Η ζωγράφος Κ. Μεσσηνέζη μιλά στο «Ε» για την έκθεσή της στη Δημοτική Πινακοθήκη

Η Καίτη Μεσσηνέζη Η Καίτη Μεσσηνέζη

«Μιλώ την αγάπη με τα χρώματα»

22/07/2017 - 19:34 Ενημερώθηκε 22/07/2017 - 11:45

 

Τη διαβάζουμε για το έργο της στη Λέσβο μέσω της «Λεσβιακής Παροικίας», ενώ αναμένουμε την Τετάρτη 26 Ιουλίου στις 8.30 το βράδυ τα εγκαίνια της αναδρομικής έκθεσης ζωγραφικής της στη Δημοτική Πινακοθήκη «Χαλίμ Μπέη», που θα διαρκέσει έως την Τετάρτη 3 Αυγούστου, με τίτλο «Εικαστικές αναζητήσεις στη Λέσβο». Λίγοι γνωρίζουν, όμως, το πηγαίο ταλέντο της, το οποίο ανακάλυψε από πολύ νωρίς ο Οδυσσέας Ελύτης και ο Νικηφόρος Βρεττάκος! Η Καίτη Μεσσηνέζη μάς μίλησε για τη 40χρονη πορεία της στην όμορφη αυλή στους Πύργους Θερμής, πλάι στον σύζυγό της και στήριγμά της 49 χρόνια (!), τον δραστήριο Θόδωρο Πλατσή, μπροστά από τη συλλογή της με τα βότσαλα. Ακουαρέλες, ελαιογραφίες και μεικτή τεχνική τα έργα της στα οποία θα περιηγηθούμε στη Δημοτική Πινακοθήκη.

Θυμάται τον εαυτό της από τεσσάρων χρόνων να βγαίνει στους δρόμους της Κουλμπάρας μ’ ένα μπλοκ και χρωματιστά μολύβια για να ζωγραφίσει. «Εγώ αυτό που ήθελα όταν ερχόταν το δέμα ήταν να το μυρίσω κι ύστερα χαρούμενη να ανοίξω τις κηρομπογιές που μου έστελνε η θεία μου από την Αμερική», λέει εξηγώντας πώς εξοικειώθηκε με το χρώμα και ύστερα τής έγινε αναγκαίο. Στα 12 της γράφτηκε στη γαλλική σχολή ABC της Αθήνας, απ’ όπου ο καθηγητής της Φάνης Γαλανός τής έστελνε τις ασκήσεις και έμαθε διά αλληλογραφίας πώς να κοιτάζει το αντικείμενο.

 

Τα μολυβιάτικα καλοκαίρια

Μετά το «εγερτήριο», μπλοκ με χαρτιά, τσαντάκι με χρώματα και το «καρπετί» ήταν τα σύνεργα της μικρής τότε Καίτης κάθε πρωί που έβγαινε από το σπίτι τα καλοκαίρια στον Μόλυβο. Το «καρπετί» για να κάθεται, αφού ολημερίς ζωγράφιζε. Αφού οι Μολυβιάτες τη φώναζαν να της δώσουν ένα τσαμπί σταφύλι και λίγο νερό κάθε τόσο, μέχρι να γυρίσει σπίτι όταν σκοτείνιαζε. Ένα απόγευμα, θυμάται, ανέβαινε από το λιμάνι κι ερχόταν ο μπαρμπα- Σπύρος (σ.σ. Βασιλείου), στάθηκε πίσω του και τον παρακολουθούσε να ζωγραφίζει. Ξαφνικά βουτά το πινέλο του, σ’ ένα «μαυροζούμι» το πετά και κάνει ένα πανί. «Ποια είσαι συ;» λέει στην κ. Μεσσηνέζη. «Ε, να μ’ αρέσει η ζωγραφική» του απάντησε κι εκείνος τής είπε την επόμενη μέρα να πάει να τον βρει στα καφενεία όπου «δούλευε» και ζωγράφιζε μαζί του. Όταν η κ. Μεσσηνέζη πήγε στη Σχολή Καλών Τεχνών, τον συνάντησε ξανά στην Αθήνα.

 

Με τον Ελύτη

Η υπογραφή Ελύτη στην πρώτη της έκθεση

 

Η πρώτη επαγγελματική έκθεση που έκανε στην Αθήνα ήταν στη Γκαλερί «Άστρα» στο Σύνταγμα, 23 Οκτωβρίου 1978. «Σε κάθε έκθεση ατομική που κάνω, βρίσκομαι πρωί-βράδυ εκεί. Οπότε έρχεται ένας κύριος και ρωτά αν αυτό το νούμερο είναι ελεύθερο και αν μπορεί να το έχει. Βγάζει να δώσει προκαταβολή. “Τι όνομα να γράψω;” ρωτά η κοπέλα. “Οδυσσέας Ελύτης”!» μας περιγράφει για τη γνωριμία της με τον μεγάλο ποιητή. Μάλιστα, τον παρακάλεσε να μη δώσει χρήματα, «είναι το ελάχιστο για όσα έχετε κάνει εσείς για την Ελλάδα, το νιώθω σαν υποχρέωση» του είπε. Αρνήθηκε, «εμένα μου άρεσε η δουλειά αυτή και θέλω να την αγοράσω», της απάντησε κι άφησε την προκαταβολή. Ήταν το έργο της «θερινό ξημέρωμα» που ανήκει στη συλλογή Ελύτη και αποτελεί εξώφυλλο στο βιβλιαράκι που κυκλοφόρησε για την έκθεσή της.

Και ο Τσαρούχης επισκέφτηκε μετέπειτα έκθεσή της, αλλά και ο διάσημος χαράκτης Τάσσος, ο οποίος θαύμαζε το έργο της. Εκεί τη βρήκε και ο ζωγράφος Παναγιώτης Τέτσης. Σε επόμενη έκθεση, ο Ελύτης ενδιαφέρθηκε για άλλο έργο της, τη ρώτησε αν έχει υπόψη της τον Τέρνερ, τονίζοντας ότι «η δουλειά σου είναι εφάμιλλη του Τέρνερ» και την προέτρεψε να δουλέψει μαζί του στην ακουαρέλα.

«Εγώ θέλω αγάπη να δίνω και την επικοινωνώ με χρώματα» απαντά στο ερώτημά μας τι την εμπνέει. «Θέλω να δίνω αισιοδοξία και αίσθημα αγάπης και αλληλεγγύης» τονίζει, ενθυμούμενη τον αείμνηστο δήμαρχο Αποστόλου που τη στήριξε αλλά και τον αείμνηστο Νίκο Δανδούμη που σε έκθεσή της στο Δημοτικό Θέατρο την είχε συμβουλέψει: «Εσύ να προχωράς και να κάνεις αυτό που ξέρεις και αυτό που μέχρι τώρα ήσουν».

 

Με τον Βρεττάκο

Με τον Νικηφόρο Βρεττάκο γνωρίστηκαν σε ομιλία του στην Κατερίνη τον Μάιο του 1991, όπου η κ. Μεσσηνέζη έκανε έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο της περιοχής. Όταν ολοκλήρωσε την ομιλία του, βγαίνοντας με τον σοφέρ του, κοντοστάθηκε στους πίνακες της Μεσσηνέζη και μπήκε στην έκθεση. Εκεί της έγραψε: «Δεξιοτεχνία, άρτιο σχέδιο, χρώμα, συμμετρική απόδοση του αντικειμένου, ελληνικό φως και τελικά ποίηση αποπνέει η ζωγραφική της Καίτης Μεσσηνέζη. Η θάλασσα υπερέχει στο σύνολο των πινάκων της γιατί σε όλους τους δημιουργούς κάθε τέχνης αυτό που αγαπάμε βγαίνει από την καρδιά μας. Έχει κάτι από την ψυχή μας». Δυστυχώς, δεν πρόλαβε να του εικονογραφήσει το βιβλίο που ετοίμασε γιατί έφυγε από τη ζωή.

 

 

 

 

40 χρόνια χρώματα

 

Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Έζησε τα παιδικά της χρόνια στο νησί, όπου τελείωσε το Γυμνάσιο. Το τραγούδι, η κιθάρα, το θέατρο, η ζωγραφική ήταν ο τρόπος έκφρασής της. Τελικά την κατέκτησε η ζωγραφική. Σε ηλικία 12 ετών παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής με αλληλογραφία και τελείωσε με έπαινο τη σχολή ABC. Μετά το Γυμνάσιο ήρθε μόνιμα στην Αθήνα, όπου σπούδασε σχέδιο και χρώμα στην Α.Σ.Κ.Τ. και Γραφικές Τέχνες στις Σχολές Δοξιάδη. Δάσκαλοί της ήταν οι: Π. Σαραφιανός, Ι. Μόραλης, Α. Τάσσος, Π. Γράβαλος, Η. Δεκουλάκος και ο Αμερικανός ζωγράφος Schoener, κοντά στον οποίο τελειοποίησε τις γνώσεις της στην ακουαρέλα.

Σε ειδικά τμήματα του Μουσείου Μπενάκη διδάχτηκε παραδοσιακή αγιογραφία και κόσμημα με την Ανθή Βαλσαμάκη. Κοντά σε παραδοσιακούς μαστόρους της πατρίδας της έμαθε την τέχνη του βοτσαλωτού. Φιλοτέχνησε έργα με ακουαρέλα, λάδι, τέμπερα και μικτή τεχνική. Έχει στο ενεργητικό της 36 ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει μέρος σε 45 ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας.

Ασχολήθηκε με τις εφαρμοσμένες τέχνες και την τέχνη του βιβλίου. Εικονογράφησε πολλά διηγήματα, μυθιστορήματα, ποιητικές συλλογές και παιδικά βιβλία. Για το ζωγραφικό της έργο έχουν γραφτεί πολλά δοκίμια και κριτικές, τις οποίες υπογράφουν η Αθηνά Σχινά, ιστορικός τέχνης, ο Στέλιος Λυδάκης, ιστορικός τέχνης του Πανεπιστημίου Αθηνών, ο τεχνοκρίτης Β. Κουντουρίδης, και πολλοί άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών.

Έργα της βρίσκονται στην Πινακοθήκη Πολεμικού Ναυτικού, στο Ναυτικό Μουσείο Οινουσσών, τη Δημοτική Πινακοθήκη Μυτιλήνης και Κατερίνης, στο Μουσείο Εφταλιώτη στον Μόλυβο, στο Μουσείο Λαϊκής Τέχνης Αγιάσου, στη Συνεταιριστική Τράπεζα Λέσβου Λήμνου, στη συλλογή του Οδυσσέα Ελύτη, καθώς και σε άλλες ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα, στην Αμερική, στον Καναδά, στην Αυστραλία, στην Αγγλία και στη Γερμανία.

Εκτός από τη ζωγραφική, έχει ασχοληθεί με ιδιαίτερη επιτυχία με την αγιογραφία και το βοτσαλωτό δαπέδου.

Έχει εκδώσει δύο βιβλία σχετικά με τη δουλειά της. Το λεύκωμα «Προσωπικές στιγμές», με έργα της και στίχους βιωματικών της καταστάσεων, και το βιβλίο «Συνομιλία με την πέτρα», με θέμα τη ζωγραφική στην πέτρα και τον τρόπο κατασκευής του βοτσαλωτού.

Είναι πρόεδρος του πολιτιστικού συλλόγου «Λεσβιακή Παροικία» και αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό του συλλόγου «Αιολίδα». Ζει και εργάζεται στην Αθήνα και στους Πύργους Θερμής στη Λέσβο.

 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey