Αν διαβάζεις αυτές τις γραμμές, περνάς τις πρώτες σου ημέρες στη Μυτιλήνη. Ψάχνεσαι, αγχώνεσαι λίγο, αναρωτιέσαι τι είναι εδώ που ήρθες και προσπαθείς να… προσανατολιστείς. Έχεις μια μελαγχολία, όπως χιλιάδες άλλοι που ήρθαν τέτοια εποχή πριν από σένα χρόνια πριν, και σίγουρα θα σου πούμε εμείς ότι τις πρώτες εικόνες που λαμβάνεις δεν μπορείς να τις επεξεργαστείς με την καλύτερη δυνατή διάθεση και ως εκ τούτου δεν μπορείς να τις αξιολογήσεις δίκαια. Κοινώς, δεν είναι τόσο χάλια, φίλε μας, όπως νιώθεις τώρα ότι είναι!

Πάμε τώρα λίγο να τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και να δούμε μαζί μία (πρώτη) εικόνα της Μυτιλήνης. Και να δούμε την Πλατεία Σαπφούς που θα την ορίζεις στο εξής ως την αφετηρία των πάντων σου, μέχρι να… ρολάρεις τουλάχιστον. Παράλληλα, ρίχνεις κλεφτές ματιές στα καφέ της προκυμαίας, τα σουβλατζίδικα, τα fast food και, αν έχεις εξασφαλίσει να έρθεις ήδη με… παρέα από τον τόπο σου, κοζάρεις και τα πρώτα μπαράκια που ξεπροβάλλουν απ’ τα Λαδάδικα. Και πολύ καλά κάνεις! Εδώ σε αυτά τα σημεία θα γραφτούν πολλά κεφάλαια της ζωής σου και θα ανοίξουν κι άλλα!

Η Λέσβος και η… Μυτιλήνη

Για να δούμε τώρα λίγο ειδικότερα και για το «εδώ» που ήρθες, γιατί θα πρέπει να σου πούμε ότι ένα «θεματάκι» με το τι είναι πραγματικά η Μυτιλήνη και πώς την έχει ο πολύς ο κόσμος στο μυαλό του εκτός του νησιού, το… έχουμε. Και αφού εξηγηθούμε πως το νησί λέγεται Λέσβος και η πρωτεύουσά του, η πόλη που ήρθες, είναι η Μυτιλήνη, έχουμε λύσει μια πρώτη μεγάλη παρεξήγηση για τον τόπο μας. Νησί Μυτιλήνη δεν υπάρχει λοιπόν, ούτε υπήρξε ποτέ. Να το λες και στους φίλους σου, αγαπητέ μας.

Η Σαπφώ, η Σαντορίνη και το Πανεπιστήμιο

Και να πάμε λίγο στα πιο βαθιά τώρα. Δεν θα σε κουράσουμε για να σου μιλήσουμε για την ιδιαίτερη αρχιτεκτονική μας, για τα αρχοντικά που μπορεί να έπεσαν στο μάτι σου πηγαίνοντας προς το Λόφο του Ξενία, ούτε θα σου συστηθούμε διά του σημαντικού πολιτισμού μας που κουβαλάμε. Η Σαπφώ (είδες και την πλατεία, το Μάη θα ανηφορίσεις και για την όμορφη Ερεσό), ο Οδυσσέας Ελύτης (είδες και θα ξαναδείς και το αεροδρόμιο), ο Στρατής Μυριβήλης (η Παναγιά Γοργόνα, η Μουριά του και η πανέμορφη Συκαμιά σε περιμένουν κάποια στιγμή να γνωριστείτε) είναι χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες μας και με τον καιρό θα τις μάθεις καλύτερα.

Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου είναι όμως το σημείο αναφοράς τα τελευταία 20 χρόνια για το νησί και είναι μπορούμε να πούμε και ο καθοριστικότερος παράγοντας που ως ντόπιοι ήρθαμε κι εμείς πιο κοντά με την υπόλοιπη Ελλάδα και βγήκαμε από μια απομόνωση. Γιατί Σαντορίνη δεν είμαστε, ούτε και Ρόδος η αλήθεια είναι, για να σε έφεραν ίσως στο παρελθόν για διακοπές οι γονείς σου και να μας ήξερες. Το Πανεπιστήμιο Αιγαίου όμως και ο ζωντανός οργανισμός του, εσύ λοιπόν, είναι ο λόγος που ο κόσμος μαθαίνει ότι η Λέσβος στην πραγματικότητα δεν έχει λιγότερες ομορφιές από τα παραπάνω νησιά. Όπως και το ότι η ταυτότητα του νησιού με τα χρόνια… αλλάζει, αφού -μη σοκαριστείς τώρα- δεν είναι και λίγοι εκείνοι οι παλαιότεροι συμφοιτητές σου που έμειναν μόνιμα εδώ, ζουν και εργάζονται και έχουν κάνει και οικογένειες. Σαν ιστορικό στοιχείο επιπλέον θα σου πούμε (για να μας καταλάβεις καλύτερα) ότι κάποτε, όταν ο Αντρέας «της Αλλαγής» μας έκλεισε την Ακαδημία για να μας κάνει Πανεπιστήμιο, εμείς επαναστατήσαμε, αλλά τα χρόνια δικαίωσαν τον πρώτο και όχι εμάς. Και είμαστε ευγνώμονες που είσαι σήμερα ανάμεσά μας.

Η Μυτιλήνη και το «προσφυγικό»

Και πάμε λίγο και στο σήμερα του νησιού που ήρθες και έχει και αυτό το σήμερα ένα «θεματάκι» με την πραγματική εικόνα από αυτή που έχουν στο μυαλό τους για εμάς και μας δημιουργεί προβλήματα και με τον τουρισμό. Σίγουρα θα έχεις διαβάσει διάφορα για τον τελευταίο δύσκολο χρόνο στο νησί μας, που υποδέχτηκε ως σήμερα κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο πρόσφυγες και μετανάστες. Θα έχεις διαβάσει και ένα σωρό «ειδήσεις» ότι «βουλιάζουμε» από πρόσφυγες, ότι είναι περισσότεροι (!) από εμάς, ότι μας κλέβουνε, ότι μας βρομίζουνε, ότι, ότι, ότι…

Αλλά εσύ σίγουρα που χειρίζεσαι πριν απ’ όλους τα social media ξέρεις καλύτερα τι είναι οι «μούφες» και τι είναι οι κανονικές ειδήσεις από αυτά που σκρολάρεις στην οθόνη σου. Γιατί οι κανονικές ειδήσεις μάς ανέδειξαν ως έναν από τους πιο φιλόξενους τόπους, υποδεχόμενοι με αξιοπρέπεια τόσες χιλιάδες απελπισμένων συνανθρώπων μας, με κατανόηση, ανεκτικότητα και σε αρκετές περιπτώσεις βγάζοντας μεγαλείο ψυχής. Δεν θα δεις εξαθλιωμένους μετανάστες να κοιμούνται στην προκυμαία κι, αν δεις κάποιους, δεν υπάρχει λόγος να φοβάσαι.

Το «προσφυγικό» που ακούς και ξανακούς ότι εκτυλίσσεται στη Λέσβο θα διαπιστώσεις σύντομα πως δεν είναι κάτι που πρέπει να το φοβάσαι. Και η μαμά σου και ο μπαμπάς σου δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την ασφάλειά σου, περπατώντας στους δρόμους. Να το πεις κι αυτό! Στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη θα διέτρεχες περισσότερους κινδύνους και αυτό δεν χρειάζεται μεγαλύτερη ανάλυση. Το ότι η Λέσβος υποδέχτηκε και διαχειρίστηκε επάξια τη μεγαλύτερη ανθρωπιστική κρίση είναι διαφήμιση για εμάς και όχι δυσφήμιση και κανονικά θα πρέπει να σε κάνει να μας δεις από τώρα πολύ πιο θετικά απ’ όσο πιστεύεις.

Με την ευχή να τακτοποιηθείς γρήγορα, σου λέμε φόρα παρτίδα ότι σύντομα θα αγαπήσεις τον τόπο αυτό και τους ανθρώπους του για να είσαι έτοιμος! Εμπειρίες και στιγμές που θα σε συντροφεύουν για μια ζωή μόλις ξεκίνησαν. Δεν σε κουράζουμε άλλο, απόλαυσέ τες και, όταν τύχει να φύγεις και τυγχάνει να κρατάς αυτόν τον οδηγό στα χέρια σου, θα δεις πως είχε δίκιο σε πολλά. Και το ρόλο του «οδηγού» αυτού είμαστε σίγουροι πως θα τον κάνεις εσύ για εμάς στα χρόνια που θα έρθουν! Και ναι, είναι πιθανό να σου κολλήσει για πάντα να λες τα μωρά μωρέλια. Τούτο είναι το μόνο που πραγματικά ισχύει από όσα άκουσες ως σήμερα για εμάς.

Καλώς όρισες!