Όχι χειμαρρώδης, απλώς, αλλά ωκεανός, όπως με «διόρθωσε» ευγενικά ο ίδιος, ο λόγος του Δημήτρη Βουνάτσου. Πέντε ώρες συζήτησης δυστυχώς, δεν μπορούν να αποδοθούν, προσπαθήσαμε όμως να μεταφέρουμε τα περισσότερα, σεβόμενοι την εμπιστοσύνη του. Κι επειδή δεν υπάρχει χώρος για «χάσιμο» από τα λεγόμενά του ξεκινάμε το δεύτερο μέρος της συνέντευξης:

Εάν δεν εισαχθεί η απλή αναλογική με την οποία διαφωνείτε, θα σας δούμε υποψήφιο;

«Η μνήμη είναι μικρή στους ανθρώπους, κατά την ψυχολογία και κατά τη βιολογία. Θυμάται κανείς τον κυρίαρχο λόγο για τον οποίο εγώ αποφάσισα να ασχοληθώ με την αυτοδιοίκηση; Όχι γιατί ήθελα να κρατώ την ουρά της όποιας μικρής εξουσίας του ενός δήμου, επειδή ήμουν τόσα χρόνια πολιτικός και δεν μπορώ να ξεχάσω τι σημαίνει ενασχόληση με την πολιτική. Όχι ΄ότι ΔΕΝ μ έφτανε το δημαρχιλίκι και το νομαρχιλίκι. Γιατί βαθύτατα πιστεύω και το απέδειξε η ζωή, η πείρα ότι δεν μπορούσε να διοικηθεί δια ενός δήμου, του Δήμου Λέσβου, το μεγαλύτερο μετά την Κύπρο, την Κρήτη, την Ελλάδα ολόκληρο, το μεγαλύτερο σε έκταση νησί η Λέσβος με 13 Δήμους, κι απ’ τη Ρόδο πιο μεγάλο σε έκταση και από την Κέρκυρα διπλάσιο. Επομένως, αν το ιδανικό στην αυτοδιοίκηση είναι η εντοπιότητα και η τοπικότητα, είναι τοπικός άρχων ο Δήμος και το Δημοτικό Συμ- βούλιο. Οι ντόπιοι γνωρίζουν τα προβλήματα και είναι θεωρητικά και πρακτικά οι ικανότεροι να τα επιλύσουν- παρά η κεντρική κυβέρνηση ή η Περιφέρεια, που είναι επιτελικό όργανο, έχει τα χρήματα, έχει και τις εντάξεις των έργων (αν πρόκειται περί ευρωπαϊκών προγραμμάτων). Αν λοιπόν, το “small is nice”, το περίφημο αμερικάνικο “το μικρό είναι ωραίο”, ισχύει οι 13 Δήμοι έπρεπε να σπάσουν. Η αυτονομία του πολιτικού λόγου και της πολιτικής πράξης, το “L’ esprit des cloches” των Γάλλων, το πνεύμα του καμπαναριού, που μαζεύονταν τα βράδια και κουβέντιαζαν οι τοπικοί παράγοντες τα κοινά τους, αυτή είναι η ουσία. Το γεγονός για παράδειγμα ότι ο Μιτεράν, πάλι στη Γαλλία αναφέρομαι, ήταν πρόεδρος μιας κοινότητας 500 κατοίκων και την ίδια στιγμή πρόεδρος της Δημοκρατίας 50 εκατ. Γάλλων. Τι το ήθελε και ήταν και πρόεδρος στην Κοινότητα; Αγαπούσε το χωριό του.

Αυτή λοιπόν η έννοια της αυτονομίας, μακριά από την κεντρική εξουσία, με όρους όμως θεσπισμένους, στην Ελλάδα είναι μισητό πράγμα από όλες τις κυβερνήσεις των Αθηνών. Αυτού του αθηνοκεντρικού, νεοελληνικού, διεφθαρμένου κράτους. Θέλει να βαστά το χαλινάρι, είναι ευνούχος αυτοδιοίκηση και η Περιφέρεια και ο Δήμος. Όλοι εξαρτώνται από την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και δεν υπάρχει συνταγματικά κατοχυρωμένο, παρά σε γενική διατύπωση περί αυτοδιοικήσεως.

Και πίσω από το γραφείο και στη βιβλιοθήκη δεσπόζει ο Αντρέας Παπανδρέου. Άλλωστε ο κ. Βουνάτσος, όπως λέει δεν ακολούθησε τον «εκφυλισμό του κινήματος» στη σιμιτική εποχή. Όμως «συγνώμη δεν μου ζήτησε κανείς» και δεν έχει καμία σχέση με το «Κίνημα Αλλαγής»

Όταν σ’ εμάς για παράδειγμα το 2011, την 1^η Ιανουαρίου μας πλάκωσε η τρόικα και μας έκοψαν το 75% των χρηματοδοτήσεων της 31^ης Δεκεμβρίου. Στο Γιακαλή για παράδειγμα ό,τι έπαιρνε ο τότε δήμος Μυτιλήνης και όλοι μαζί πλην 75%. Πέραν του οργανωτικού ζητήματος πώς γίνονται ένας οι 13 δήμοι και τα χωριά με τοπικισμούς σκληρότατους. Ο καθένας είναι Πλωμαρίτης, ο καθένας είναι Αγιασώτης, Αγιαπαρασκευώτης και πάει λέγοντας και βρίσκουν κι ένα έμβλημα: “Εμείς έχουμε τον Βενιαμίν το Λέσβιο, εμείς έχουμε τη Σαπφώ”.

Ο φιλόσοφος από τον οποίο είμαι επηρεασμένος, διέπρεψε στη Γαλλία, ο Κορνήλιος Καστοριάδης και ο Καραβίδας που έχει γράψει βιβλίο για το τι σημαίνει αυτονομια με εκφράζουν απόλυτα: με τη δύναμη στους πολίτες, στους συνεταιρισμούς, τις μικρές κοινότητες, τη συνεργασία του τοπικού και όχι του κεντρικού παράγοντα. Ήθελα να σπάσει ο Δήμος επί τη βάσει των εισηγήσεων του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης- θεσμός εκ του νόμου σύμβουλος των κυβερνήσεων, ο οποίος πρότεινε πέντε Δήμους. Η τότε Τοπική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Νομού Λέσβου κατά πλειοψηφία είπε τέσσερις (σ.σ. δήμους) και η μειοψηφία είπε τρεις. Είχα, λοιπόν, τη νομική βάση και την αιτιολόγηση δύο οργάνων πώς να σπάσουν.

Κι είχα συνεννοηθεί με τον τότε αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών, Χαράλαμπο Αθανασίου να το σπάσουμε σε τέσσερις. Εγώ θα κατέβαινα Δήμαρχος στον μητροπολιτικό Δήμο της Μυτιλήνης, γιατί κάποιες λειτουργίες δεν μπορεί να τις έχει ο κάθε Δήμος (ΔΕΥΑΛ, σκουπίδια), Έδωσα μάχες κατά τα τρία χρόνια και οχτώ μήνες που κράτησε η θητεία η πρώτη (σ.σ. από την εφαρμογή του «Καλλικράτη»). Αντί να είναι σ’ εμάς πέντε χρόνια. Γιατί από 1019 δήμους γίναμε 325 και εμείς είχαμε το μεγαλύτερο αριθμό των συνενωμένων Δήμων, καθώς δεν είμαστε Αθήνα για παράδειγμα, αν πούμε ότι ο Δήμος Δάφνης ενώθηκε με τον Δήμο Αθηναίων σε μία γραμμή. Εδώ έχουμε τεράστιο πρόβλημα και επαγγελματικό: ψαράδες, αγρότες, κτηνοτρόφοι, αλλού έχουμε αστικό πληθυσμό.

Η τροπολογία

Ήταν Μάρτιος του 2014. Στη Βουλή τσίμπησε ο Αθανασίου, το είδε αυτό και στο γραφείο της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ τότε, ο Κουκουλόπουλος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, πρώην πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ και βουλευτής, μαζί με τον Αθανασίου έγραψαν την τροπολογία εκείνη. Την έδωσαν να την εισηγηθεί ο Σηφουνάκης, επειδή ένας υφυπουργός αυτοδιοίκησης, Ντόλιος, λεγόμενος από τη Θράκη, μονομανώς, εμμενώς επέμενε να μη σπάσει ο Δήμος. Μας ειδοποίησαν τότε ότι θα συζητηθεί σε συνεδρίαση στη Βουλή και κατατέθηκε ως τροπολογία σε ένα νομοσχέδιο που αφορούσε τα σώματα ασφαλείας.Ζη- τώ τότε από τους αρχη- γούς των παρατάξεων να έρθουν μαζί μου, τον τέως δήμαρχο Πολιχνί- του, Βαγγέλη Παλαιο- λόγο (ΚΚΕ), από τη ΝΔ το Χα- τζηκομνηνό, από το ΠΑΣΟΚ τον Πατερέλλη και από τους ανεξάρτητους τον Πατέστο. Ο Βατός είχε έρθει μαζί μας για άλλη δουλειά, (τα νοτιόχωρα, πολεοδομικά ζητήματα και τον βιολογικό καθαρισμό).

«Ω Θεοί, κήνοι με μάλιστα σίνονται» λέει το ρητό της Σαπφούς που έχει πίσω από το γραφείο του. Ότι εκείνοι που ευεργετήθηκαν, εκείνοι τον έβλαψαν περισσότερο. Στη θητεία του ως δημάρχου, ο κ. Βουνάτσος συμπεριλαμβάνει στην εν λόγω κατηγορία, των… «προδοτών» όσους διέγραψε επειδή αν και είχαν συμφωνήσει, στη συνέχεια καταψήφισαν τον προϋπολογισμό.

Στους κοινοβουλευτικούς… διαδρόμους

Πήγαμε στο διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού, (ο πρωθυπουργός έλειπε στο εξωτερικό), μας είπε “Παιδιά είμαι μαζί σας γνωρίζω τη Λέσβο, δεν μπορεί να διοικηθεί με έναν Δήμο, είναι μεγάλο νησί, θα το εισηγηθώ στον πρωθυπουργό, αλλά εκείνος θα πάρει την απόφαση.”  Στη συνέχεια πήγαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, Γίνεται σύσκεψη με την επιτροπή αυτοδιοί- κησης, είναι ο Γιάννης Ζερδελής, βουλευτής τότε του ΣΥΡΙΖΑ και οι υπόλοιποι.. Εκεί λοιπόν, όλους μαζί, μας εδηλώθη ότι “εμείς θέλουμε ανατροπή του όλου νομοσχεδίου, εσείς μας λέτε μόνο εκλογικά μόνο ενός σημείου. Δεν το δεχόμαστε, δεν θα ψηφίσουμε”. Λέω στον Ζερδελή “Γιάννη, σ’ έχω μαγνητοφωνημένο στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τοποθετήσεις για την κατάργηση του ενός δήμου. Έχω τις εφημερίδες μαζί μου”. Η μούρη του είχε γίνει κόκκινη σαν το παντζάρι. “Γιατί δεν μιλάς εδώ; Εάν δεν ψηφίσεις, με ντουντούκα θα βγω και θα σας καταγγείλω και θα επακολουθήσουν και οι βουλευτικές εκλογές”. Μετά από δυο ώρες, κατεβαίνει κάτω ο Γιάννης και μου λέει “Πήρα άδεια να ψηφίσω εγώ”.

Πήγαμε στο κόμμα των ΑΝΕΛ, βρήκαμε τον Τέρενς Κουίκ. Συμφώνησε αρκεί να μην είναι κανένας στεριανός δήμος. Μόνο για τους νησιωτικούς δήμους. Λέω “καλά αφού έχετε την τροπολογία που κατατέθηκε, μόνο για νησιωτικούς δήμους είναι”. Οπότε είπε ναι, θα ψηφίσει. Ο Κουκουλόπουλος, στη συνέχεια είπε τι μεγάλο νησί είναι και είπε ότι θα ψηφίσει υπέρ της τροπολογίας. Πήγα στον Κουβέλη, δεν τον βρήκα. Χρυσή Αυγή μακριά από μένα, αυτούς τους φασίστες δεν τους νομιμοποιώ, αν και κόμμα στη βουλή, κακά τα ψέματα. Ας μην τους ψήφιζε ο λαός. Ο λαός θέλει και τέτοιους.

Πήραν τηλέφωνο και αφού βεβαιώθηκαν ότι θα ψηφιστεί η τροπολογία αγόρασαν εισιτήρια επιστροφής στη Μυτιλήνη: ο Πατερέλλης, ο Χατζηκομνηνός, ο Πατέστος. Δεν ήρθε καθόλου καί- τοι εψήφιζε το κόμμα του το σπάσιμο των δήμων, ο σημερινός βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο Πάλλης. Προφανώς επροφασίσθη διπλωματική νόσον, πως είναι άρρωστος. Πήγαμε και στο ΚΚΕ. Ο εισηγητής τους μας είπε ότι έχει έρθει κατ’ επανάληψη στο νησί και ότι ξέρει ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει ο ένας Δήμος και μας είπαν: “Εμείς δεν θα καταψη- φίσουμε και για να σας διευκολύνουμε, μπορεί να απέχουμε ή να ψη- φίσουμε παρόν ή και να ψηφίσουμε υπέρ”. Έντιμα ξηγήθηκε το Κομμουνιστικό Κόμμα. Είπα “δε βαριέσαι, θα ψηφίσουν οι άλλοι”.

Λεπτό προς λεπτό

Από τις 2 το μεσημέρι μέχρι τις 11 παρά τέταρτο, ο Βατός κι εγώ, οι άλλοι έφυγαν. Παρέμεινε μόνο ο Βαγγέλης Παλαιολόγος για να πάμε για τη μη κατάργηση του λιμενικού σταθμού Πολιχνίτου. Εγώ μπροστά στα έδρανα, ο υπουργός, είχε προαχθεί τότε σε υπουργό Δικαιοσύνης ο Αθανασίου, παρών, ο Μιχελάκης, υπουργός εσωτερικών, ο Δένδιας πρώτος. Ο Ζερδελής δημοσίως σηκώθηκε και αναφερόμενος στα άρθρα τόνισε “Σας ρωτώ κ. Δένδια, θα κάνετε δεκτή την τροπολογία, ναι ή όχι; Γιατί εγώ θα ψηφίσω”. Σιγουράραμε λοιπόν περίπου στις 4 και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στις 6 περίπου έρχεται ο Παύλος Βογιατζής. “Ε καλώς τα τα παιδιά, τι γυρεύετε δω;” Έκανε πως δεν ήξερε, ενώ τους είχαμε ειδοποιήσει. Του λέμε για την τροπολογία και μας λέει “σηκωθείτε φύγετε γιατί δεν θα ψηφιστεί, θα το δείτε”. Έχω μάρτυρα τον Βατό. Δεν περνά μια ώρα, σηκώθηκε 4-5 φορές ο Αθανασίου, περνούσε μπροστά από όλους, καθόταν δίπλα μου και μου έλεγε “Μείνε ήσυχος θα ψηφιστεί το βράδυ”. Ο Σηφουνάκης, στον οποίο είχε δοθεί η τροπολογία, (με τον οποίο είχαμε να μιλήσουμε 20 χρόνια για τα γνωστά του παρελθόντος. Την ένσταση που κατέθεσα τότε και ακύρωσα την εκλογή του και εξελέγην εγώ γιατί ήταν παράνομη και αντισυνταγματική) φώναζε “Δημήτρη μου, Δημήτρη μου”, εκεί που ήμασταν εχθροί πολιτικά, “θα ψηφιστεί, άσε τον Ντόλιο να λέει”. Ναι, αλλά στο μεταξύ ήρθε ο Βογιατζής.

Σηκώνει το χέρι του δύο ώρες αργότερα ο σημε- ρινός υπουργός Ναυτιλίας, παλιότερα μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, Παναγιώτης Κουρουμπλής, φίλος μου (τρία μνημόνια ψήφισε αυτός ο άνθρωπος, δυο με τους προηγού- μενους και έναν με τον Τσίπρα. Τις μεταστά- σεις τους δεν θα τις κρίνω εγώ, θα τις κρίνει ο λαός.) και ζήτησε να επιτραπεί να μιλήσουν αυτός και ορισμένοι άλλοι βουλευτές που προσήλθαν καθυστερημένα, πράγμα το ποίο και έγινε Προήδρευε ο Χρήστος Μαρκογιαννάκης.  Ζήτησε το λόγο ο Παύλος Βογιατζής για τρία, τέσσερα λεπτά. Συμφώνησε και το σώμα. Έρχεται η ώρα του Βογιατζή. Γιατί του είπα ότι αν δεν τοποθετηθεί είτε με ναι είτε με όχι, εγώ θα χτυπούσα και τις καμπάνες!

Πλήθος από παράσημα και αναμνηστικά που δεν χωρούν σε μια φωτογραφία βρίσκονται σε κάθε γωνιά του γραφείου του κ. Βουνάτσου.

Ο αιφνιδιασμός Βογιατζή

Κι αρχίζει λοιπόν και κάθεται στην πρώτη θέση, εκεί που κάθεται σήμερα ο Μητσοτάκης: “Κύριε πρόεδρε, αυτή η τροπολογία για το σπάσιμο των δήμων είναι μαυρογυαλούρικη! Την έγραψε μαυρογυάλουρος! Και πρέπει να αποσυρθεί, δεν συμφωνώ” Δυο-τρεις φορές και χτύπαγε το χέρι του στο έδρανο. Αιφνιδιάζεται ο πρόεδρος. “Δεν ψηφίζω, αν δεν αποσυρθεί”, κατέληξε. Έρχεται η τελευταία ώρα και οι τροπολογίες αρχίζουν και συζητούνται γύρω στις 10.30»

Ο κ. Βουνάτσος θυμάται λεπτό προς λεπτό τι συνέβη ακόμα και τις λοιπές απορριφθείσες τροπολογίες. Πιο πολύ, όπως μας είπε… σιχάθηκε τον Δένδια: «Δεν έγινε δεκτή η δική μας από τον Δένδια! Κόντεψα να λιποθυμήσω. Ο Βατός είχε γίνει πελιδνός. Ούτε Κουκουλόπουλος εμφανίστηκε από το ΠΑΣΟΚ, ούτε όσοι είχαν τάξει. Και αναρωτιόμουν, είναι δυνατόν μία κυβέρνηση να είναι δικέφαλη; Η ώρα περνούσε, οι κλητήρες μάζευαν χαρτιά. Είχα μείνει μόνος στο έδρανο συγκλονισμένος από τον εμπαιγμό και την προδοσία που μας έκαναν. Κίτρινος ο υπουργός Δικαιοσύνης, κίτρινος ο Σηφουνάκης. “Μα εσείς με διαβεβαιώνατε! Τι συνέβη αυτές τις ώρες; Πού είναι ο Κουίκ;”» Ήμουν έτοιμος να χτυπήσω τις καμπάνες, αλλά με κρατούσε ο κ. Αθανασίου.

Ήθελε ο Δήμαρχος να βγάλει ο Δένδιας στην Κέρκυρα δικό του! Είχε 10 δήμους η Κέρκυρα. Κάποιος άλλος ήθελε να βγάλει στη Ρόδο. Να λοιπόν πώς μπορεί η τύχη του λαού ενός νησιού να εξαρτηθεί από την προσωπική πολιτική που ασκεί ο καθένας κοπρίτης από αυτούς!»

Και μετά;

«Έρχομαι πίσω συγκαλώ το δημοτικό Συμβούλιο. Πιστεύαμε ότι θα είχε πολύ κόσμο. Μαύρες σημαίες, ιστορίες, κακό… Με τα χίλια ζόρια μαζεύτηκαν 23 σύμβουλοι. Ήρθε τελευταίος ο Πάλλης! Περιμέναμε αυτόν μισή ώρα να έρθει για να κάνουμε απαρτία! Εγώ λοιπόν το είχα αποφασίσει από τότε. Αποτύχαμε από προδοσία των κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Δεν φταίει ο η Σηφουνάκης. Πρώτη φορά που του δίνω δίκιο. Αυτός θα εισηγείτο.

Ο ηρωικός λεσβιακός λαός που εψήφιζε ψηφίσματα, το Δημοτικό Συμβούλιο απόντες. Όσοι είχαν χάσει στις εκλογές 7 και 16 Μαΐου, στα παλιά τους τα παπούτσια οι υπογραφές που έβαζαν με τρεις αποφάσεις ομόφωνες του Δημοτικού Συμβουλίου. Είχαν τρυπώσει ήδη στα κόμματά τους. Και είπα στους δικούς μου να κάνουν ένα ψηφοδέλτιο και να το ονομάσουν “Όχι στον έναν Δήμο” και να μπω εγώ τελευταίος. Θα πάρουμε 65% από την πρώτη Κυριακή. Η Αντωνέλλη σηκώθηκε πάνω έκλαιγε με λυγμούς, όταν της είπα ότι εγώ δεν ξανακατεβαίνω. Επομένως, πώς να ξανακατεβώ εγώ κυρία Παζιάνου; Τι να πω στο λεσβιακό λαό;»

Παρά τον «Κακοκράτη» πάντως, και τη μείωση του προϋπολογισμού, αφήσατε χρήματα στη νέα Δημοτική Αρχή.

«16,5 εκατομμύρια ευρώ ζεστά, μετρητά και κλειδωμένα στο ταμείο του Δήμου παραδώσαμε στη Δημοτική Αρχή Γαληνού, το οποίο μάλιστα επιχειρήθηκε δύο φορές να διαρραγεί,» όπως μας είπε επί τη ευκαιρία, αλλά όπως τόνισε μόνο με κανονιά άνοιγε. «Ετοιμάσαμε μάλιστα και το πρόγραμμα των έργων της επόμενης χρονιάς. Ό,τι υλοποιεί η σημερινή δημοτική Αρχή, είναι έργα που δρομολογήσαμε.

Και είχαμε χρέος 35 εκατομμυρίων αποδεδειγμένων από τους προηγούμενους δήμους.

«Ζούμε με το λίπος του Βουνάτσου»

Είχα σκοπό αν γινόταν μητροπολιτικός Δήμος, που θα έπαιρνε και Δήμο Ευεργέτουλα και Θερμή, να κάνω μία σειρά έργων, να μη φάω όλους τους παράδες όμως. Έλα ντε που ήρθε η καταστροφή κι έτσι τα βρήκε έτοιμα ο κ. Γαληνός.

Και μια πληροφορία εκ των έσω. Ήτανε τότε Γενικός Γραμματέας του Δήμου ο Στρατηγός Λευτέρης Παπαιωάννου και οι νεαροί αντιδήμαρχοι ζητούσαν έργα και εργάκια. Και τους είπε: “Κοιτάξτε, ζούμε ένα χρόνο τώρα με το λίπος που μας άφησε ο Βουνάτσος. Καθίστε ήσυχα, μη ζητάτε.”»

Παρά τη διαφορετική σας πολιτική καταγωγή είστε πολύ κοντά με τον κ. Αθανασίου.

«Τον πρωτογνώρισα ως δικαστή στη Χίο, νεαρό πρωτοδίκη. Μου είπε ότι κατάγεται από την Αγία Παρασκευή. Ως δήμαρχος, τον βρήκα πρόεδρο Δικαστών και Εισαγγελέων. Τότε πνιγόμασταν εμείς να κάνουμε έναν τους 13 δήμους. Για εφόδια, καύσιμα κ.ά υπαγόμασταν προς έγκριση μέχρι ενός ποσού στον εδώ επίτροπο, τον Στρατή Σίμο. Με τη συνένωση όμως τα ποσά ήταν πολλαπλάσια και υπαχθήκαμε στον προσυμβατικό έλεγχο, μιλάμε για τόνους καυσίμων. Επρεπε να απευθυνόμαστε σε ειδικό Τμήμα του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Ο διαγωνισμός για το πετρέλαιο έπρεπε να ανακοινωθεί στις Βρυξέλλες για να μπορεί να λάβει μέρος η ΕΕ, 53 ή 60 μέρες πριν από την προμήθεια. Εμείς αναλάβαμε 1^η του Γενάρη. Τα μωρά δεν είχαν πετρέλαιο στα σχολειά, και τόσα άλλα προβλήματα! Τον παρακάλεσα λοιπόν (σ.σ. τον κ. Αθανασίου) να πάρει τον υπεύθυνο του Ελεγκτικού Συνεδρίου για να δώσει προτεραιότητα στην αίτησή μας γιατί υποφέραμε, δεν είχαμε γειτονικούς Δήμους. Μας διευκόλυνε τότε πολύ, αλλά και για μια σειρά έργων, όπως τα γήπεδα.

Και κρατήσαμε μία πολύ καλή φιλία. Βέβαια ξέρει ότι ΝΔ εγώ δεν θα ψηφίσω ποτέ. Όμως τους φίλους μου νεοδημοκράτες, τους τιμώ. Όποια πέτρα και να σηκώσεις, θα βρεις τον πρώην υπουργό Αθανασίου από κάτω.»

Ακούστηκε ότι θα στηρίξετε από κοινού την υποψηφιότητα Κύτελη.

«Κουμπάρος μου είναι, έτερον, εκάτερον, δεν έταξα σε κανέναν τίποτα. Εγώ δεν είμαι βορά όλων. Τον συμπαθώ, βάφτισα το μωρό της αδερφής του, καλό παιδί είναι. Αλλά αυτά εν καιρώ. Όμως για τον Μουτζούρη είμαι υπέρ, αλλά θα δω και τη στελέχωση του συνδυασμού. Έχω μια σειρά 10 ονόματα, τέτοιους που είναι κακονοματισμένοι. Του είπα “αν τους πάρεις εσύ, κομματόσκυλα του κερατά, που δεν καταδέχεται ο κόσμος να τους φτύσ’ και έχουν και το δαχτύλ΄των μές στου μελ, εγώ φεύγω”.»

Πώς νιώθετε τέσσερα χρόνια μετά που στηρίξατε την υποψηφιότητα Γαληνού;

«Άλλα πράγματα περίμενα. Ο Γαληνός ως αντινομάρχης εστήριξε πολλές φορές καίτοι ήταν με τον κ. Βογιατζή τις θέσεις τις δικές μου, εις βάρος της δικής του της γραμμής, έχοντας ένα πνεύμα ανεξαρτησίας και δικαιοσύνης» Μάλιστα ο κ. Βουνάτσος εξηγεί ότι τον στήριξε μαζί με τους λοιπούς για πρόεδρο του νομαρχιακού συμβουλίου, ενώ η επίσημη θέση του κ. Βογιατζή ήταν να τη λάβει η κ. Γόμου. Επίσης τονίζει ότι είχε αυτοδιοικητική πείρα, ενώ αντίπαλος υποψήφιος ήταν ο Φωτής Ξύδας, ο οποίος «είναι προσωπικός μου εχθρός. Εδημοσίευσε εναντίον μου στην εφημερίδα Αιολικά Νέα, όντας πρεσβευτής στην Άγκυρα, ότι εγώ δήθεν απαγόρευσα στον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως να επισκεφτεί τη Λέσβο το 2001 ή 2002». Μάλιστα πρόσθεσε όλη την ιστορία επισημαίνοντας ότι επρόκειτο για «μέγα ψεύδος».

Έντονη ήταν η κριτική του στον κ. Γαληνό για τη διαχείριση που έκανε στο μεταναστευτικό: «Πληροφορήθηκα κάποτε ότι σκέφτηκε να κάνει και δημοτικό χοτ- σποτ στον Καρά- Τεπέ, ο οποίος είναι καμωμένος επί αρχαιολογικού χώρου. Του είπα ότι για να αδειάσει βαθιά μέσα η Ανατολή, πρέπει να φύγουν 100 εκατ. κόσμος, εκεί γίνονται πόλεμοι συνέχεια. “Δεν σε υποχρεώνει κανένας νόμος, Δήμαρχε να κάνεις κάτι τέτοιο”. O Δένδιας έκανε το χοτ- σποτ της Μόριας. Τον προειδοποίησα ότι θα γίνει εποικισμός του νησιού μας. Εμείς είχαμε πάρει αποφάσεις ομόφωνες υπέρ του χοτ-σποτ της Μόριας, υπό μία απαράβατη προϋπόθεση: Να παραμένουν εδώ μόνο για τον αναγκαίο χρόνο προς συλλογή και ταυτοποίησή τους, έως μία εβδομάδα και μετά δρόμο στην Αθήνα. Του είπα να μην το κάνει. Γιατί έχω και τη φριχτή πείρα εγώ ως Νομάρχης να υποδεχτώ τα πρώτα κύματα των Αφγανών προσφύγων. Τότε ήταν και η Παγανή και είχα πει στον Βογιατζή που με διαδέχτηκε να μην κάνει ξενοδοχείο και ανοίξει έναν βιομηχανικό χώρο χωρίς άδειες, χωρίς τίποτα. Θυμάστε τις διαδηλώσεις, έρχονταν από παντού οι αλληλέγγυοι της εποχής και γάλλοι αναρχικοί και No Borders κλπ.

Δέκα χρόνια βασανιζόταν η πόλη της Μυτιλήνης. Είχα και την εμπειρία του Δημάρχου. Εγώ έθαψα 25 φαγωμένους από ψάρια στη θητεία μου!

Του είπα του Γαληνού “Καταλαβαίνω ότι ήσουν Γενικός Γραμματέας του κόμματος των ΑΝΕΛ. Έχεις μια συγγένεια με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ_ ΑΝΕΛ. Θες να κάνουμε απεργία πείνας ή διαμαρτυρία στου Μαξίμου; Μην το κάνεις!” Εκείνος για να διευκολύνει την κυβέρνηση, του άρεσαν και οι επισκέψεις, ήρθαν βασίλισσες, Πάπες, ΟΗέδες, ο ίδιος έτοιμος να κολυμπήσει για τους πρόσφυγες. Άνω κάτω η κατάσταση εδώ και ορίστε το μπλέξιμο»

Και το 2012 ή 2013 στον αμερικανό πρέσβη είχα εκθέσει το πρόβλημα. Καταρχήν η Ελλάδα δεν κάνει κανένα πόλεμο πουθενά. Εμείς χτυπήσαμε τον Σαντάμ Χουσεϊν; Εμείς χτυπήσαμε τον Καντάφι; Εμείς τον Άσαντ; Θέλεις να κάνεις ένα σπίτι, είπα του κ. πρεσβευτή, λένε στο χωριό μου στο Πλωμάρι, πρώτα χτίζουν το καινούριο το σπίτι και μετά χαλούν το νταμέλι το μικρό. Τι θα πει αυτό με ρώτησε. Αν σκέφτηκαν τι θα γίνει με τις ανατροπές που έκαναν. “Εσείς, οι μεγάλες δυνάμεις τα δημιουργήσατε όλ’ αυτά. Κι εμείς δεχόμαστε τα απόνερα αυτής της κρίσης” του είπα. Δεύτερον, είμαστε αμιγής πληθυσμός χριστιανικός. Είμαστε κλέφτες, λωποδύτες, χριστιανοί όμως λεγόμαστε εδώ. Δεν έχουμε καθολικούς ή προτεστάντες. Αυτοί οι άνθρωποι εγκαθιστάμενοι εδώ, όσοι υπάγονται στη συνθήκη του ΟΗΕ, καλώς και έχουν το θρήσκευμά τους, καλώς να ενταχθούν στην εκπαίδευση και την κοινωνία και τη νοσοκομειακή περίθαλψη. Όμως με όλους τους υπόλοιπους, σε 10- 15 χρόνια θα γίνει εποικισμός. Στην Αμερική όμως είναι αλλιώς. Έχουν πολιτική που λέγεται χωνευτήρι και αλέθονται όλοι οι διαφορετικοί άνθρωποι. Οι Αλβανοί για παράδειγμα, λόγω του καθεστώτος αθεΐας που είχαν, ενσωματώθηκαν στους θεσμούς της κοινωνίας, στο σχολείο, στον καφενέ. Αυτοί οι άνθρωποι, οι μουσουλμάνοι θα γυρέψουν και τζαμί.

Εμένα δύο φορές μου ζήτησαν να κάνω τζαμί εδώ». Ο κ. Βουνάτσος εξήγησε ότι αρνήθηκε να απαντήσει, εξηγώντας ότι δεν ήταν στην αρμοδιότητά του. Και βέβαια δεν έλειψαν και άλλες ιστορίες από τη συνέντευξη, που ευελπιστούμε με την πρώτη ευκαιρία να δημοσιεύσουμε!