Ας μιλήσουμε ειλικρινά… Η Αθήνα δεν είναι μία αντικειμενικά όμορφη πόλη. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι είναι όμως μία πόλη με όμορφες γωνιές. Ξέχνα την Ομόνοια, το πολύβουο Σύνταγμα, τα βρόμικα Κάτω Πατήσια… Η πιο όμορφη γειτονιά της Αθήνας αυτήν τη στιγμή πιστεύω ότι βρίσκεται κάτω από την Ακρόπολη.

Βγαίνοντας από τη στάση του μετρό στην Ακρόπολη, μπορείς να περπατήσεις στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Κόσμος ανεβοκατεβαίνει, κάνει βόλτες, χαζεύει τα καταστήματα. Θα μπορούσε να θυμίζει Μοναστηράκι, αλλά δεν έχει τον ίδιο συνωστισμό, είναι σαφώς πιο ήρεμα τα πράγματα εδώ.

Κάνεις λοιπόν μία βόλτα και αποφασίζεις να επισκεφτείς το Μουσείο της Ακρόπολης. Μη διστάσεις, μην το παραλείψεις. Είναι ίσως από τα σημαντικότερα πράγματα που έχω κάνει τους τελευταίους δύο μήνες. Μπήκα μέσα αφού πέρασα από μηχάνημα ελέγχου, πλήρωσα το εισιτήριο στο γκισέ και βρέθηκα σε έναν από τους πιο σύγχρονους, αξιοπρεπείς και προσεγμένους χώρους που μπορεί να δει κάποιος στην πρωτεύουσα. Τρία επίπεδα που περιλαμβάνουν αρμονικά και χωρίς να κουράζουν τον επισκέπτη, την ιστορία της Ακρόπολης ανά τους αιώνες.

Πέρα από την αίθουσα του Παρθενώνα, στην οποία μπορεί κάποιος να παρατηρήσει τη ζωφόρο του στις πραγματικές της διαστάσεις, εντύπωση προκαλεί και η περιοδική έκθεση που ασχολείται με τα χρώματα που έχουν απομείνει στα αγάλματα της αρχαϊκής περιόδου. Τουρίστες από όλον τον κόσμο σε μεγάλες ομάδες περπατούν αμίλητοι στις αίθουσες, στέκονται προσεκτικά και για πολλή ώρα μπροστά από τα εκθέματα και κάνοντας ένα σύντομο υπολογισμό, διαπιστώνεις ότι αποτελούν τη συντριπτική πλειοψηφία των επισκεπτών του Μουσείου.

Και πώς να μη συμβαίνει αυτό; Την ίδια ώρα, όλη η πρωτεύουσα ασχολούνταν με τη δημοσιοποίηση μίας λίστας καταθετών σε ελβετική τράπεζα, που κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν είναι η διαβόητη «λίστα Λαγκάρντ». Όλοι περιμένουν να δουν τι θα πουν όσοι βρίσκονταν στις λίστες, αν θα συλληφθεί ο εκδότης του περιοδικού και κατά πόσο αποτελεί παραβίαση προσωπικών δεδομένων η δημοσιοποίηση της λίστας αυτής. Συζητήσεις και ξανά συζητήσεις, τη στιγμή που πρόσφατα με την περίπτωση της λίστας των καλλιτεχνών που φοροδιαφεύγουν, δεν είχε «ανοίξει ρουθούνι». Αλλά και παλαιότερα, όχι σε περιπτώσεις φοροδιαφυγής, ποιος είχε μιλήσει για προσωπικά δεδομένα όταν είχαν δημοσιοποιηθεί λίστες με διπλοθεσίτες δημοσιογράφους του Δημοσίου; Τα προσωπικά δεδομένα δεν ήταν τόσο της μόδας πριν από κάποια χρόνια προφανώς.

Όλοι χαμένοι, όλοι αποπροσανατολισμένοι, όλοι μπερδεμένοι…

Σήμερα άκουγα στο ραδιόφωνο το πρωί ότι είμαστε «η χώρα του αχταρμά». Γι’ αυτό σάς λέω, κλείστε τα όλα και πάτε μία βόλτα κάτω από την Ακρόπολη…