Εγώ ξέρω πως, όταν κάποιος πρέπει να φύγει την ίδια εποχή που για κάποιους λόγους, έξω από τη θέλησή του και τον προγραμματισμό του, πρέπει να γίνουν και κάποιες δουλειές στο σπίτι για παράδειγμα, βρίσκεται πάντα ένας άνθρωπος από τον κοντινό του κύκλο, που προσφέρεται να βοηθήσει.

Έχεις, ας πούμε, άδεια 10 με 20 Αυγούστου. Ο μάστορας με τον οποίο έχεις συνεννοηθεί να σου αλλάξει τον καυστήρα μια που είναι και επίκαιρο, από πετρελαίου σε αερίου, σου ανακοινώνει τελευταία στιγμή ότι μπορεί μόνο 10 με 20 Αυγούστου. Ή για να μην τα ρίχνουμε όλα στα μαστόρια, σου αλλάζει την άδεια το αφεντικό με το έτσι θέλω και το έτσι «πρέπει», καταλήγοντας στο ίδιο αποτέλεσμα…

Ξέρω πως είναι υπερβολικό το παράδειγμα. Να αλλάξεις καυστήρα να πας και διακοπές!! Ανήκουστο!! Αλλά, αν δεν είναι αυτό, θα είναι και κάτι άλλο. Πολλές αναποδιές μπορεί να συμβούν πάνω στην ιδιαίτερα συρρικνωμένη πια περίοδο των διακοπών.

Εκεί ακριβώς χρειάζεσαι το «δικό» σου άνθρωπο, που θα σου πει: «φύγε, εδώ είμαι εγώ». Τώρα θα είναι γονιός, θα είναι αδερφός, τα πεθερικά ή ένας φίλος, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει το ότι θα βρεθεί ένας άνθρωπος με φιλότιμο να σταθεί στο πόδι σου.

Και θα γίνει η δουλειά σου και θα μπορέσεις ήρεμος να πάρεις την οικογένειά σου (αν έχεις), την κοπελιά σου ή το φίλο σου (αν έχεις) και να ξεφύγεις για λίγο από τα καθημερινά σου προβλήματα (που έχεις), όπως επίσης και από τη ρουτίνα της δουλειάς (σιγά μην έχεις)!!

Το πιο πιθανό είναι να βρεις όταν γυρίσεις μέσα στη νύχτα, κουρασμένος και ταλαιπωρημένος από το ταξίδι, και ένα πιάτο με σπιτικό φαγητό.

Εμείς φύγαμε οικογενειακώς για πέντε (5) μέρες. Συρρικνώσαμε τις μέρες υπό το βάρος των τύψεων και των ενοχών. Και πώς να μην έχεις τύψεις όταν είσαι Έλληνας τεμπελχανάς, καλοπερασάκιας, φοροφυγάς και εισφοροφυγάς, με πολλά ευρώ στις ελβετικές τράπεζες, εν δυνάμει τρομοκράτης και εσχάτως εμπρηστής. Με όλα αυτά να σε βαραίνουν, που να βρεις τη δύναμη να κάνεις τις διακοπές σου απρόσκοπτα και ελαφρά την καρδία;

Είδατε και συνεχίζετε να παρακολουθείτε τον ΓΑΠ, που έχει ήσυχη την συνείδησή του. Όργωσε τη χώρα. Από Λευκάδα στην Κρήτη και από εκεί στην όμορφη και πολύπαθη φέτος, Πάρο.

Πέντε μερούλες λοιπόν και με την ψυχή στο στόμα. Αφήσαμε στο πόδι μας την κυβέρνηση και φύγαμε… «σίγουροι». Όταν λέω «σίγουροι», εννοώ, πως στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα τα βρίσκαμε όλα ίδια. Αμ δε…

Η μισή χώρα στις φλόγες, κατάσταση που ανάγκασε το Δένδια να προστρέξει στη βοήθεια της ΕΥΠ. Γι’ αυτό και έγραψα για «εν δυνάμει εμπρηστές».

Ο «Ξένιος Ζευς» διχάζει τον κόσμο, την ώρα που οι τηλεφωνικοί αριθμοί για ραντεβού με τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ, τείνουν να γίνουν περισσότεροι από τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ!!

Σύντομα, απ’ ό,τι λένε, θα αρχίσουν οι διασταυρώσεις για το ποιος δεν πλήρωσε το χαράτσι, τα τέλη κυκλοφορίας ή δεν κατέθεσε φορολογική δήλωση. Η κυβέρνηση προτιμά πάντα το ρόλο του «μπαμπούλα» από αυτόν του «στοργικού πατέρα». Και δεν τον παίζει καλά…

Νιώθω σα να γύρισα από μεγάλο ταξίδι, αργά το βράδυ, κουρασμένος και πρέπει να μαγειρέψω κι από πάνω…