Υπάρχει μια περιοχή στη νότια Λέσβο πανέμορφη και πλούσια, προικισμένη από τη φύση, τη φιλοπονία και το δημιουργικό πάθος των παλιών κατοίκων της: με απέραντες παραλίες - τις ωραιότερες του νησιού -, με γραφικά λιμανάκια, με ιαματικές πηγές μεγάλης θεραπευτικής αξίας, με θαυμαστή ποικιλία χλωρίδας και πανίδας, με εύφορη γη και ατέλειωτους ελαιώνες, με αρχαιολογικούς χώρους και μνημεία - ανθρώπινες εγκαταστάσεις που χρονολογούνται ακόμα από την προϊστορική εποχή κι ακόμα παλιότερα από την παλαιολιθική (Ροδαφνίδια Λισβορίου) - με μεταβυζαντινές εκκλησιές και μοναστήρια, με παλαιοντολογικούς θησαυρούς και ορυκτό πλούτο (λευκόλιθο, νικέλιο).

Ένας τόπος που κάποτε άκμαζε με τις δεκάδες τα ελαιοτριβεία και τους μύλους, τα εργοστάσια αγγειοπλαστικής και τα κεραμοποιεία, με τη μεγάλη παραγωγή σιτηρών και οσπρίων, με σχολεία που έσφυζαν από ζωή και με πλούσια πνευματική δράση, με μεγάλο αριθμό επιστημόνων, ονομαστών σε ολόκληρο το νησί και ακόμα με πανελλαδική και διεθνή αναγνώριση.

Αυτός ο τόπος γνώρισε και συνεχίζει να γνωρίζει την αδιαφορία και την εγκατάλειψη εκ μέρους της πολιτικής ηγεσίας του νησιού μας. Επί έναν ολόκληρο αιώνα, από την απελευθέρωση του νησιού από τους Τούρκους, δεν πραγματοποιήθηκε κανένα αναπτυξιακό έργο και κανένα αξιόλογο έργο βασικής υποδομής. Ένα άθλιο οδικό δίκτυο, χαραγμένο πάνω στους ημιονικούς δρόμους της Τουρκοκρατίας, συνεχίζει μέχρι σήμερα να συνδέει την ευρύτερη περιοχή του τέως Δήμου Πολιχνίτου με την πρωτεύουσα του νησιού, το οποίο, για να το διανύσεις εποχούμενος με ασφάλεια, χρειάζεσαι πάνω από μια ώρα. Και είναι η μοναδική περιοχή του νησιού της οποίας η ενδοεπικοινωνία με τα χωριά όμορης περιοχής (Πλωμαρίου) ισούται με... περιπέτεια, καθ’ όσον γίνεται μέσω Γέρας (!) ή διά της... συντομοτέρας, μέσω Μεγάλης Λίμνης - Αμπελικού, που απαιτεί χρόνο και διάθεση για... ημερήσια εκδρομή!

Όσο για τις πανέμορφες παραλίες της περιοχής, έχουν εγκαταλειφθεί στην άναρχη δόμηση και στην τριτοκοσμική ανάπτυξη της... «αρπαχτής»!

Ακόμα και το μοναδικό έργο που υποσχέθηκαν - εδώ και δέκα χρόνια - οι άρχοντες του νησιού μας πως θα πραγματοποιούσαν στην περιοχή της Βρίσας και στο οποίο εναπέθεσαν όλες τις ελπίδες τους οι κάτοικοι για την οικονομική και κοινωνική αναζωογόνηση της περιοχής τους, η κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου στη Βρίσα, παραμένει ως τα σήμερα όνειρο «απατηλό και άπιαστο».

Η 10χρονη περιπέτειά του από ναυάγιο σε ναυάγιο αποτελεί ένα «αξιοθαύμαστο» παράδειγμα λειτουργίας του νεοελληνικού μας κράτους: περιπτώσεις ανεπάρκειας κάποιων «υπευθύνων» που χειρίστηκαν το θέμα, υπονόμευσης της προσπάθειας που αναλήφθηκε από άλλους για την προώθηση του έργου, από προσωπικές ή μικροπολιτικές σκοπιμότητες, ανευθυνότητας ή ευθυνοφοβίας κάποιων εμπλεκόμενων στην κατασκευή του έργου πανεπιστημιακών αρχόντων, οι οποίοι δε θέλησαν να συνεχίσουν προηγούμενες αποφάσεις για την «εκτός των τειχών» ανάπτυξη της δράσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, αδράνειας, εχθρότητας ή μυωπικής αντίληψης φορέων και θεσμικών παραγόντων, όσον αφορά τις αναπτυξιακές προοπτικές που διανοίγονταν για τη διαπανεπιστημιακή συνεργασία, την ανάδειξη της παλαιοντολογικής πανίδας, καθώς και για την αναστροφή της φθίνουσας πορείας ολόκληρης της νότιας Λέσβου και την ανάπτυξη ευρύτερα του νησιού μας, συνετέλεσαν ώστε μέχρι σήμερα να μην έχει πραγματοποιηθεί ένα σημαντικό έργο, το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει γέφυρα πολιτισμού, όχι μόνο με την ηπειρωτική Ελλάδα, αλλά και με την απέναντι μικρασιατική ακτή.

Επιτέλους η πολιτική ηγεσία του νησιού μας, τοπικοί ή κεντρικοί άρχοντες, κυβερνητικοί και αντικυβερνητικοί, πρέπει να αναλάβουν τις διαχρονικές ευθύνες τους για τον τρόπο που ιεράρχησαν τις ανάγκες του νησιού μας και προγραμμάτισαν τα αναπτυξιακά έργα, για την άνιση κατανομή των πιστώσεων από τα εθνικά ή ευρωπαϊκά προγράμματα, για τις προσωπικές ή μικροπολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρέτησαν, για την αδράνεια που επέδειξαν μπροστά στην αποσύνθεση της παραδοσιακής οικονομίας του τόπου μας και την ανυπαρξία στοιχειώδους μέριμνας για τη μετεξέλιξή της, ώστε να αντεπεξέλθει στις πιέσεις της ελεύθερης αγοράς και να ικανοποιήσει τις σύγχρονες ανάγκες. Πρέπει, έστω και τώρα, να συναισθανθούν τις ευθύνες τους για την ερήμωση των χωριών μας.

Η γήρανση του πληθυσμού στο νησί μας και η ερήμωσή του είναι καλπάζουσα. Τα στοιχεία της απογραφής τού 2011 το επιβεβαιώνουν με τον πιο εφιαλτικό τρόπο. Στην περιοχή του τέως Δήμου Πολιχνίτου η μείωση του πληθυσμού είναι διπλάσια απ’ ό,τι στις άλλες περιοχές του νησιού μας· κι αυτό ασφαλώς έχει σχέση με την... ιδιαίτερη μεταχείριση, την οποία επιφύλαξαν μέχρι τώρα για την περιοχή μας οι άρχοντές του νησιού και της Περιφέρειάς μας.

Για την κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας υπάρχει μια τελευταία ευκαιρία. Μόλις προφταίνει να επανενταχθεί στο ΕΣΠΑ.

Η νέα δημοτική Αρχή υπό το Δ. Βουνάτσο, στο ξεκίνημα της θητείας του, έδειξε ότι κατανοεί τη σημασία της κατασκευής του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας και ανέλαβε πρωτοβουλία για την προώθηση της τετραμερούς συνεργασίας ανάμεσα στα δύο Πανεπιστήμια Αθηνών και Αιγαίου, το Δήμο Λέσβου και την Περιφέρεια. Την ίδια υπευθυνότητα και ευαισθησία επέδειξε και ο νέος περιφερειάρχης - σε αντίθεση με τους προκατόχους του - Ν. Γιακαλής. Το αίτημα των κατοίκων της περιοχής Βρίσας - Πολιχνίτου δηλώνουν ότι υποστηρίζουν νεοεκλεγέντες βουλευτές και πολιτευόμενοι, παλιοί και νέοι. Εάν αποφάσιζαν όλοι τους να συνενώσουν τις δυνάμεις τους και τις προσπάθειές τους, έστω και στο παρά πέντε, ίσως να μη χαθεί η τελευταία ευκαιρία για την κατασκευή του Πανεπιστημιακού Κέντρου της Βρίσας. Και ίσως γίνει το θαύμα της αναστροφής της φθίνουσας πορείας μιας ολόκληρης περιοχής που απειλείται από την ερήμωση. Ίσως προλάβουμε την τσουκνίδα και την αγριοσυκιά που καραδοκούν να καλύψουν τους ερειπιώνες μιας όμορφης και άλλοτε πλούσιας περιοχής που άξιζε μια καλύτερη τύχη.