Φορολογική πολιτική ή πιάσε τ’ αυγό και κούρευ’ το

12/12/2012 - 14:45

Θα συμφωνήσουμε, κατ’ αρχήν, ότι, όταν ένα κράτος πτωχεύει, δεν μπορούν οι πολίτες του να συνεχίζουν να ζουν μέσα στα πλούτη και τις ανέσεις που είχαν συνηθίσει μέχρι τότε, και ότι ο κάθε πολίτης οφείλει να συνεισφέρει για την αποτροπή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του κράτους και την οικονομική ανόρθωση της χώρας.

Θα συμφωνήσουμε, κατ’ αρχήν, ότι, όταν ένα κράτος πτωχεύει, δεν μπορούν οι πολίτες του να συνεχίζουν να ζουν μέσα στα πλούτη και τις ανέσεις που είχαν συνηθίσει μέχρι τότε, και ότι ο κάθε πολίτης οφείλει να συνεισφέρει για την αποτροπή της ολοκληρωτικής κατάρρευσης του κράτους και την οικονομική ανόρθωση της χώρας. Κι αυτή η συνεισφορά και η συμβολή των πολιτών στη σωτηρία της χώρας δεν αφορά ένα μέρος μόνον της κοινωνίας, αλλά το σύνολό της, τόσο τους δυνατούς, όσο και τους αδυνάτους - έστω κι αν οι δεύτεροι συνεισφέρουν από το υστέρημά τους - υπό ορισμένες, βέβαια, προϋποθέσεις, που θα εκθέσουμε παρακάτω.

Και βέβαια η ανάληψη της παραπάνω ευθύνης από τους πολίτες δε σημαίνει ότι απαλλάσσονται από τις δικές τους βαριές ευθύνες όσοι κυβέρνησαν ή άσκησαν αντιπολίτευση κατά τρόπο ανεύθυνο και βλαπτικό για το δημόσιο συμφέρον· από μόνος του όμως οποιοσδήποτε καταλογισμός και τιμωρία, πολιτική ή ποινική, δεν μπορεί να αποτρέψει την επιδείνωση της κατάστασης και πολύ περισσότερο να οδηγήσει στην ανόρθωση της χώρας. Από πολιτική άποψη ίσως συντελέσει στην εξυγίανση της πολιτικής ζωής, δεν μπορεί όμως να εξυγιάνει και την εθνική οικονομία, εάν ο λαός στο σύνολό του δεν αναλάβει τις δικές του ευθύνες και δε συμμετάσχει ενεργά στην προσπάθεια, για να απομακρυνθεί ο κίνδυνος καταβαράθρωσης της χώρας και εξαθλίωσης της ζωής των κατοίκων της.

Ως συνέχεια των παραπάνω παραδοχών προκύπτει η ανάγκη θέσπισης και εφαρμογής φορολογικών μέτρων, τα οποία θα συμβάλουν σε κάποιο βαθμό στην αύξηση των εσόδων του κράτους, στη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος και την απεξάρτηση της χώρας από τον εξωτερικό δανεισμό.

Η εφαρμοζόμενη φορολογική πολιτική, για να αποδώσει τα επιδιωκόμενα θετικά αποτελέσματα, πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι σύμφωνη με τον ορθό λόγο, το δίκαιο και την ηθική· κι αυτό επιβάλλει την εναρμόνισή της με την παρακάτω βασική αρχή: η φοροδοτική ικανότητα του κάθε φορολογουμένου υπολογίζεται με βάση το διαθέσιμο ποσόν που απομένει μετά την κάλυψη των πραγματικών και κρίσιμων για τη ζωή του ιδίου και της οικογένειάς του αναγκών. Η βασική αυτή και αυτονόητη αρχή παραβιάζεται κατάφωρα, όταν επιβάλλεται οριζόντια φορολόγηση των εισοδημάτων - όπως άλλωστε και με την οριζόντια περικοπή αποδοχών. Όταν οι φορολογούμενοι κατατάσσονται με μόνα τα εισοδηματικά κριτήρια σε κατηγορίες και τους επιβάλλεται, κατά εισοδηματική κατηγορία, το ίδιο φορολογικό μέτρο, οι φορολογούμενοι περιέρχονται στην κατάσταση των ατυχών θυμάτων του μυθικού Προκρούστη, τα οποία τοποθετούνταν στην αποτρόπαια «κλίνη» του.

Μια τέτοια τυφλή φορολογική πολιτική δεν είναι μόνον παράλογη, άδικη και ανήθικη, αλλά και αναποτελεσματική και επικίνδυνη, αφού εξουθενώνει υλικά και ψυχικά τους πολίτες, διαλύει το κοινωνικό σύστημα και εγκυμονεί κινδύνους αμφισβήτησης του πολιτικού και ακόμα του πολιτειακού συστήματος.

Αλήθεια, ποια μπορεί να είναι η φοροδοτική ικανότητα ενός φορολογούμενου πολίτη, σήμερα, ο οποίος έχει υποστεί απανωτές μειώσεις στις αποδοχές του, επιβαρύνεται με υπέρογκα και ατελείωτα τέλη, αποπληρώνει δανειακές υποχρεώσεις, αντιμετωπίζει καθημερινά το αυξημένο κόστος για τις μετακινήσεις του, για την ανατροφή και τις σπουδές των παιδιών του; Ποιος τον ρωτά εάν έχει προβλήματα υγείας, εάν συντηρεί άνεργα τέκνα, υπέργηρους γονείς; Και πόσο άδικο μπορεί να είναι ακόμα και η επιβολή τέλους στη μεγάλη κατοικία γι’ αυτόν που διαθέτει κατοικία με τέσσερα υπνοδωμάτια, γιατί πίστεψε στις υπέρ των πολυτέκνων διακηρύξεις των πολιτικών και γέννησε έξι παιδιά;

Ας δούμε όμως εάν είναι δυνατόν στις παρούσες συνθήκες, υπό την «δαμόκλειον σπάθην» της άμεσης και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας και με ένα πολιτικό προσωπικό που κυνηγά πανικόβλητο - εν πολλοίς δικαιολογημένα - την απόκτηση της επόμενης δόσης του δανείου, με τη γνωστή οργάνωση και λειτουργία του νεοελληνικού μας κράτους και ειδικότερα με αυτή την αναξιοκρατική στελέχωση των ελεγκτικών μηχανισμών, να υπάρξει μια εξειδικευμένη κατ’ άτομον και κατά περίπτωση αποτίμηση της φοροδοτικής ικανότητας των υποκείμενων στη φορολόγηση πολιτών και να ισχύσει ένα φορολογικό σύστημα που θα συλλαμβάνει τα πραγματικά εισοδήματα, θα αναγνωρίζει τις πραγματικές ανάγκες των φορολογουμένων και θα κατανέμει δίκαια τα φορολογικά βάρη.

Θεωρώ ότι είναι τρομερά δύσκολο έως αδύνατον, εάν πρώτον δεν υπάρξει αναδιοργάνωση και αναστελέχωση της δημόσιας Διοίκησης και ειδικότερα των ελεγκτικών και φοροεισπρακτικών υπηρεσιών και δεύτερον, εάν δε συνταχθεί ολοκληρωμένο, ακριβές και έγκυρο ΠΕΡΙΟΥΣΙΟΛΟΓΙΟ, αφού προηγουμένως τελειώσει - επιτέλους - το χρονίζον και «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόν» εθνικό κτηματολόγιο.

Ενόσω, λοιπόν, οι παραπάνω προϋποθέσεις παραμένουν στη σφαίρα των θεωρητικών αναζητήσεων και των προεκλογικών επαγγελιών, οι φορολογικές πολιτικές των κυβερνώντων θα μας προκαλούν το πικρό μειδίαμα ως παραπέμπουσες στη λαϊκή παροιμιακή φράση «πιάσε το αυγό και κούρευ’ το».

Πρέπει ακόμα να επισημάνουμε και το εξής: η επιδιωκόμενη αύξηση των φορολογικών εσόδων, και στην περίπτωση που στεφθεί με επιτυχία, δεν αρκεί να καλύψει τις ανάγκες του κράτους και της κοινωνίας μας και να μας απεξαρτήσει ως χώρα από τη δανειακή πολιτική που μας συνοδεύει από ιδρύσεως του νεοελληνικού κράτους· θα χρειαστεί ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης για την κατάκτηση της οικονομικής αυτοδυναμίας, που θα επιστρατεύει το ανθρώπινο δυναμικό του Ελληνισμού, εντός και εκτός των τειχών, για την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που διαθέτει η χώρα μας και την αξιοποίηση των φυσικών και πολιτισμικών πλεονεκτημάτων της.

Σ’ αυτή την κατεύθυνση προσφέρεται πεδίον δόξης λαμπρόν, για κυβερνώντες και αντιπολιτευομένους: οι κυβερνώντες, άμα ξελαχανιάσουν από το κυνηγητό της δανειακής δόσης, ας προχωρήσουν στη συγκρότηση της επιτροπής που θα εκπονήσει το εθνικό σχέδιο αποκατάστασης του παραγωγικού ιστού και της ανασυγκρότησης της χώρας· η δε αντιπολίτευση, μείζων και ελάσσων, ας σταματήσει να βαυκαλίζεται και να βαυκαλίζει και το λαό με το παραμύθι της επιστροφής στον «απολεσθέντα παράδεισο», του εύκολου πλουτισμού, των θαλασσοδανείων, της κρατικοδίαιτης οικονομίας, του ρουσφετιού και της παντοκρατορίας των συντεχνιών και ας καταξιωθεί στη συνείδηση του λαού, αντιπολιτευόμενη τους κυβερνώντες με την υποβολή προτάσεων, οι οποίες θα πείθουν για την αποτελεσματικότητά τους και θα αφορούν στον εκσυγχρονισμό του κράτους, την αποδοτική και εύρυθμη λειτουργία του, στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας, στην επικράτηση της ευνομίας και της δημοκρατικής τάξης, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής ειρήνης.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey