Τόσος πλούτος γύρω μας!

04/05/2012 - 15:38

Κατά που μας λέει ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, ο Μέγας Θεός του Ολύμπου ο Δίας αρέσκετο στις συζυγικές απιστίες κι από σεβασμό, φόβο, ίσως και για άλλο λόγο που δεν το έψαξα (!), η Νύμφη της Μυθολογίας μας, η Ηχώ, ήθελε να τον καλύπτει και κρατούσε απόμακρα την Ήρα, τη γυναίκα του, με το να της λέει συνεχώς ιστορίες και κάθε είδους φλυαρίες.

Κατά που μας λέει ο Ρωμαίος ποιητής Οβίδιος, ο Μέγας Θεός του Ολύμπου ο Δίας αρέσκετο στις συζυγικές απιστίες κι από σεβασμό, φόβο, ίσως και για άλλο λόγο που δεν το έψαξα (!), η Νύμφη της Μυθολογίας μας, η Ηχώ, ήθελε να τον καλύπτει και κρατούσε απόμακρα την Ήρα, τη γυναίκα του, με το να της λέει συνεχώς ιστορίες και κάθε είδους φλυαρίες. Δεν κράτησε όμως πολύ αυτό και κάποια στιγμή η Ήρα ανακάλυψε το κόλπο και τιμώρησε την Ηχώ, με το να της αφήσει τόση φωνή, όση αρκούσε για να επαναλαμβάνει τους τελευταίους ήχους της φωνής που άκουγε.

Κι έτσι φτάσαμε στα χρόνια μας κι όταν επαναλαμβάνεται ο ήχος της φωνής μας το λέμε ηχώ ή αντίλαλο.

Θα μου πεις, «μυθολογία θα μας διδάξεις;». Όχι βέβαια. Απλά σκέφτομαι πως ηχώ γίνεται και η αγάπη, ο καλός ο λόγος, η φιλανθρωπία κι άλλα. Συνήθως ό,τι πέψεις, το εισπράττεις. Για σκαρφάλωσε στην πλαγιά ανάμεσα δυο κορφοβούνια και φώναξε δυνατά, ας πούμε, «Σ’ αγαπώ!»; Θα έρθουν πολλές αγάπης φωνές να σε πλημμυρίσουν και τις ακούς όλο να ξεδυναμώνουν μέχρι που σβήνουν.

Κάπως έτσι ένιωσα σα βρέθηκα πρόσφατα αντιμέτωπος με τόσους καταξιωμένους μα και απλούς, να, σαν εμένα κι εσένα, συμπολίτες μας, εκεί στην όμορφη αίθουσα του Δήμου Ηρακλείου που ήρθανε να με τιμήσουν στην παρουσίαση του βιβλίου μου «Από τα “Κόκκινα Φανάρια” στο Περιβόλι της Παναγίας», και θάρρεψα πως ήμουνα ο πιο πλούσιος, ο πιο ευεργετημένος άνθρωπος του κόσμου.

Κι αναρωτήθηκα. Γιατί τάχα υποβληθήκανε σε τόση ταλαιπωρία, βγήκανε απ’ την ησυχία τους και επί μιάμιση ώρα ήτανε καθηλωμένοι στην καρέκλα τους; Για τον Αλέκο Γαλανό και την αφεντιά μου που έγραψα τη βιογραφία του; Ναι, μα εξόν απ’ αυτό δείξανε πως πάνω απ’ τα υλικά αγαθά έχουν μέσα τους την ευαισθησία και την αγάπη για τον πολιτισμό και τις πνευματικές αξίες που δεν έχουνε μονάδα μετρήσεως.

Και πιότερο, έτσι, τιμήσανε τον ίδιο τους τον εαυτό, γιατί σαν και την αγάπη, η τιμή ετούτη φωνή της νύμφης Ηχούς γίνεται, κι επιστρέφει σ’ αυτόν που την πρωτοπέμπει.

Και δεν είναι μόνο τούτο. Με φόρτωσαν ευθύνες.

Όσοι περιπλανάστε σε πνευματικά μονοπάτια της ζωής, ξέρετε πως η χαρά έρχεται και φεύγει γρήγορα. Αυτό που μένει είναι μια πικρόγλυκια γεύση, μια ώθηση κι ένα πρόσταγμα να συνεχίσεις το στρατί το δύσβατο. Δεν μπορείς, μα προπαντός δεν πρέπει, να σταματήσεις. Κι αυτό σημαίνει καινούργιο σφιχταγκάλιασμα πόνου, άγχους κι ευθύνης. Να συνεχίσεις να ξεριζώνεις και ν’ απλώνεις στην παγωμένη λεξοβόρο αγριάδα του χαρτιού τα σπλάχνα σου. Να ιδρώνεις, να ματώνεις και να πονείς, χωρίς κίνητρα υλικά, παρά, έτσι, για μια βαθιά ιδέα και ένα χρέος να «μετατρέψουμε», που έλεγε ο Καζαντζάκης, «την ύλη σε πνεύμα».

Γιατί ετούτος ο άυλος πλούτος, που δεν μπορεί να μας τον πάρει κανένας και καμμιά κρίση, δεν μπορεί να τον λιγοστέψει ή να τον αμαυρώσει, είναι γλυκόπικρος, αγκαθερός, πασπαλισμένος αλισάχνη κι αυτόσταλτος, με μια σπίθα ζωογόνο στο κατακάθι.

Δεν πουλιέται. Μηδέ κι αγοράζεται.

Κι αφήνει μια γλυκιά απαλή αίσθηση για το μεγάλο αγαθό της ζωής που πολλοί το αφήνουμε να γλιστράει ανάμεσα τα δάχτυλά μας.

«Τι κρίμα!» μουρμουρίζουμε στερνά και κοιτάμε πίσω, μα, φευ, είναι πολύ αργά πια.

Είναι αυτές οι αξίες που στο ταμάχι μας να μαζώξουμε λεφτά κι άλλα επουσιώδη, να γιομίσουμε στομάχι και πορτοφόλι, σπίτια και μαγαζιά με φθαρτά υλικά, δεν τις νιώθουμε, τις προσπερνούμε και συχνά ποδοπατούμε τον τόσο πλούτο γύρω μας.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey