Μιχάλης Νικολακάκης

«Μοντέρνα Κίρκη». Τουρισμός και ελληνική κοινωνία την περίοδο 1950-1974 (Πρόλογος: Γεράσιμος Ζαχαράτος)

Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Αθήνα 2017, σελ. 198

Ο τουρισμός, το νέο «αντικείμενο των αναπτυξιακών μας ερώτων», όπως το χαρακτήριζε ένας σχολιαστής κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, νοείται σήμερα ως μια φυσική επιλογή σε κάθε συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Η συνθήκη αυτή, ωστόσο, κατασκευάζεται ιστορικά μέσα στο ταραγμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τοπίο των πρώτων τριών μεταπολεμικών δεκαετιών. Ποια συγκυρία καθιστούσε την επιλογή αυτή επίκαιρη;

Ποιες αντιλήψεις σχετικά με την ανάπτυξη του εν λόγω κλάδου ήταν κυρίαρχες από τις οικονομικές και πολιτικές ελίτ της χώρας τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες και πώς αυτές μετεξελίχθηκαν;

Ποιες ήταν οι βασικές πολιτικές επιλογές που δημιούργησαν τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του τουρισμού μεταπολεμικά; Πώς αποτυπωνόταν η έλευση νέων περιηγητών στα έντυπα μέσα ενημέρωσης της εποχής; Και, τέλος, τι θέση έχει η άνθιση του τουριστικού φαινομένου στις συζητήσεις για τους μετασχηματισμούς της ελληνικής κοινωνίας κατά την μεταπολεμική περίοδο μέχρι και το τέλος της Δικτατορίας των συνταγματαρχών;

Τα παραπάνω είναι από τον πρόλογο του πολύ ενδιαφέροντος βιβλίου του Μιχάλη Νικολακάκη, ο οποίος σπούδασε Κοινωνιολογία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Κοινωνική και Πολιτική Θεωρία στο Πανεπιστήμιο του Warwick της Μ. Βρετανίας και εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.

Ένεκεν

Τεύχος 44/Απρίλιος-Ιούνιος 2017

σελ. 239

Με μια σειρά από πολύ ενδιαφέροντα κείμενα πολιτικού, κοινωνικού και λογοτεχνικού ενδιαφέροντος, κυκλοφορεί το νέο τεύχος της τρίμηνης επιθεώρησης πολιτισμού «Ένεκεν».

Ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε: Γιώργος Γιαννόπουλος: «Ο Σίγκμουντ Φρόϊντ στην Τεχεράνη», Έβαλντ Ιλιένκοφ: «Η λογική ανάπτυξη και ο συγκεκριμένος ιστορικισμός. Για τη διαφορά μεταξύ της λογικής και της ιστορικής μεθόδου έρευνας», Francois Chesnais: «Η πορεία του καπιταλισμού σήμερα και οι προοπτικές της κοινωνίας», Daniel Bensaid: «Η πολιτική ως τέχνη στρατηγικής», Άκης Γαβριηλίδης: «Η γενοκτονολογία στη διατομή ιστορικής, πολιτικής και διαφημιστικής λογικής», κά. Σημειώνω και το ανέκδοτο ποίημα του Πρόδρομου Μάρκογλου «Ο Λένιν στη Νέα Υόρκη».

Zωή Χατζησταύρου

Η πνευματική και καλλιτεχνική κίνηση της Θεσσαλονίκης στη δεκαετία 1950-1960. Ο ρόλος της στη διαμόρφωση της πολιτιστικής φυσιογνωμίας της πόλης

ΕκδόσειςUniversity Studio Press

Θεσσαλονίκη, σελ. 294

Η εργασία αυτή επιχειρεί να προσεγγίσει την πολιτιστική φυσιογνωμία της Θεσσαλονίκης κατά τη δεκαετία 1950-1960 παρακολουθώντας την καλλιτεχνική κίνηση στην πόλη αυτής της περιόδου. Ως πηγή πληροφοριών χρησιμοποιήθηκαν οι αναφορές του τοπικού Τύπου στα καλλιτεχνικά γεγονότα της εποχής. Η συστηματική καταγραφή και επεξεργασία τους, δίνει στοιχεία για την παρουσία της τέχνης στη ζωή της πόλης και την πορεία των καλλιτεχνικών εξελίξεων στο πλαίσιο των σχέσεων αλληλεπίδρασης που δημιουργούνται μεταξύ τέχνης και κοινωνίας.

Χωρίζεται στα παρακάτω κεφάλαια: Εισαγωγή, Μουσική κίνηση, Θεατρική κίνηση, Εικαστική κίνηση, Λογοτεχνική κίνηση, Συμπεράσματα.