Απόλυτο θύμα

14/07/2012 - 16:18

1985, κυνήγι γύρω - γύρω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και κάθε λίγο και λιγάκι η ίδια στιχομυθία: «Ώπα! Σταμάτα, έχεις δίκιο. Κερδίσαμε με τη στήριξη του Κ.Κ.Ε.. Θα στο δώσω εγώ το πεντακοσάρικο!»

1985, κυνήγι γύρω - γύρω από ένα παρκαρισμένο αυτοκίνητο και κάθε λίγο και λιγάκι η ίδια στιχομυθία: «Ώπα! Σταμάτα, έχεις δίκιο. Κερδίσαμε με τη στήριξη του Κ.Κ.Ε.. Θα στο δώσω εγώ το πεντακοσάρικο!»

Αμέσως σταματούσανε και οι δύο το τρέξιμο και ο ένας (ο ΠΑΣΟΚος) έβαζε το χέρι στην τσέπη του προσπαθώντας, τάχα, να βρει το πεντακοσάρικο και τον δυσκόλευε, τάχα, το στενό παντελόνι, ενώ ταυτόχρονα επαναλάμβανε σαδιστικά και με ειρωνικό τρόπο το: «Αν δεν ήταν το Κ.Κ.Ε., θα χάναμε. Κερδίσαμε με τους κουμουνιστές, γι’ αυτό θα σου το δώσω εγώ το πεντακοσάρικο»…

Κάποια στιγμή, τραβούσε απότομα το χέρι από την τσέπη και το τέντωνε μπροστά στο πρόσωπο του άλλου (του δεξιού), λέγοντάς του: «Πάρ’ το»!!! Μόνο που δεν κρατούσε τις 500 δραχμές, αλλά αντί αυτών σχημάτιζε με τα δάχτυλά του την κερκυραϊκή μούντζα! Δηλαδή ο αντίχειρας ανάμεσα από το δείκτη και τον μέσο, με σφιγμένη τη χούφτα.

Ουσιαστικά αυτό σημαίνει στην απλή ελληνική γλώσσα του σώματος: «Πάρε τα τέτοια μου που έχεις τα μούτρα να ζητάς το πεντακοσάρικο»!!

Η όλη σκηνή εκτυλίχθηκε μπροστά στα μάτια μου, πάνω από 10 επαναλαμβανόμενες φορές και ήταν σα να παρακολουθούσα παρωδία του χονδρού και του λιγνού. Γέλασα με την καρδιά μου. Με πιάσανε εκείνα τα σπαστικά γέλια, που σταματούν μόνο όταν αρχίζουν οι πόνοι στην κοιλιά και στο σαγόνι…

Το πλάτος δε της ανοησίας του άλλου (του δεξιού), ήταν τέτοιο, που με ορμή ποταμού με παρέσυρε στη λίμνη του ατελείωτου χαχανητού…

Έχασε το στοίχημα, δε δέχτηκε την ήττα του, αυτοανακηρύχθηκε νικητής και ενώ ήταν προφανές πως δε θα έπαιρνε δραχμή, τσιμπούσε κάθε φορά που ο ΠΑΣΟΚος τού το πρότεινε!!!

Το απόλυτο θύμα και ευτυχισμένος μέσα στην ανοησία του και αφού μετά από πολλά χρόνια πήρε την εκδίκησή του, με το χειρότερο τρόπο, τώρα τον βλέπω να κυκλοφορεί κάπου - κάπου σα φάντασμα…

Το μικρό παράδειγμα ενός ανθρώπου, που μπορεί να προειδοποιεί για την πορεία του κοινωνικού συνόλου ή ενός μέρους αυτού.

Πριν τις εκλογές δημιουργήθηκε ένα κλίμα ελπίδας, παράλληλα με αυτό του φόβου. Για να μας «πιάσουν» από παντού. Δεν αργήσαμε να μπούμε και πάλι στην ίδια κατάσταση.

Ο νέος πρωθυπουργός μας στις προγραμματικές του δηλώσεις, μας παρουσίασε άλλη μια πανέμορφη έκθεση, αλλάζοντας μόνο το ύφος. Το έκανε ακόμη πιο μάγκικο από αυτό του προκατόχου του στην ηγεσία τής Ν.Δ.. Όσο για την Εξεταστική που θα ανέλυε το πώς φτάσαμε εδώ που φτάσαμε… γαργάρα μάγκικη…

Ο Βενιζέλος ζαλισμένος από την προσωπική του περιδίνηση, τη μια γκρινιάζει για το Στουρνάρα και την επομένη εκθειάζει τις ικανότητές του…

Και από κοντά ο Κουβέλης, στηρίζει «ρομαντικά» την… στήριξη!!!

Εσχάτως κατάλαβα το γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ παρουσίασε στο τσακ το κυβερνητικό του πρόγραμμα. Διαβάζανε τις υποχρεώσεις τους ως αντιπολίτευση και απ’ ό,τι φαίνεται, το μάθανε καλά το μάθημα…

Ένας Αλβανός μού είπε με τα σπαστά του ελληνικά πως, «όλους τους πολιτικούς, και τους δικούς τους και τους δικούς μας, τους γέννησε η ίδια μάνα».
Τσιμπήσαμε στην ελπίδα και στο φόβο. Τώρα φοβάμαι τον τρόπο της εκδίκησης και τρέμω για την ώρα που θα κυκλοφορώ σα φάντασμα. Απόλυτο θύμα, ευτυχισμένο μέσα στην ανοησία μου…

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey