Reeee…

08/10/2012 - 15:11

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όλοι θυμάστε τη γενική αναταραχή και το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το τεράστιο θέμα που είχε δημιουργηθεί με τον Αιμίλιο το μήλο. Όταν υπήρξαν φόβοι για την προεδρική του θέση, καθώς και για τη ζωή του.

Είμαι απόλυτα σίγουρος πως όλοι θυμάστε τη γενική αναταραχή και το παγκόσμιο ενδιαφέρον για το τεράστιο θέμα που είχε δημιουργηθεί με τον Αιμίλιο το μήλο. Όταν υπήρξαν φόβοι για την προεδρική του θέση, καθώς και για τη ζωή του.

Και πώς θα μπορούσε να λείψουν το ενδιαφέρον και η ανησυχία; Όταν κινδυνεύει ένας πρόεδρος είναι μεγάλο ζήτημα, έστω και αν πρόκειται για τον πρόεδρο της ήσυχης και ουσιαστικά ανύπαρκτης Φρουτοπίας.

Ένας από τους πολλούς που κλήθηκαν να καλύψουν ή και να διαλευκάνουν την υπόθεση, ήταν ο δαιμόνιος δημοσιογράφος Πίκος Απίκος.

Χωρίς να γνωρίζει πολλά - πολλά για την περιοχή, ξεκίνησε την πορεία του προς μια χώρα δυτικά, αν θυμάμαι καλά, του Αυγατηγανιστάν! Την Φρουτοπία.

Κάποια στιγμή, κουρασμένος από το δρόμο, ίσως και χαμένος, ζήτησε από ένα γάιδαρο να τον μεταφέρει ως τη Φρουτοπία. Ο γάιδαρος δέχτηκε και όρισε την τιμή για το αγώι, στις 100 δραχμές. Κάπου εκεί αρχίσανε τα παζάρια, με τον Πίκο να προτείνει 40 δραχμές. Ο γάιδαρος κατέβηκε στις 70. 60 αντιπρότεινε ο Πίκος και μόλις το ζωντανό έφτασε στις 120 δραχμές, έσπευσε να συμφωνήσει χαρούμενος, μονολογώντας πως… «τον έριξε»!!!

Το μόνο κοινό σημείο αυτής της διαπραγμάτευσης με τη σημερινή, μεταξύ τρόικας εξωτερικού και εσωτερικού, είναι η παράνοια στο αποτέλεσμα! Κατά τα άλλα, οι ομοιότητες νομίζω πως είναι περισσότερες με τη συζυγική διαπραγμάτευση. Γιατί περιέχει τη σχετική παράνοια του αποτελέσματος, τη στρατηγική ενός μαστουρωμένου αξιωματικού, τη στεναχώρια και τον πόνο που μόνο εκ των υστέρων συνειδητοποιείς το πόσο ανώφελος ήταν, το ασήμαντο του θέματος μπροστά στην απλή υποχρέωση που έχεις να… «ζήσεις», την έλλειψη αξιοπρέπειας (ώρες - ώρες) και τελικά το μακροχρόνιο πιπίλισμα που εξαντλείται μόνο με την εκμηδένιση του αντιπάλου. Από φυσικά ή όχι αίτια!!!

Απ’ όλα τα παραπάνω, κρατώ μόνο τη «στρατηγική» και με αυτή θα γυρίσω κάποια χρόνια πίσω. Εκεί, λίγο μετά τους πολέμους. Το δεύτερο μεγάλο και τον εμφύλιο. Βλέπετε, την ώρα που όλοι προσπαθούσανε να βάλουν σε τάξη το χάος που άφησε πίσω του ο πόλεμος, εμείς είχαμε την ατυχία να διαθέτουμε ιδιαίτερα ψηλά ποσοστά τεστοστερόνης και τη διάθεση να καθυστερήσουμε γενικώς, μια δεκαετία ακόμη. Ας είναι…

Κάποτε ήρθε και για μας η ώρα της ανασυγκρότησης.

Και κάνω μια σκέψη, σε συνάρτηση με αυτό που ακούμε συνεχώς, περί της «εσωτερικής υποτίμησης». Ενόχλησε κανείς το «φιλήσυχο» Έλληνα επιχειρηματία, τον έμπορο, τον ελεύθερο επαγγελματία, από την πρώτη στιγμή της ανασυγκρότησης και μέχρι τη δεκαετία τού ’90, που κάτι ξεκίνησε να γίνει με τα αντικειμενικά κριτήρια;

Αν κοιτάξουμε με ειλικρίνεια γύρω μας αλλά και μέσα μας, θα δούμε πως σ’ αυτή την «κάστα» συσσωρεύτηκε πολύς πλούτος, με τις ευλογίες των κυβερνώντων. Πολύ λίπος, που το κληρονομήσανε τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους ακόμη.

Αυτό το λίπος που λειτούργησε ως ανταμοιβή για τις προσφερόμενες προς το σύστημα υπηρεσίες, έρχονται τώρα στα δύσκολα να μαζέψουν. Φαινομενικά διορθώνουν το «λάθος» με ένα ακόμη «λάθος», αλλά στην ουσία βαδίζουν στη σωστή στρατηγική.

Έστω και αν γεμίσει ο τόπος από αδύναμους κοκκαλιάρηδες, θα υπάρχουν πάντα οι άνθρωποι με προοπτική, δύναμη και κρέας πάνω τους, για να στηρίξουν και πάλι το ίδιο σύστημα, των μαστουρωμένων από τις αναθυμιάσεις της εξουσίας «στρατηγών».

Κλείνω όπως και η εκπομπή τής ΝΕΤ «Πέμπτη Χ2», με μια ευχάριστη νότα.

Reeeeeee…

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey