Μια μοναδική εκδήλωση είχε την τύχη να παρακολουθήσει το κοινό της πόλης μας την περασμένη Τρίτη στο Κάστρο Μυτιλήνης, με τίτλο «Μουσικές νοστωδίες Λεσβίων ποιητών» σε μουσική και ενορχήστρωση Νίκου Τσιριγώτη.

Ο σύνθετης με την βοήθεια της τεχνολογίας οργάνωσε τους ήχους και χειρίστηκε τα τεχνικά μέσα της μουσικής, καταφέρνοντας με ιδιαίτερο ταλέντο και έμπνευση να ντύσει με μελωδίες, ρυθμούς και ποικιλία διαφορετικών στυλ, τους στίχους των δικών μας πυγαίων ποιητών: Χ. Γελαγώτη, Δ. Νικορέτζου και Γ. Παπάνη με το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος και συμβολικά νοήματα. Οι κρυστάλλινες νότες και μελωδίες άρτια αρμονισμένες με την μίξη του ήχου που είχε επιμεληθεί ο Γ. Τσιριγώτης με την ιδιαίτερη ερμηνεία των τραγουδιστών: Χ. Βέκιου, Ν. Δαφιώτη, Χ. Κατσαμάτσα, Μ. Κουκτσουδή, Ε. Στεφανοπούλου, Α. Τσιριγώτη, Μ. Δήσσο, Π. Σκορδομπέκη, Γ. Σπετσιώτη, Π. Χατζηγεωργίου, ανέδειξαν τα κρυμμένα ποιητικά νοήματα με το ιδιαίτερο ποιητικό ύφος. Υπήρχε έτσι πλήρης και απόλυτη ταύτιση ανάμεσα στο ποιητικό περιεχόμενο και την μουσική προσέγγιση. Βέβαια, τα αισθήματα, τα πάθη και τα ιστορικά δεδομένα που διακλαδώνουν την οντολογική αναζήτηση των ποιητών, χρωματίστηκαν εξαίρετα με τον αρμονικό φωτισμό που επιμελήθηκε η εταιρεία «Ηχώ». Τέλος, οι ήχοι της φυσαρμόνικας παιγμένοι από τον Π. Παρασκευαΐδη, η γραφική φιγούρα του Σ. Λέκκα και η συμμέτοχη των σαντουριών της Αγιάσου, βοήθησαν σε αυτό το αντάμωμα της ποίησης και της μουσικής.

Με τ’ Αναγνωστήριο

Τα Σαντούρια του Αναγνωστηρίου Αγιάσου συμμετείχαν στην εκδήλωση, παίζοντας το τραγούδι «Αγιάσος» του στιχουργού Γιάννη Παπάνη σε μουσική - ενορχήστρωση Νίκου Τσιριγώτη (διοργάνωση Ν.Π.Δ.Δ. Πολιτισμού, Αθλητισμού και Τουρισμού Δήμου Λέσβου).

Οι στίχοι του τραγουδιού, που αποδόθηκε τόσο στη νεοελληνική κοινή από τη Σοφία Σκορδά, όσο και στο τοπικό γλωσσικό ιδίωμα από τη Μυρσίνη Κουτσκουδή-Βουρλή, είναι οι παρακάτω:

Όμουρφ’ που ’σι σα ντύνισι ινφούδα μες του χ’μώνα.

Μ’ αρέγ’ς τσι άμα λιάζισι μέσα στουν καστανιώνα.

Ποιος αγέρας σι χτινίζ’, αγιασώτκου κουπιλούδ’,

ποιος ζουγράφους σι πλουμίζ’ σα τ’ αμύρστου του λουλούδ’;

Απ’ τα χ’λέλια σ’, τα κνικάτα στου Μπαχτσέ μας τσ’ Παναγιάς

πήρα δυο φιλιά μιλάτα τσ’ ήκ’σα λόγια απί τ’ καρδιά σ’.

Τίλουγια να σι ξιχάσου, Αγιάσου μου, καμαρουτή!

Όσ’ αλάργα τσι να φτάσου, σ’ έχου γαρούφαλου στ’ αφτί...