Μας υποδέχθηκε κι ο Απρίλης, όσο πιο γενναιόδωρα μπορούσε, ανοιξιάτικος γελαστός και ανθισμένος. Ήρθε κι έφερε για δώρα ήλιο, χρώματα, αρώματα και… τα ξεχασμένα χαμόγελα στα χείλη μας. Το θαύμα που νομίζουμε ότι μας λείπει - το ελπίζουμε και το ευχόμαστε - είναι ολόγυρά μας, εν αφθονία... Εισπνέουμε τις πρώτες μυρωδιές από τα λουλούδια που φύτρωσαν μέσα στο πράσινο. Η μαγευτική ανάσα από την ανθισμένη φύση τη δοξαστική, δίνει μια άλλη αίσθηση και κάνει τις καρδιές μας να ξεχειλίζουν. Όλα ευωδιάζουν, όπως θα ευωδιάσουν με τα μύρα της ιερότερης - και ωραιότερης για μένα - εβδομάδας του χρόνου. Της Μεγάλης Εβδομάδας. Διπλή γιορτή! Λαμπρή και Άνοιξη μαζί!

Τα κατανυκτικά ανοιξιάτικα απόδειπνα με τις Ακολουθίες του Νυμφίου στις στολισμένες εκκλησιές με τις μαβιές ταινίες, έχουν παρέλθει. Τώρα η ψυχή μας, ευλαβικά συνεπής, τρέχει σ’ αυτό που περιμέναμε... Τη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών. Σήμερα Μεγάλη Τρίτη θα ακουστεί στις εκκλησιές το «Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, την σην αισθομένη Θεότητα, μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν, οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει». Είναι τα υπέροχα λόγια της μοναχής Κασσιανής. Το τροπάριο - ίσως και εφάμιλλο με τα Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής - που συγκινεί με τα λόγια, τη μελωδικότητα και… το μύθο του. Και βέβαια υπονοεί περισσότερα απ’ όσα λέει…

Αυτές οι μέρες προσφέρονται για να μοιράσει ο άνθρωπος κομμάτια της ψυχής του. Η μεθυστική μυρωδιά του λιβανιού τα βράδια στις εκκλησιές, εισβάλλει μέσα μας για ν’ αφήσει μήνυμα ελπιδοφόρο μέσα στην καταχνιά και στον ορυμαγδό που μας δέρνει. Για να μας γλυτώσει, έστω και για λίγο, από τη συντριμμοποίηση και καταρράκωση που όλοι μας βιώνουμε. Οι ύμνοι φέρνουν συγκίνηση, το παιδί ξυπνάει μέσα μας κι ανάλαφρο ψάχνει να βρει προστασία στα καταφύγια της αθωότητας.

Κάθε χρόνο, με το που φτάνει η Μεγάλη Εβδομάδα, μας παρασύρει αναπόφευκτα στην καταγραφή μιας ατέρμονης μνήμης που την κουβαλάμε μέσα μας. Ανοίγουμε το κουτί με τα φυλαχτά της καρδιάς μας, τα ιερά και τα όσια των παιδικών μας χρόνων, που είναι καλά κρυμμένα στο εικονοστάσι της ψυχής μας και ξαναζούμε εκείνες τις στιγμές. Δεν υπάρχει σκέψη, συναίσθημα ή συγκίνηση που να μην έχει αποτυπωθεί στις παιδικές μας μνήμες. Κάπως έτσι νομίζω πως θα συμβαίνει σε όλους μας. Τέτοιες γιορτινές μέρες, προσωπικά, επιστρέφω πάντα σ’ εκείνα τα χρόνια της παιδικής αθωότητας, ψάχνοντας ό,τι σημάδια έχουν απομείνει. Κι είναι σα να βλέπω από μακριά και πάλι το παιδί που ήμουν, να απλώνει το χέρι για να φτάσει το βιβλίο όπου στις γλυκές σελίδες είναι όλα αυτά, στοιβαγμένα κάτω από σωρούς άλλων.

Φέτος άλλες στιγμές θα έλθουν στο νου μου κι άλλες θα ζήσω. Από άλλα μέρη θα αναπολώ τις άγιες νύχτες. Αύριο με το ξημέρωμα ταξιδεύω στα μέρη που έζησα για πάρα πολλά χρόνια. Στο σύντομο αυτό ταξίδι μου στην άλλη άκρη του κόσμου, θα ζήσω με την οικογένειά μου κάτι πολύ ιδιαίτερο. Γι’ αυτό θα σας αφήσω με πασχαλιάτικες ευχές: Να περάσετε μια ευλογημένη Μεγαλοβδομάδα, όπως την ποθείτε κι όπως την πιστεύετε! Να γεμίσετε τις ψυχές σας με αγάπη, ευαισθησία, αλήθεια και σεβασμό και να χαρείτε το κάθε «τώρα» που σας χαρίζεται… Τσουγκρίστε τα κόκκινα αυγά της Ανάστασης μπας και γιάνουν του κόσμου οι λαβωματιές. Κι ας αναστηθεί ό,τι αξίζει!