Η πρώτη μας μεγάλη αγάπη

«Μουσικό Καφενείο»

21/04/2017 - 11:44 Ενημερώθηκε 21/04/2017 - 15:39

Μουσική, πολιτική, κοινωνία, ανάλυση, χαζομάρα, θρησκευτικές αναζητήσεις, προβληματισμοί, τέχνη και συζήτηση. Φοιτητικές γενιές και γενιές μεγάλωσαν στο «Μουσικό Καφενείο». Εργένηδες που σύχναζαν εκεί και γίνηκαν παππούδες έρχονται με τα εγγόνια τους στο «Μουσικό», το χώρο που στέγασε και συνεχίζει να στεγάζει όλες τις όμορφες ιδιοτροπίες μας, το στέκι που γίνεται σπίτι σου, σχολείο, πανεπιστήμιο, εξεταστική και βάσανο, γιατί δεν μπορείς να του ξεφύγεις -παράδεισος όμως, γιατί γιατρεύει τον πόνο σου.

Σιγά τον πολυέλαιο, θα πεις αν δεν έχεις πάει. Τους πιο όμορφους πολυελαίους όμως τους είδαμε εκεί, στην ιδιόμορφη και εναλλακτική διακόσμηση της Ματίνας, όπως καθιερώθηκε να λέγεται της «μαμάς- Ματίνας». Μπορεί τα χρέη να έφταναν ως το λαιμό, όμως το «σπίτι» της ήταν πάντα κουκλίστικο κι εκείνη, μπορεί να είχε νεύρα ως τον ουρανό, όμως θα σου φίλευε τη πιο νόστιμη πίτα Καισαρείας. Και μετά μπορεί να άκουγες κανά μπαγλαμαδάκι, αφού ο Μουφλού είχε πιει το ουζάκι του και ο κ. Τάκης είχε πληρώσει το κονιάκ του.

Φωτογραφία | Δ. Αθανασέλος

Η Ματίνα μπορεί να «έφυγε» και να στενοχωρηθήκαμε πολύ που δεν την ακούμε να φωνάζει «Απόστολε» στο δρόμο, φωνάζοντας το γιο της ή σ’ εμάς για να μας τα ψάλλει με τη χαρακτηριστική φωνή της και μετά να μας κεράσει. Έχει αφήσει όμως μια τεράστια πολιτιστική, και κυρίως, πολιτισμική, κληρονομιά πίσω της. Ήταν πολύ νέα όταν έφυγε από την Αθήνα και ήρθε με τους γιους της στη Μυτιλήνη για να κάνει μια νέα αρχή. Και αυτήν την αρχή την έκαναν μαζί της και τα Λαδάδικα.

Συγύριζε το «Μουσικό», ανακαίνιζε το «μαγαζί» όπως το ’λεγε, και βούιζε ο τόπος. Λίγοι γνωρίζουν ότι το «Μουσικό» στέγαζε κρυφούς και ενίοτε… παράνομους έρωτες. Αλλά η Ματίνα δεν χαμπάριαζε από τέτοια, ήταν φύσει προοδευτική και ανοιχτόμυαλη, μια γυναίκα που έβαζε κάτω με τη φωνή της πολιτικούς και πολιτικάντηδες. Η Θοδώρα είναι ακόμα εκεί και θυμάται με κάθε λεπτομέρεια… Και πόσοι εργαζόμενοι πέρασαν από κει; Φοιτητές που έβγαλαν τη σχολή, κάποιοι και το μεταπτυχιακό, μην πούμε διδακτορικό, ακόμα και γάμο! Η Βαλάντω, η Βάσω, η Κατερίνα, η Νεφέλη, ο Σταύρος, η Ελενίτσα, η Ειρήνη, ο Μητσουλίνος, ο Χρήστος, ο Γιώργος και η λίστα μακραίνει έως το 1987 που πρωτάνοιξε και συγκεντρώνει δεκάδες ιστορίες, πάθη, καημούς κι ευτυχίες. Δίπλα τους και οι ντι τζέι, που μας έμαθαν όλες τις όμορφες και περίεργες μουσικές. Μα πάνω απ’ όλα τα παιδιά της, ο Αποστόλης κι ο Γεράσιμος, που θυμούνται να φορούν κοντά παντελόνια και να τρέχουν πάνω-κάτω στο «Μουσικό» -ενίοτε και να σερβίρουν από νιάνιαρα, όπως μαρτυρά ο Γεράσιμος.

Η νέα εποχή

Το πρωί του Σαββάτου, ο τόπος βουίζει από τις φωνές… του Μάκη Αξιώτη. Όλο και κάποιον θα έχει περιλάβει… Είναι αυτοί οι «Καφελόγιοι Μασελάδες», που ιδρύθηκαν εκεί και κάθε Σάββατο ζωηρεύουν! Η περίφημη διάσπαση του σωματείου -που καθένας έχει διαφορετικές αιτίες να σου πει γι’ αυτήν- θέλει μερίδα «Καφελογίων» να συνευρίσκονται την ίδια μέρα στο «Δίαυλο»!

Κι ο χώρος βουίζει και παρέσυρε και το διπλανό και έγινε δικός του. Είναι τα δρώμενα, τα μπαζάρ, οι εκθέσεις, τα πάρτι, η ζωντανή μουσική, τα νέα καλούδια που λανσάρει ο Αποστόλης Μπενάκης, ξαφνιάζοντας πολλούς που είδαν το «Μουσικό» να ανθίζει αντί να μαραζώνει τα τέσσερα τελευταία χρόνια.

Δεν το έβαλε κάτω ο Αποστόλης. Κουβαλά πάντα μέσα του τις ομορφιές της Ματίνας και τα ταξίδια του με τον Κώστα, τον πατέρα του. Που, αν διάβαζε η Ματίνα ότι τον ανέφερα, θα μου έσερνε τα μύρια όσα… Όμως οι πάντες ελπίζουμε ότι εκεί στη μετά-ζωή έχει επέλθει, αν όχι ησυχία, τουλάχιστον εκεχειρία!

Δυναμωτικοί χυμοί για πρωινό αλλά και ντόπιες συνεργασίες, με μανάβικα, αρτοποιία, εργαστήρια, συνεταιρισμούς. Νέα εποχή για το μενού του «Μουσικού», που έβαλε όλη του τη μαεστρία για να ικανοποιήσει ακόμα και τους βίγκαν. Έπαιξε δε σπουδαίο ρόλο καθ’ όλη τη διάρκεια έντασης του προσφυγικού, προσφέροντας ό,τι μπορούσε στον ταλαίπωρο κόσμο. Έτσι όμως είναι ο Αποστόλης. Ομορφαίνει τα άσχημα, θέλει χαμόγελο, αλλά και κριτική. Νοιάζεται για τη γνώμη του άλλου και για τη ζωή του. Εκτός από τον Γεράσιμο και τους φίλους του, είναι όλη η ομάδα του «Μουσικού» που τον στήριξαν στα δύσκολα και τους ευγνωμονεί.

Κι έτσι δεν μετανιώνει που δεν άφησε το «Μουσικό», όταν είχε την ευκαιρία να κάνει κάτι άλλο. Κι εμείς, οι Μυτιληνιές και οι Μυτιληνιοί, τον ευχαριστούμε.

 

 

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey