Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός 

Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

«Αποτελεί μεγάλη τιμή για μένα, τον Πλωμαρίτη Αγκαθεριανό, η πρόσκληση στην Ερατώ, μετά τη σχετική εισήγησή της στο πρόσφατο συνέδριο της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου να μιλήσει και στην εκδήλωσή σας για τη Λεσβιακή Φάλαγγα! Θα είμαστε στον Άγιο Νικόλα το πρωί στη δοξολογία της εκατοστής επετείου της απελευθέρωσης του 1912, για να θαυμάσουμε τον άμβωνα, το μικρότερο από τους δύο μεγαλοπρεπείς της πλούσιας εκκλησίας, από όπου ο καλλικέλαδος πατέρας μου Στυλιανός, 12χρονος το 1925, διάβαζε εβδομαδιαία τον “Απόστολο” με τη στεντόρεια φωνή του, κατ’ επιλογήν του Μητροπολίτη Πλωμαρίου Κωνσταντίνου Κοϊδάκη και παρουσία του προπάππου μου Στέλιου Κυριαζή, του εστιάτορα από το Πλωμάρι και της προγιαγιάς μου Μαρίας Βακκαλοπούλου, της “Πακήτριγιας” από την Πέργαμο, που της έμεινε το παρατσούκλι αυτό επειδή πατήκωνε με μηχανισμό από τη Σμύρνη μεταξωτά μαντήλια με περίτεχνα έγχρωμα Μικρασιάτικα σχέδια!»

Έτσι απάντησα συγκινημένος στην ευγενική τηλεφωνική πρόσκληση που απηύθυνε η Μυρσίνη Βαρτή - Ματαράγκα, η αγαπητή πρόεδρος του δραστήριου πολιτιστικού συλλόγου Πλωμαρίου «Το Πόλιον» στην Ερατώ για να μιλήσει με θέμα: «Η Συμβολή του Ευστρατίου Ιωάννου Αθανασιάδη και των Πλωμαριτών στη Λεσβιακή Φάλαγγα» στην επετειακή εκδήλωση στις 6 Δεκεμβρίου 2012 στο Πλωμάρι με τίτλο: «Η απελευθέρωση της Λέσβου και η συμβολή των Πλωμαριτών σ’ αυτήν». Στη συνέχεια απευθύνθηκα στην Ερατώ και πρότεινα:

- Θα μείνουμε δυο βράδια στο Πλωμάρι για να περιηγηθούμε τα χωριά του. Έχω να πάω στη μαγευτική Μελίντα από τότε που επτάχρονος πιτσιρικάς τόλμησα να πέσω στη θάλασσα από τη δυτική πλευρά του μικρού βράχου-νησιού της, ώστε κολυμπώντας να το περικυκλώσω. Τότε, η όλο έγνοια για μένα γιαγιά μου, η κυρά Δέσποινα, έβγαλε γρήγορα τις βράκες κι έπεσε γυμνή από την ανατολική πλευρά με αγωνία για να προλάβει, μην πάθω τίποτα κακό. Σαν με αντάμωσε στα νερά της νότιας ακτής του, για να αποφύγω τις φωνές της, πρόλαβα και ξεστόμισα: «Γιαγιά, εσύ έλεγες πως δεν ξέρεις κολύμπι!» Εκείνη, γλύκανε και μου αποκάλυψε: «Όπως όλες οι γυναίκες στα φανερά δεν ξέρω, μα εγώ στα κρυφά ξέρω, μιας και ο παππούς σου, ο κυρ Αριστείδης μου, είναι καλός! Σαν φέρνουμε μια φορά το χρόνο κάθε καλοκαίρι από την Αγκαθερή, από το μονοπάτι της Κουρνέλας, τ’ άλογο, το μουλάρι και το γάιδαρό μας, για να τα πλύνουμε στη θάλασσα, μ’ αφήνει και πέφτω στα κρυφά!»

Κι η Ερατώ αντιπρότεινε:

- Ό,τι καιρό και να κάνει, θα πέσουμε στο νερό να το περικυκλώσουμε εσύ από δυτικά, εγώ απ’ τα ανατολικά, θέλω να σκαρφαλώσουμε και να βρεθούμε μαζί πάνω στη βραχονησίδα από τη νότια πλευρά της!

Με τη λήξη της άρτιας εκδήλωσης στο Πολύκεντρο Πλωμαρίου, πρώτη μίλησε στην Ερατώ η απόγονος του Ευστρατίου Αθανασιάδη, η Ειρήνη Γεωργαντέλλη, που συγκινητικά της είπε: «Συγχαρητήρια, κορίτσι μου! Σήμερα, στα 100 χρόνια από την απελευθέρωση, έγινε επιτέλους το μνημόσυνο του Αθανασιάδη. Στο διάδρομο η Σοφία Μελανδινού η εγγονή της Ειρήνης, της αδελφής του Ευστρατίου Αθανασιάδη, ταμία, οργανωτή και χορηγού της Λεσβιακής Φάλαγγας των 210 ανδρών, που με δικά τους έξοδα ήλθαν από την Αμερική και πολέμησαν στην απελευθερωτική για τη Λέσβο μάχη του Κλαπάδου, πρόσθεσε: «Τον Ευστράτιο δεν τον ήξεραν στο Πλωμάρι επειδή δεν επέστρεψε από την Αμερική. Παντρεύτηκε την πολύ όμορφη Αμερικανογαλλίδα Ζωζέφ κι έμεινε εκεί.» Αποχαιρετώντας μας, ο αειθαλής Αγκαθεριανός Νίκος Λαγουμίδης και η προσηνής γυναίκα του Αικατερίνη Μαμάκου, το γένος Πούλια, απόγονος κι εκείνη του Ευστρατίου Αθανασιάδη, με ρώτησαν:

- Θα πας την κοπέλα ζ’κι’ Αγκαθερή;

- Αύριο το πρωί, θα τρέξουμε στην πλαγιά της, από το Μελισσοκομείο του θείου Βαγγέλη από πάνω ίσα κάτω, μέχρι το νερό, στην κρύα πηγή κάτω στην καταπράσινη λαγκαδιά, που έχει πάντα γεμάτη με κρυστάλλινο νερό τη στέρνα του λαξευμένου βράχου της, από όπου καθημερινά φόρτωνα με δυο τενεκέδες νερό τον γάιδαρο μέχρι τον μικρό πύργο μας, επί ένα μήνα κάθε καλοκαίρι κατά τις παιδικές μου διακοπές στο βουνό. Θα ξαπλώσουμε το μεσημέρι κάτω από τον μεγάλο Πεύκο του ελαιοκτήματος και τ’ απόγευμα θα ανεβούμε στην κορυφή της Αγκαθερής για να απολαύσουμε από εκεί ψηλά, το ηλιοβασίλεμα στο Αιγαίο και ανατολικά το σημερινό Πλωμάρι με τις χρυσές παραλίες του Άγιου Ισίδωρου, της Πλαγιάς και του Τρύγονα, νότια τη Μικρασιατική Φώκαια, τις Οινούσσες, τη Χίο, τα Ψαρά και τη Σκύρο, δυτικά τον Κόλπο Καλλονής και βόρεια τον Όλυμπο με τα υπόλοιπα χωριά του Πλωμαριού, Μεγαλοχώρι, Παλαιοχώρι, Νεοχώρι, Άνω και Κάτω Χωριό, Κουρνέλα, Δρότα, Ακράσι και Αμπελικό!

Από το αεροπλάνο της επιστροφής για την Αθήνα η Ερατώ φωτογραφίζοντας τη μαγευτική Μελίντα πρόσθεσε: «Ήταν ωραία στα γενναία Πλωμάρια, ζεστός ο κόσμος, μας έκανε και καλό καιρό!»