Τα βιβλία παίζει

19/01/2018 - 17:55

Θανάσης Βαλτινός

«Το ημερολόγιο της Αλοννήσου»

Ψηφιακό μυθιστόρημα με CD

(Επιμέλεια-Επίμετρο: Κωστής Δανόπουλος)

Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 2017 Σελ. 132.

 

Παρουσιάζοντας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» το τελευταίο έργο του Θανάση Βαλτινού ο Ιάκωβος Ανυφαντάκης ανάμεσα στα άλλα σημειώνει: «Ένα βιβλίο που είναι βιβλίο αλλά είναι κυρίως CD. Κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 2009 εκτός εμπορίου και τώρα βρίσκεται στα ράφια των βιβλιοπωλείων από την «Εστία» σε επιμέλεια και επίμετρο Κωστή Δανόπουλου. Αν και το έντυπο μέρος του θυμίζει ένα οποιοδήποτε βιβλίο, η ουσιώδης διαφορά βρίσκεται στο CD που το συνοδεύει. Εδώ ακούμε τα αποσπάσματα που βρίσκονται μεταγραμμένα στις σελίδες του βιβλίου. Αλλά τα ηχητικά αποσπάσματα δεν αποτελούν ερμηνείες των γραπτών μπροστά σε ένα μικρόφωνο. Ο ήχος προϋπήρχε.

Τον κατέγραψε ο Θανάσης Βαλτινός σε διάφορες περιστάσεις. Οι σελίδες του βιβλίου έρχονται, λοιπόν, ως συνοδευτικό υλικό, ως βοήθημα προς τον αναγνώστη, για τα σημεία όπου ίσως να μην μπορεί να διακρίνει με ακρίβεια όσα λέγονται. Από την άλλη, το έντυπο δεν κατορθώνει σε καμία περίπτωση να αποτυπώσει τους χρωματισμούς και τους τόνους των φωνών. Το γραπτό κείμενο καταφέρνει τελικά μόνο να περιγράψει και να καταγράψει μέρος του συνόλου που μεταφέρει η φωνή.

Εκεί που συγκλίνουν όλες αυτές οι ηχογραφήσεις είναι στην προσπάθεια να εκμηδενιστούν διάφορες μορφές αποστάσεων. Οι φωνές είναι άλλοτε ψυχρές, άλλοτε αποστασιοποιημένες, κάποιες σχεδόν κλινικές και έχουν τη μορφή δελτίων θυέλλης και ασκήσεων γυμναστικής. Δίπλα τους, άλλες φωνές γεμάτες πάθος, αισθησιακές, ψίθυροι αλλά και ερωτικές κορυφώσεις. Το «Ημερολόγιο της Αλοννήσου» δεν αποτελεί μια απάντηση στη διεθνή συζήτηση για τα όρια της λογοτεχνίας που διεξάγεται σήμερα. Χρονικά προηγήθηκε κατά πολύ, αφού είχε αρχίσει να δουλεύεται ήδη από τη δεκαετία του ’70. Ακόμα και σήμερα, όμως, σαράντα χρόνια από τη στιγμή της αρχικής της σύλληψης, καταφέρνει να μας κάνει να αναρωτηθούμε τι είναι λογοτεχνία με τρόπους που δεν φανταζόμασταν δυνατούς».

 

 

Κωστής Παπαγιώργης

«Ο εαυτός»

(Εισαγωγή: Θανάσης Χατζόπουλος)

Εκδόσεις «Καστανιώτης»

Αθήνα 2017, σελ. 162

 

Τρία χρόνια μετά το θάνατό του κυκλοφόρησε το παρόν κείμενο του Κωστή Παπαγιώργη που ξεκίνησε να το γράφει το 2010 αλλά δεν πρόλαβε να το ολοκληρώσει. Στην παρούσα έκδοση βρίσκουμε ακόμη δύο πρωτόλεια κείμενα της δεκαετίας του ’70 με θέμα άλλοτε άμεσα, άλλοτε έμμεσα τον εαυτό, δύο πρώιμα σχεδιάσματα του παρόντος μελετήματος, μια γραμματολογικής έμπνευσης πραγμάτευση του δίπολου «εγώ-εσύ» και ένα εισαγωγικό κείμενο του Θανάση Χατζόπουλου με τον τίτλο «Ο φιλέταιρος, για τον Κωστή Παπαγιώργη».

Να ένα μικρό απόσπασμα από τον «Εαυτό»: «Ουσιαστικά δεν έχουμε καμιά δυνατότητα να αλλάξουμε στο παραμικρό το σώμα μας. Το αποδεχόμαστε όπως είναι, όσο κι αν οι εγχειρήσεις, οι παρεμβάσεις των αισθητικών, οι ατυχίες της ζωής ενδέχεται να αφήσουν ανεξάλειπτα ίχνη. Ισχύει, με άλλα λόγια, ένα αόρατο συμβόλαιο ανάμεσα στη συνείδησή μας και τη σαρκική ύπαρξη που αποδεικνύεται μοίρα, ιδιωτικό πεπρωμένο και γρίφος αμετάθετος. Άλλωστε πρόκειται για ένα περικαλλές συγκρότημα που ταχέως μπολιάζει τον ψυχισμό, συνταυτίζεται μαζί του καταλήγοντας άθροισμα άνευ προσθέσεως. Πάσα ψυχική κατάσταση ενδοπροβάλλεται στη σωματικότητα με τα γνωστά επαμφοτερίζοντα συμπτώματα. Ο νέος που εμφανίζεται στην ομήγυρη έχει ερυθροφοβία, γίνεται παντζάρι από την αμηχανία του, τρέμει σχεδόν αποφεύγοντας να κοιτάξει τους παρισταμένους.

 

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey