Πριν από λίγες μέρες ένα βίντεο στο YouTube έγινε θέμα μεγάλης συζήτησης. Σχόλια θετικά και αρνητικά για ένα δίλεπτο μονόλογο υπέρ της χώρας μας, μίας Ελληνίδας ηθοποιού που σήμερα ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες, παλιότερα ζούσε στην Τουρκία και έγινε γνωστή από τη συμμετοχή της ως ηθοποιού σε… τηλεοπτικά χαζοσήριαλ. Πέρα από τα σχόλια σχετικά με το ότι αποτελούσε αντιγραφή μιας ευφυέστατης καναδικής διαφήμισης μπύρας, εντύπωση μου προκαλεί το γεγονός ότι υπήρξε κόσμος ο οποίος ένιωσε βαθιά συγκινημένος και ταυτίστηκε με όσα ειπώθηκαν στο βίντεο αυτό.

Μου δημιουργήθηκαν μία σειρά από απορίες, τις οποίες παραθέτω στη συνέχεια:

Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται σήμερα, το 2012, να νιώθουμε ότι ο δυτικός κόσμος μάς χρωστάει τα πάντα επειδή στην αρχαιότητα έζησαν και μεγαλούργησαν στον ίδιο χώρο με εμάς προσωπικότητες όπως ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης; Ως πότε θα δηλώνουμε ευθαρσώς ότι «όταν εμείς είχαμε την Ακρόπολη, αυτοί βρίσκονταν πάνω στα δέντρα»; Στο δικό μου τρόπο σκέψης η πλούσια πολιτισμική παραγωγή ενός τόπου, όχι μόνο κατά την αρχαιότητα, αλλά και κατά τα νεώτερα χρόνια, δε συμβαδίζει με ένα ευνομούμενο κράτος το οποίο λειτουργεί σωστά.

Τα 6.000 ελληνικά νησιά στα οποία μπορούμε να κολυμπάμε κάθε καλοκαίρι, επίσης δεν αποτελούν για μένα κριτήριο αποδοχής από το εξωτερικό. Περισσότερο θα έπρεπε να ειπωθεί κάτι τέτοιο εντός της χώρας, για να μπορέσουμε κάποια στιγμή να καταλάβουμε ότι ο τουρισμός αποτελεί το πιο δυνατό χαρτί που διαθέτουμε για την ανάπτυξη. Ας μη γελιόμαστε. Κανένας δεν πρόκειται άλλωστε να μας συμπονέσει, να μας μειώσει το χρέος ή να ταχθεί υπέρ μας λόγω των όμορφων διακοπών που μπορεί να κάνει στην Ελλάδα.

Είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικό το να γνωρίζεις ότι δε βιώνεις μόνο εσύ μία δύσκολη κατάσταση. Άλλωστε, οι οικονομικές δυσκολίες αποτελούν καθημερινότητα για σχεδόν όλες τις οικογένειες της χώρας μας και το να δηλώνει κάποιος ότι δύσκολα μπορεί πλέον να τα φέρει βόλτα οικονομικά, δεν αποτελεί ταμπού. Το να χρησιμοποιείς, όμως, ως επιχείρημα το γεγονός ότι δε χρωστάς μόνο εσύ - δηλαδή η Ελλάδα -, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Πορτογαλία, η Ισπανία και η Ιταλία, είναι τουλάχιστον κωμικοτραγικό. Τι είδους επιχείρημα στο δυτικό κόσμο μπορεί να αποτελέσει ένα τέτοιο σχόλιο, πέρα από μία σαφή διαβεβαίωση για κοινά λάθη στην πορεία της οικονομίας πολλών χωρών;

Τέλος, πιστεύω ότι το βίντεο αποτέλεσε έναν πραγματικά ανούσιο τρόπο να απευθυνθεί κανείς στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Το YouTube αποτελεί ένα μαζικό κανάλι επικοινωνίας, όπου μπορείς να βρεις μουσική, αποσπάσματα ταινιών, τηλεοπτικών εκπομπών και σειρών, ερασιτεχνικά βίντεο από όλον τον κόσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των ατόμων που είδαν το βίντεο, ήταν Έλληνες και η απήχηση που είχε ήταν αποτέλεσμα των πολλών και αντίθετων σχολίων που προκάλεσε και της αναδημοσίευσής του από συγκεκριμένα sites και blogs. Ο αρχικός στόχος του, λοιπόν, δηλαδή το ευρωπαϊκό κοινό, θεωρώ ότι έμεινε ασυγκίνητο από αυτή την προσπάθεια, αν υποθέσουμε ότι αντιλήφθηκε καν την ύπαρξη του συγκεκριμένου βίντεο.

ΥΓ. Δεν ανήκω στην κατηγορία των Ελλήνων που όπου σταθούν και όπου βρεθούν φωνάζουν υπέρ της πατρίδας τους. Ούτε υπερασπίζομαι με σθένος «τα ιερά» της χώρας μου. Αντίθετα λέω πως την πατρίδα σου την αγαπάς όταν παλεύεις να τη δεις σύγχρονη, ανεπτυγμένη και βαθιά δημοκρατική, με βαθιά δημοκρατικούς πολίτες στην καθημερινότητά τους. Για αυτό και το συναίσθημα που μου έμεινε αφού είδα το βίντεο, ήταν ένα μείγμα θυμού και ντροπής για το πόσο εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε να χρησιμοποιήσει τον εθνικό ύμνο της χώρας μου καταπώς τον βολεύει.