Σάββατο παρά Σάββατο γράφω, και να που έπεσε σε μένα ο κλήρος να βρίσκομαι εδώ, στο οπισθόφυλλο του «ΕΜΠΡΟΣ», μια ημέρα πριν τις εκλογές. Σας ορκίζομαι στις κάλπες που θα ανοίξουν την Κυριακή, πως έχω κάνει ευκολότερα πράγματα στη ζωή μου.

Λίγο πριν το Πάσχα γκρίνιαζα για το «μουλωχτό» τρόπο με τον οποίο οδεύαμε προς τις εκλογές. Υπολόγιζα δε (και με μια δόση υπερβολής) πως δε θα προλάβαινα να γράψω κάτι για δαύτες!!! Τελικά ο Παπαδήμος, την ημέρα που «διέλυσε» τη Βουλή, υπολόγισε για μένα και μάλιστα καλύτερα από μένα.

Βέβαια, το «διέλυσε την Βουλή» είναι βαρύ σα σχήμα λόγου. Δε φαντάζομαι να έκανε καμμιά σπουδαία προσπάθεια γι’ αυτό. Δηλαδή, σιγά τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσεις όταν «διαλύεις» μια τέτοιου είδους Βουλή! Κακομοιριασμένη, κακογερασμένη και ζαλισμένη από τα πολλά «σούρ’ τα - φέρ’ τα» των βουλευτών της. Ήταν ο εύκολος δρόμος για όλους…

Αυτό τουλάχιστον το συμπέρασμα βγάζω εγώ. Και κάνω κάποιες σκέψεις για τον άλλο, το δύσκολο δρόμο. Τον αδιάβατο. Αυτόν της συνεννόησης. Το δρόμο τής από κοινού δράσης που έπρεπε να πάρουν οι 300 και στον οποίο θα έπρεπε να καλέσουν τους τεχνοκράτες και τους ανθρώπους του πνεύματος και τελικά όλο το λαό. Γιατί;

Γιατί υποτίθεται, κατά τα λεγόμενά τους, πως «είμαστε σε πόλεμο»…

Και αναρωτιέμαι, τούτη είναι η σωστή αντίδραση στο ενδεχόμενο ενός «πολέμου»; Ο καθένας στο ταμπούρι του, να πολεμάει όταν θέλει, όπως θέλει και για όποιου το συμφέρον θέλει; Ακόμα κουβαλάμε την κουλτούρα των αρματολών και των κλεφτών; Ένα νέο Αρχιστράτηγο δε θα βγάλει ετούτος ο τόπος;

Πόσο απέχει ο Μάνος από την Ντόρα; Πόσο οι Οικολόγοι από το ΣΥΡΙΖΑ και τον Κουβέλη; Αφήνω εκτός την Αλέκα, γιατί η επιλογή της είναι να μην τα βρίσκει ούτε με τα ρούχα της…

Ίσως είμαι υπερβολικός, ίσως άδικος, πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να κάνω λάθος, αλλά όσο μόνος ένιωσα τη στιγμή που ο ΓΑΠ μάς έβαλε στο Δ.Ν.Τ., άλλο τόσο νιώθω μόνος και ανυπεράσπιστος σήμερα…

Φταίει και η άχαρη προεκλογική περίοδος. Άοσμη, άγευστη, δεν κατάφερε να προσφέρει κάτι στο δύσμοιρο ψηφοφόρο. Δικοί μου φίλοι και γνωστοί ψάχνανε μέχρι χθες το ποιον θα εμπιστευτούν. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως πολλοί θα ιδρώσουν μέσα στο παραβάν και πολλοί θα θελήσουν να πάρουν πίσω το ριγμένο στην κάλπη φάκελο, αμέσως μόλις βγουν από το εκλογικό τμήμα!

Η Κυριακή φτάνει και είναι, όπως λένε όλοι, μια σημαντική μέρα. Εγώ θα πω πως είναι μια άχρηστη μέρα και μια άχρηστη εκλογική αναμέτρηση. Πιστεύω ακράδαντα πως η λύση υπήρχε από καιρό μπροστά μας, αν λειτουργούσαν οι επικεφαλής των κομμάτων με αυταπάρνηση και αν ο ΓΑΠ είχε ξεκολλήσει από το αμερικανικό εγχειρίδιο «του καλού Πρωθυπουργού στην κρίση»…

Όσο πιο ψηλά ανεβαίνει η μαϊμού, τόσο πιο εκτεθειμένος είναι ο κώλος της. Από τη χούντα και μετά, βαρεθήκαμε να βλέπουμε τα ίδια και τα ίδια μαϊμουδοοπίσθια!!! Προσωπικά θα κρατήσω μικρό καλάθι, γιατί το πελατειακό κράτος έχει πολύ βάθος. Απύθμενο!

Αλλά αν επαληθευτούν όλες αυτές οι φήμες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, τότε θα έχουμε από Δευτέρα πολλές μαϊμούδες σε ικανοποιητικό ύψος, για να ελέγξουμε ποια θα κρατήσει τα βρακιά της φορεμένα…

Καλό βόλι…