώμης και Οικουμενικός Πατριάρχης.
† Ιερώτατε μητροπολίτα μηθύμνης, υπέρτιμε, και έξαρχε λέσβου, εν αγίω πνεύματι αγαπητέ αδελφέ, και συλλειτουργέ, και ευλαβέστατοι ιερείς του χωρίου μανδαμάδου, και γέροντες χρήσιμοι, χάρις είη υμίν, και ειρήνη από θεώ:

Οι χριστιανοί του χωριού αυτού από κοινού ανέφεραν εις ημάς, και αφορισμό εζήτησαν κατά εκείνων όσων οπωσδήποτε ζημιώνουν την κοινότητα, και την πτωχαίνουν με αρπαγές και δολιότητες, γι’ αυτό, εάν έτσι έχουν τα πράγματα, γράφουμε και αποφαινόμεθα:

Όποιοι χριστιανοί μεταξύ όλων των χωριανών ή επανωγράφουν τα έξοδα που κάνουν για το χωριό ή όταν πηγαίνουν έξω για υπηρεσία της κοινότητας εισπράττουν οδοιπορικά περισσότερα από όσα δικαιούνται και μάλιστα αρκετά ή με άλλο τρόπο χρησιμοποιώντας κρυφά δόλια μέσα, και με αρπαγές, ζημιώνουν τους πτωχούς και όποιοι χριστιανοί λόγω πάθους και έχθρας ή για αισχροκέρδεια διαβάλλουν στους κρατούντες (σ.σ. Τούρκους) τους συναδέλφους των χριστιανούς προξενώντας τους ζημιές, οι τοιούτοι λοιπόν ως πλεονέκτες και ως άδικοι, να είναι αφορισμένοι από το θεό και καταραμένοι και ασυγχώρητοι και άλυτοι μετά θάνατον.

Οι πέτρες και ο σίδηρος θα λειώσουν αυτοί δε καθόλου, και προκοπή να μη δουν και να έχουν τις κατάρες των αγίων τριακοσίων δεκαοκτώ θεοφόρων πατέρων της συνόδου της Νίκαιας και των λοιπών αγίων συνόδων έως ότου διορθώσουν το σφάλμα των και τύχουν συγχωρήσεως.

Εν μηνί μαΐω ινδικτιώνος ε΄
† Ο Μηθύμνης Άνθιμος»
Το 1884, ο Αθανάσιος Παπαδόπουλος - Κεραμεύς στη Μαυρογορδάτειο Βιβλιοθήκη, τ. 1, σελ. 167, καταγράφει «το πρωτότυπον επιτιμίου Καλλινίκου Β΄ του Ακαρνάνος, πατριάρχου Κων/πόλεως, απολυθέν μηνί μαΐω, ινδικτιώνι ε΄ (1697)» αλλά εσφαλμένα προσθέτει ότι το συνυπογράφει «ο τότε Μηθύμνης μητροπολίτης, ου το όνομα δυσανάγνωστον (Καλλίνικος;)».

Το 1900, ο Σταύρος Καρυδώνης στο βιβλίο του, σελ. 232, αναφέροντας τον παραπάνω αφορισμό, παρασυρόμενος από τον Κεραμέα, εσφαλμένα καταγράφει ότι το 1697 αρχιεράτευσε Μητροπολίτης Μηθύμνης ονόματι Καλλίνικος.
Το 1936, ο φωτισμένος Μητροπολίτης Μηθύμνης Διονύσιος, στο Παράρτημα του «Δελτίου» γράφει στα Συλλεγόμενα Έγγραφα της Επαρχίας, σ. 50: «μεταξύ αυτών αρχαιότερον φαίνεται Πατριαρχικόν επιτίμιον... του Πατριάρχου Καλλινίκου Β΄» και διαβάζει ορθά τη συνοδευτική υπογραφή του Μητροπολίτη: «Ο Μηθύμνης Άνθιμος».

Το 1996, ο Ιωάννης Μουτζούρης στο βιβλίο του «Η Καλλονή της Λέσβου», σελ. 71 αναφερόμενος στο Μηθύμνης Άνθιμο Β΄ παραθέτει το σφάλμα του Κεραμέως και το συμπέρασμα του Διονυσίου.

Το 2011, κατά την ευγενική ξενάγηση στους Κώδηκες της Μητροπόλεως Μηθύμνης από τον άξιο Πρωτοσύγκελό της, Αρχιμανδρίτη κ. Νικόδημο Κουτσαμπάση, πρόσεξα τον παραπάνω αφορισμό.

Το 2013, στις 11 Ιανουαρίου, κοινοποίησα το έγγραφο στο φιλόλογο και παλαιογράφο Δρα. Αγαμέμνονα Τσελίκα, προϊστάμενο του Ιστορικού - Παλαιογραφικού Αρχείου του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τραπέζης με το ερώτημα ποιοι το υπογράφουν και πρόθυμα απάντησε: «Αγαπητέ κύριε Κυριαζή, πρόκειται για τον Πατριάρχη Καλλίνικο Β΄, τον Ακαρνάνα, ο οποίος πατριάρχευσε μεταξύ των ετών 1688 και 1702. Κατά την περίοδο αυτή μόνο το έτος 1697 συμπίπτει προς την 5η ινδικτιώνα όπως έχει το έγγραφο, το οποίο υπογράφει επίσης ο Μηθύμνης Άνθιμος.»

Σήμερα, επαναλαμβάνω τα όσα εξέθεσα στο Μητροπολίτη Μηθύμνης Χρυσόστομο παρουσία του Μητροπολίτη Μυτιλήνης Ιακώβου, στις 8-11-2012 στο συνέδριο Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου: «Σεβασμιώτατε, η εισήγησή μου περιέχει 4 έγγραφα, του κατά την απελευθέρωση της Λέσβου Μητροπολίτη Μηθύμνης Στέφανου Σουλίδη, τα οποία αντέγραψα από τους Κώδηκες της Μητροπόλεως Μηθύμνης, είναι επιβεβλημένο οι 19 Κώδηκές της να δημοσιοποιηθούν, εκδιδόμενοι σε βιβλία, όπως αξιέπαινα εξέδωσε το 2006 ο Μυτιλήνης Ιάκωβος τον, από το 1705, Α΄ Κώδηκα της Μητροπόλεως Μυτιλήνης και έχει εξαγγείλει την έκδοση των υπολοίπων 9, ώστε να μην χαθεί, φθαρεί, κλαπεί, διασπαρεί, διαλυθεί και άλλο μέρος των πολύτιμων αρχείων, όπως συνέβη το 1952 στο υπόγειο της Μητροπόλεως κατά την πλημμύρα της Καλλονής ή καεί, όπως κάηκαν το 2011 τα αρχεία των σχολείων Μανταμάδου καθώς και το 1871 επί Μητροπολίτου Αγαθαγγέλου όταν, κατά πως έγραψε ο Σταύρος Καρυδώνης (σ. 235): “επί της αρχιερατείας τούτου εκάη η ελληνική σχολή εν Αχερώνη συναποτεφρωθείσης και της μεγάλης και πλουσίας βιβλιοθήκης αυτής”.»