ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ;

Και τότε Μάρτης ήταν, όταν το 1950 διεξάγονται εκλογές στην χώρα μας. Η απλή και «άδολη» φέρνει στην Βουλή 17 κόμματα χωρίς κανένα να φτάνει καν το 20%. Κυβέρνηση με κεντρώα κόμματα στις 23 Μαρτίου. Παραιτείται. Νέα κυβέρνηση πάλι από κεντρώους στις 16 Απριλίου. Αντέχει τέσσερις μήνες και στις 21 Αυγούστου νέα κυβέρνηση. Δεν αντέχει ούτε μήνα και στις 14 Σεπτεμβρίου άλλη πάλι κυβέρνηση κεντρώων. Εκλογές τον Σεπτέμβριο του 1951. Λιγότερο αναλογικό τούτη τη φορά το εκλογικό σύστημα, χωρίς όμως και πάλι αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα. Διαβουλεύσεις, ζυμώσεις, κυβέρνηση κεντρώων η οποία άντεξε μερικούς μήνες έως το θάνατο του Πλαστήρα. Οι επόμενες εκλογές του 1952 γίνονται πλέον με πλειοψηφικό κι αποκτάει επιτέλους μια αυτοδύναμη κυβέρνηση η χώρα μας. Ελληνικός Συναγερμός με τον Παπάγο αλλά και με τον Γέρο της Δημοκρατίας στα ψηφοδέλτια της! Η Ελλάδα, έστω και κάτω από το αυταρχικό καθεστώς της Δεξιάς, μπαίνει κουτσά στραβά στο δρόμο της ανάπτυξης. Τι σχέση έχουν όλα αυτά με σήμερα; Η κυβέρνηση ψήφισε την απλή αναλογική για τις μεθεπόμενες εκλογές. Όμως τα επόμενα χρόνια είναι ιδιαίτερα κρίσιμα. Παίζεται η πορεία της Ελλάδας στο παγκόσμιο στερέωμα. Να βγει από τα μνημόνια, να μπει σε ουσιαστική ανάπτυξη και παράλληλα ν’ αντιμετωπίσει τις γεωπολιτικές προσκλήσεις της περιοχής. Το ίδιο όμως διάστημα και μέσα σ’ ένα χρόνο, θα κληθούμε σε πέντε εκλογικές αναμετρήσεις! Οι οποίες ενδέχεται ν’ αυξηθούν σε έξη, επτά ίσως και οκτώ! Έχουμε και λέμε. Την άνοιξη του 2019 διεξάγονται Ευρωεκλογές, Δημοτικές, Περιφερειακές. Το φθινόπωρο του 2019 οι Βουλευτικές. Προσθέστε ενδεχόμενο δημοψήφισμα που θα αφορά την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ή ό,τι άλλο κατεβάσει το μυαλό του Τσίπρα που θα θεωρήσει ευνοϊκό για το κόμμα του. Την άνοιξη του 2020 εκλογές για τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Εάν δεν εκλεγεί πρόεδρος, θα πάμε σε εκλογές με απλή αναλογική εφόσον δεν έχει καταφέρει η (όποια) κυβέρνηση να έχει την δυνατότητα της αλλαγής του. Αυτοδυναμία δεν θα υπάρξει. Θα γίνει κυβέρνηση ή θα πάμε πάλι σε εκλογές; Και εάν σχηματιστεί κυβέρνηση, θα είναι τόσο ισχυρή που θ’ αντιμετωπίσει τις προσκλήσεις των καιρών; Εμείς καιρό έχουμε. Οι εξελίξεις όμως δεν θα μας περιμένουν. Και η ευθύνη θα ανήκει πλέον καθ’ ολοκληρίαν στους Έλληνες ψηφοφόρους. Θα ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των καιρών ή θα… καταπλακωθούν από τις ιδεοληψίες και τον λαϊκισμό;

Είπε

«Η Δημοτική Αρχή αδιαφόρησε για τις ανάγκες των φτωχοποιημένων δημοτών μας και δεν δέχθηκε να υπερψηφίσει μια πρόταση ρεαλιστική, επιστημονικά τεκμηριωμένη και εφαρμοσμένη ήδη σε άλλους δήμους».

Στράτος γεωργούλας, για την απόρριψη της πρότασης του για μείωση δημοτικών τελών

Μια σταγόνα ιστορίας

 ΜΑΡΤΙΟΣ 1975

Οι πρώτες μεταπολιτευτικές δημοτικές εκλογές

Οι πρώτες δημοτικές εκλογές μετά την πτώση της χούντας. Ο προχουντικός δήμαρχος Μυτιλήνης Απόστολος Αποστόλου κερδίζει με ποσοστό 70,35% έναντι του συνδυασμού του Δημ. Μαντζουράνη 29,65%. Πρώτοι σε σταυρούς οι Αθ. Παρασκευαίδης 1012 ψήφους, Κων. Βαβαφίγγος 947, Γ. Αθηνιώτης 936, Β. Καραχάλιας 708, Ηλ. Βουλγαράκης 633, Γ. Χρυσός 535, Ν. Κονιαρέλλης 517, Δημ. Αξιώτης 510 κλπ. Από την μειοψηφία πρώτοι οι Αλ. Δελής 393, Ε. Χατζηδιάκος 276, Ν. Κόρακας 271, Μ. Αποστολέλλης 223 κλπ. Στους υπόλοιπους Δήμους εκλέγονται οι Ε. Καβαδέλλης Αγιάσου, Δ. Κούκος Ερεσού, Δ. Κωφόπουλος Πολιχνίτου, Κ. Δούκας Μήθυμνας και Φ. Βουνάτσος Πλωμαρίου.