«Μετά το βιβλίο της για το “Γάμο στη Βόρειο Λέσβο”, που το άπλωσε θεματικά “από τη γέννηση ως τον αντίγαμο”, η κυρία Φρόσω Ζούρου δίνει τώρα τον πρώτο τόμο της συλλογής των «Λεσβιακών παραμυθιών» της (θα ακολουθήσει και δεύτερος), αντλώντας πάντα από το πολύτιμο υλικό της, που χρόνια πολλά (από τα νιάτα της) με μεράκι αποθησαυρίζει. Και ο τόμος αυτός είναι ιδιαίτερα καλόδεχτος, αφού όσο ξέρω, αυτοτελής συλλογή παραμυθιών από τη Λέσβο δεν έχει ως τώρα δημοσιευτεί. Το βιβλίο της κ. Ζούρου, το πρώτο του είδους αυτού, καλύπτει πραγματικά ένα κενό.»

Αυτά έγραφε μεταξύ άλλων ο καθηγητής Λαογραφίας Μιχάλης Μερακλής στον πρόλογο του α΄ τόμου των «Λεσβιακών παραμυθιών», της Λέσβιας λαογράφου Φρόσως Ζούρου, που κυκλοφόρησε το 1978. Δύο χρόνια αργότερα, το 1980, κυκλοφόρησε ο β΄ τόμος. Τις βινιέτες στις αρχές των παραμυθιών και τα εξώφυλλα είχε επιμεληθεί ο ζωγράφος Χρόνης Μπότσογλου.

Το δίτομο αυτό έργο, απολαυστικό ανάγνωσμα και στολίδι για κάθε βιβλιοθήκη, εξαντλημένο εδώ και πολλά χρόνια, κυκλοφορούσε μόνο σε δημοπρασίες και σε πολύ υψηλές τιμές.

Η «Επικοινωνία Αιγαίου Α.Ε.» πριν από λίγο καιρό προχώρησε στην ψηφιακή ανατύπωση και των δύο βιβλίων και τα διαθέτει στο βιβλιοπωλείο της, στην οδό Αλκαίου 4 και μέσω του www.lesvosbooks.gr/.

Στον πρώτο τόμο στεγάζονται 32 παραμύθια γραμμένα παράλληλα στα λεσβιακά ιδιώματα και στην κοινή δημοτική μας γλώσσα, ώστε για τον κάθε αναγνώστη να είναι ευκατανόητα και για τους Λέσβιους ευχάριστα.

Στο δεύτερο τόμο στεγάζονται 25 παραμύθια. Στον τόμο αυτό, η λαογράφος γράφει στην αρχή λίγες σειρές στα ιδιωματικά ιδιώματα και συνεχίζει ως το τέλος του παραμυθιού στην κοινή δημοτική.

Να μερικοί τίτλοι παραμυθιών: Πιτνός, στσύλους τσ αλιπού, Γι αλιπού δικαστίνα, Σταρ τα νταρί, Του μουρφότιρου του πλι, Βασλές τσ τζουτζές, Του βασιλόπιδου τν έπαθι, Μι του ψαλίδ θερίζν, Κάλλια φτωχός τσι ξένοιαστους, Η ξυπνάδα έκανι φτωχό βασλέ, Τα υστερνά λογάριαζε, Ξυπνάδα πρωτ’ απ’ όλα, Η Βατραχίνα βασίλισσα κ.ά..

Στον πρώτο τόμο υπάρχει κατατοπιστικός πρόλογος της συγγραφέως. «Τα λεσβιακά παραμύθια τα πιο πολλά είναι αστεία. Και μοιάζουνε πραγματικά επεισόδια απ’ τη ζωή του τόπου μας, με σάτιρα και σπιρτόζικη ειρωνεία μεγαλοποιημένα, που τα διηγούνται απλά, με κέφι και ζωντάνια κι οι ολότελα αγράμματοι αφηγητές μας», γράφει μεταξύ άλλων.