Βαπτίζεται το χρέος του θεού (όπου θεός, βάλτε καπιταλισμός ή οποιοδήποτε παράγωγο!) «βιώσιμο». Εις το όνομα του Ζαν Κλωντ, της Άγγελας και του αγίου Δ.Ν.Τ.…

Αναμενόμενο…

Τι άλλο θα γινόταν δηλαδή; Σ’ αυτήν τη φάση τουλάχιστον. Προφανώς δεν ήρθε η ώρα για τη διάλυση της Ευρώπης, χωρίς να αποκλείεται το ενδεχόμενο. Υπάρχει πάντα η περίπτωση του «ατυχήματος». Ίσως λίγο αργότερα, ίσως όταν οι συνθήκες γίνουν ηπιότερες.

Το όλο πράγμα, το γενικό ξεμπρόστιασμα δηλαδή, αποδεικνύει περίτρανα το πόσο ασύμφορη είναι μια πιθανή χρεωκοπία της Ελλάδας. Για όλους. Αποδεικνύει επίσης το βαθμό επικινδυνότητας που κουβαλά πάνω του ένα γνωστό και πανέμορφο παιγνίδι. Το ντόμινο…

Έτσι λοιπόν απλά, με τον ίδιο τρόπο που βαπτίστηκε «μη βιώσιμο» το 120%, βαπτίστηκε το πιθανό 124% «βιώσιμο». Και ο βίος αβίωτος…

Πάμε τώρα να θυμηθούμε κάτι που φαντάζομαι πως το έχουμε πάθει οι περισσότεροι. ΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!! Ναι, συμφωνώ πως οπτικοποιημένο δε θυμίζει σίγουρα αυτό που θέλω να πω. Αν του βάλουμε ήχο και φέρουμε στο μυαλό μια σκηνή από τη ζωή μας, κατά την οποία βρεθήκαμε υπερβολικά λαχανιασμένοι, με τη γλώσσα έξω δηλαδή, θα θυμηθούμε πώς είναι να μην μπορείς να πάρεις ανάσα.

Μου έχει συμβεί μετά από ένα παράλογο στρατιωτικό τρέξιμο. Απορώ πώς δεν κατέληξα στο νοσοκομείο ή στη φυλακή. Το τι άκουσε ένας υπολοχαγός, δεν περιγράφεται!!!

Προσπαθούσα να πάρω ανάσα, από το στόμα εννοείται, ο λαιμός μου έσφιγγε και σε κάθε προσπάθεια έμενε πίσω ένα μακρόσυρτο ΙΙΙΙΙΙΙΙΙ! Ένιωθα πως τα πνευμόνια μου δε θα ξαναγέμιζαν με αέρα. Πέταξα κυριολεκτικά το όπλο, τις παλάσκες και το κράνος, άνοιξα το χιτώνιο και έκανα 10 λεπτά να συνέλθω. Τώρα δεν ξέρω, μπορείς να πεις πως σε όλη τη 10λεπτη διαδικασία… «πήρα ανάσα»;

Μετά, ναι! Όταν χαλάρωσα και σιγουρεύτηκα πως την γλύτωσα… ανάσανα. Κινδύνεψα με «φυλάκιση» λόγω της αθυροστομίας μου, αλλά, ανάσανα.

Για να έρθουμε στα προχθεσινά πανηγύρια, τα μεθεόρτια του Eurogroup, πρέπει να πω και μακάρι να βγω ψεύτης, πως το σκηνικό φέρνει περισσότερο προς τον «επιθανάτιο ρόγχο» παρά σε «ανάσα».

Μικροβιολόγος δεν είμαι για να κάνω καμμιά σοβαρή ανάλυση, αλλά δεν μπορώ να πιστέψω πως έγινε διαπραγμάτευση υψηλού επιπέδου. Φαντάζεστε το Στουρνάρα να μιλάει και τα κορίτσια να κάθονται να τον ακούν; (όπου «κορίτσια», βάλτε Χριστίνα και Αγγέλα). Υπάρχει μεγαλύτερη παραδοχή της ανημπόριας μας, από το ανυπέρβλητο «όταν μαλώνουν τα βουβάλια, οι βάτραχοι παραμερίζουν»;

Το θέτω σε προσωπικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο ράτσας. OK! Δεν είμαι ο Ρουβάς, όμως του κερατά, δεν είμαι και βάτραχος…

Την απόφασή μας την έφερε το ποτάμι εκεί που πλατσουρίζαμε, και με αυτή θα πορευτούμε. Με τις άπιαστες ρήτρες για επιτυχία των στόχων και αυτόματη ελάφρυνση των βαρών, καθώς και με τις ρήτρες που τις έχουμε στο τσεπάκι. Εκείνες που έχουν να κάνουν με τις άμεσες περικοπές σε περίπτωση αστοχίας…

Υπάρχουν λέξεις όπως «ρευστότητα» ή «ανάπτυξη», «καταπολέμηση της ανεργίας και τις φοροδιαφυγής», ή ακόμα τα πατριωτικά του πρωθυπουργού μας όπως, «οι Έλληνες είναι για τα δύσκολα», για τις οποίες δεν μπορώ να γράψω κάτι. Θεός, λογική και επιστήμες έχουν σηκώσει ψηλά τα χέρια…

Κάθε πρωί τινάζω χέρια, πόδια και κεφάλι. Ρίχνω μια ματιά στους δικούς μου και λέω, «τώρα είμαι καλά».

Είναι κρίμα που δε με έχει δει ο πρωθυπουργός στα εύκολα, γιατί πραγματικά… κεντάω…