Αναμνήσεις ενός επαναστατημένου χημικού

03/07/2012 - 15:07

Κάποια στιγμή ανησύχησα γιατί τώρα τελευταία τα αρθρίδιά μου τείνουν να είναι πιο αυτοβιογραφικά από αυτά του παρελθόντος. Με καθησύχασε η ανάγνωση του προλόγου του βιβλίου μου «Θίγοντας τα κακώς κείμενα», όπου ξεκαθαρίζω ότι το αυτοβιογραφικό περιεχόμενο των άρθρων μου δεν οφείλεται σε μια τάση έπαρσης, αλλά στην παιδεία μου στις Θετικές Επιστήμες, όπου βασικό κριτήριο της ποιότητας ενός κειμένου είναι το πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.

Κάποια στιγμή ανησύχησα γιατί τώρα τελευταία τα αρθρίδιά μου τείνουν να είναι πιο αυτοβιογραφικά από αυτά του παρελθόντος. Με καθησύχασε η ανάγνωση του προλόγου του βιβλίου μου «Θίγοντας τα κακώς κείμενα», όπου ξεκαθαρίζω ότι το αυτοβιογραφικό περιεχόμενο των άρθρων μου δεν οφείλεται σε μια τάση έπαρσης, αλλά στην παιδεία μου στις Θετικές Επιστήμες, όπου βασικό κριτήριο της ποιότητας ενός κειμένου είναι το πόσο ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Ο ασφαλέστερος τρόπος για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, είναι να γράφεις βασιζόμενος στις δικές σου εμπειρίες.

Θα αρχίσω από τη μέση της καριέρας μου, αυτό που έχω ονομάσει το «μεγάλο σάλτο» (σάλτο=πήδημα στο επτανησιακό ιδίωμα). Το δίπλωμα του κεντρικού Πολυτεχνείου της Μελβούρνης (το δεύτερο-fellowship στην περίπτωσή μου) της Εφαρμοσμένης Χημείας σού εξασφάλιζε τότε δουλειά στη χημική βιομηχανία. Οι εργοδότες προτιμούσαν τους διπλωματούχους από τους πτυχιούχους των πανεπιστημίων, γιατί με την έμφαση των σπουδών τους στις εργαστηριακές ασκήσεις, απέδιδαν στα εργαστήρια και στα εργοστάσια της βιομηχανίας από την πρώτη μέρα.

Σχεδόν πάντα η προαγωγή από τον εργαστηριακό πάγκο γινόταν προς τις διοικητικές θέσεις. Σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις, η προαγωγή προς το ερευνητικό εργαστήριο ήταν εξαιρετικά δύσκολη, γιατί η περισσότερη έρευνα γινόταν στο εξωτερικό και οι λίγες θέσεις στην Αυστραλία προορίζονταν για χημικούς με μεταπτυχιακές σπουδές.

«Μια ωραία πρωία» συνέβηκε το αναπόφευκτο. Παρ’ ότι είχα πληροφορήσει τα αφεντικά ότι έγινα χημικός γιατί μ’ αρέσει η χημεία, κι ότι φιλοδοξούσα να κάνω έρευνα, μου είπαν ότι είναι πολύ ευχαριστημένοι με μένα και γι’ αυτό με διάλεξαν μαζί με άλλους τέσσερις συναδέλφους για να επιλέξουν έναν από τους πέντε, με στόχο να εκπαιδευτεί για να γίνει διοικητικό στέλεχος της εταιρείας.

Με έπιασε σύγκρυο γνωρίζοντας ήδη πολλά από τα άπλυτα της εταιρείας, μερικά από τα οποία θα αναφέρω παρακάτω. Δεν τόλμησα να πω «όχι», γιατί ήξερα καλά ότι αμέσως θα έμπαινα στη μαύρη λίστα. Σκέφτηκα ότι υπάρχει κι άλλος τρόπος. Πήγα στη συνάντηση με καθημερινά ρούχα ενώ οι άλλοι ήρθαν κουστουμαρισμένοι και διάλεξα για συζήτηση ένα επίμαχο θέμα: Η ευθύνη των επιστημόνων για την ύπαρξη και τη χρήση των πυρηνικών όπλων. Προσπάθησα, δηλαδή, να πάω κόντρα στις συνήθειες, τη νοοτροπία, τα «πιστεύω» των ανθρώπων του κατεστημένου. Αποτέλεσμα: Διάλεξαν εμένα από τους πέντε υποψήφιους για να με κάνουν στέλεχος της εταιρείας!

Το μαρτύριο της εκπαίδευσης (πλήξη, βλακείες αλλά και επαλήθευση όσων υποψιαζόμουν για τα άπλυτα της εταιρείας) έλαβε χώρα σε ένα πολυώροφο κτήριο του Σύδνεϋ. Με πηγαίναν από τμήμα σε τμήμα (απ’ τον Άννα στον Καϊάφα) για να μάθω πώς δουλεύουν τα γρανάζια της πολυεθνικής εταιρείας.

Άπλυτα: 1. Η σαπουνόσκονη Ρ είχε την ίδια χημική σύσταση με τη σαπουνόσκονη R (το άρωμα διαφορετικό). 2. Η συνθετική σκόνη S (άσπρη) είχε την ίδια χημική σύσταση με τη σκόνη D (μπλε). 3. Όλα τα σαπούνια, τα πιο ακριβά και τα πιο φτηνά, ακόμη και σαπούνια ανταγωνιστών, από το ίδιο καζάνι-αντιδραστήρα… απάτες, απάτες, απάτες…

Τα προϊόντα αυτά διαχειρίζονταν διαφορετικές θυγατρικές εταιρείες. Σε ερώτησή μου γιατί γίνονται όλα αυτά που πρέπει οπωσδήποτε να κάνουν τα προϊόντα πολύ πιο ακριβά, ο ερωτώμενος με κοίταξε με οίκτο και απεφάνθη:

«Με τον τρόπο αυτό οι σαπουνόσκονες P και R θα πιάσουν διπλό χώρο στα ράφια του σούπερ μάρκετ!»

Αποκορύφωμα της εκπαίδευσης που προκάλεσε και τη διακοπή κάθε μου σχέσης με τη βιομηχανία, ήταν μια φιέστα!

Κάποιος ανόητος έφτιαξε ένα πραγματάκι που όταν το τοποθετήσεις στο στόμιο μιας άσπρης οδοντόκρεμας και πιέσεις, η οδοντόκρεμα βγαίνει με κόκκινες ρίγες! Η εταιρεία υιοθέτησε το «πραγματάκι» και δημιούργησε τεράστιο σάλο, ίσως μεγαλύτερο απ’ αυτόν που δημιούργησε η ανακάλυψη της πενικιλίνης! Η φιέστα που ακολούθησε, ήταν το «κάτι άλλο!» Οι πάμπολοι πωλητές της εταιρείας, από όλες τις πολιτείες της Αυστραλίας, συγκεντρώθηκαν στο Σύδνεϋ. Εμείς τα… αγόρια φορούσαμε όλοι άσπρες γραβάτες με κόκκινες ρίγες. Τα ίδια χρώματα και σχήματα είχε και η κιλότα της χορεύτριας, η οποία φαινότανε σχεδόν συνεχώς όταν αυτή χόρευε… Ακόμα και τώρα, μετά από 50 χρόνια, αισθάνομαι ντροπή όταν κοιτάζω τη φωτογραφία των… αγοριών με τις γραβάτες.

Πήρα την απόφαση για το τελικό διαζύγιο με τη βιομηχανία και πολύ σύντομα υλοποιήθηκε η απόφασή μου. Ο K.S., Άγγλος, απόφοιτος της Οξφόρδης και ανερχόμενο… αγόρι της εταιρείας, με κάλεσε να φάμε στο σπίτι του.

Μεταξύ «τυρού και αχλαδίου» άρχισε να με… ψαρεύει. Διαισθάνθηκα ότι ήταν ρουφιάνος της εταιρείας και τα ξέρασα όλα! Σε λίγες μέρες το διαζύγιο ήταν οριστικό! Επέστρεψα στη Μελβούρνη και πήγα να δω στο Πολυτεχνείο τον πρώην δάσκαλό μου και σύντροφο Κ.Ε.. Του είπα τα πάντα και τον ρώτησα αν υπήρχε καμμιά δουλειά στο Τμήμα της Εφαρμοσμένης Χημείας. Μου είπε ότι χρειάζεται ένα βοηθό (research officer). Κι έτσι έγινε το… «σάλτο».

Χρειάστηκε σκληρή δουλειά για να καλυτερέψω τα τυπικά, αλλά και ουσιαστικά μου προσόντα, δύο ακόμα πτυχία, αλλά ήμουν πολύ ευχαριστημένος από το… «σάλτο».

Λίγο καιρό μετά αποκάλυψα σε μια διακομματική επιτροπή τα άπλυτα της βιομηχανίας, μερικά απ’ τα οποία αναφέρω σ’ αυτό μου το άρθρο. Το ‘πιασαν οι εφημερίδες για μια - δυο μέρες και μετά θάφτηκε (μην ξεχνάμε ότι τα Μ.Μ.Ε. εισπράττουν εκατομμύρια από τις διαφημίσεις). Αισθάνομαι ευτυχής που το όνομά μου είναι και σε μια ακόμα μαύρη λίστα, αυτή της βιομηχανίας.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey