Πηγαίνοντας διακοπές ή περπατώντας στην ίδια σου την πόλη το καλοκαίρι, είναι πιθανό να έρθεις αντιμέτωπος με περιστατικά τα οποία σε κάνουν να σκέφτεσαι ότι όλα όσα έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια, δεν έχουν επηρεάσει καθόλου τον τρόπο που λειτουργεί ο μέσος Έλληνας.

Οι τιμές στα τουριστικά μέρη, οι διάφορες παραβάσεις, η τάση «να κλέψουμε όσο μπορούμε τους ξένους», είναι κάποια χαρακτηριστικά περιστατικά στα οποία λίγο - πολύ η πλειοψηφία έχει υπάρξει παρούσα κάποια στιγμή είτε στο παρελθόν είτε σήμερα. Όταν κάποιος απογοητεύεται από τέτοια συμβάντα, το τελευταίο πράγμα που πρέπει να κάνει, είναι να δει ειδήσεις, ή να διαβάσει τα νέα σε κάποια εφημερίδα ή στο διαδίκτυο. Κι αυτό γιατί είναι πολύ πιθανό να έρθει αντιμέτωπος με γεγονότα χειρότερα από αυτά που τον έκαναν να νιώσει έτσι.

Ένα τέτοιο τρανταχτό παράδειγμα αποτέλεσε το περιστατικό που εκτυλίχθηκε στην Ύδρα ανάμεσα σε κατοίκους και άνδρες της οικονομικής αστυνομίας. Εκεί, μετά τη σύλληψη ιδιοκτήτη εστιατορίου επειδή εντοπίστηκε να μην κόβει αποδείξεις, κάτοικοι του νησιού συγκεντρώθηκαν στο αστυνομικό τμήμα αντιδρώντας σε αυτήν την κίνηση της Αστυνομίας. Έκοψαν το ρεύμα και το νερό στο αστυνομικό τμήμα και στη συνέχεια προπηλάκισαν ακόμα και το πλήρωμα του καραβιού με το οποίο επιχείρησαν να φύγουν οι άνδρες της Οικονομικής Αστυνομίας από το νησί. Κάπου ανάμεσα σε αυτά τα διάφορα περιστατικά, έγινε και χρήση χημικών από άνδρες των ΜΑΤ, οι οποίοι έσπευσαν στο νησί!

Συνοψίζοντας λοιπόν, έχουμε τους κατοίκους ενός τουριστικού νησιού να επιτίθενται στην Οικονομική Αστυνομία, επειδή συνέλαβε κάποιον για φοροδιαφυγή. Και δεν πρόκειται για κάποιο μικρό και δυσπρόσιτο νησί του Αιγαίου, αλλά για έναν άκρως τουριστικό προορισμό, που συγκεντρώνει επισκέπτες με υψηλά εισοδήματα, παρέχει υπηρεσίες σε υψηλές τιμές και στο οποίο μπορεί κάποιος να έχει εύκολα πρόσβαση από την Αθήνα. Μία ολόκληρη κοινωνία δηλαδή, νομιμοποιεί μία παράνομη πράξη και εναντιώνεται στη σύλληψη και τιμωρία εκείνου που διέπραξε την παρανομία. Τη στιγμή που η πλειοψηφία των ελληνικών οικογενειών έχει λυγίσει από τους φόρους που έχει κληθεί να πληρώσει το τελευταίο χρονικό διάστημα, υπάρχουν κάποιες άλλες οικογένειες που υποστηρίζουν τη συνέχιση αυτής της κοροϊδίας με τον πιο εξοργιστικό τρόπο.

Πώς λοιπόν μπορούμε μετά να γκρινιάζουμε για τη φοροδιαφυγή, για όλους εκείνους που δεν πληρώνουν επειδή δε δηλώνουν τα πάντα στην Εφορία; Πώς μπορούμε να παραπονιόμαστε για όσα μας οδήγησαν εδώ όταν βάλαμε και εμείς το χεράκι μας για να συμβεί αυτό; Και πώς μπορούμε αλήθεια να θυμώνουμε και να αντιδρούμε όταν μας κατηγορούν ότι κι εμείς φάγαμε κάτι ή βοηθήσαμε να φάνε κάποιοι άλλοι, τη στιγμή που μέχρι και σήμερα φροντίζουμε να επιβεβαιώνουμε αυτά τα λεγόμενα;