Η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης δεν είναι απαραίτητη για την διαιώνιση ενός από χρόνια φθαρμένου πολιτικού συστήματος. Αντίθετα επιβάλλεται για να δώσει στη χώρα πολιτική ισορροπία και υπευθυνότητα και ένα στρατηγικό σχέδιο ανασυγκρότησης και εξόδου από την κρίση.

Το πολιτικό σύστημα έχει χάσει το κέντρο του μέσα από έναν δήθεν δικομματισμό της εθνικολαϊκίστικης αριστεροδεξιάς και της νεοφιλελεύθερης δεξιάς.

Η ελληνική Σοσιαλδημοκρατία όσο αμήχανη και εάν είναι και σε ευρωπαϊκό επίπεδο και να ηττάται σε πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, πρέπει να παίξει και σε αυτήν την ιστορική συγκυρία τον βαθιά εθνικό, πατριωτικό, ενοποιητικό, οραματικό της ρόλο.

Και βέβαια είναι αδιανόητο ειδικά αυτή τη στιγμή που τόσο η χώρα μας αλλά και η κεντροαριστερά έχουν υπαρξιακό πρόβλημα, να ακολουθούμε σε έναν αγώνα διαδοχής μέχρις εσχάτων ανάμεσα στους επίδοξους αρχηγούς.

Η νέα ηγεσία πρέπει να αναλάβει την οικοδόμηση της Κεντροαριστεράς χωρίς αποκλεισμούς και… προαπαιτούμενα αλλά και εκ των προτέρων διανομή ρόλων και αξιωμάτων.

Σε μία εποχή γενικευμένης απογοήτευσης και δυσπραγίας, πρέπει να ξεπεραστούν εσωκομματικοί ανταγωνισμοί, αντιπαραθέσεις και προσωπικές φιλοδοξίες.

Δυστυχώς η αυτογνωσία είναι είδος εν ανεπαρκεία στο σημερινό πολιτικό προσωπικό. Το ΠΑΣΟΚ ιδεολογικά, πολιτικά και οικονομικά χρεοκοπημένο, έχει κλείσει τον κύκλο του. Όλοι παρακολουθούμε με μεγάλη θλίψη να χάνεται η ιστορική μνήμη όλων εκείνων που άλλαξαν το κράτος και την Ελληνική κοινωνία χάρις στις πολιτικές του τα προηγούμενα χρόνια (1981-1989) και (1993-2003).

Όμως έχουμε και τις δικές μας ευθύνες, για καθυστερήσεις και παρωχημένες πολιτικές λογικές, πελατειακές πρακτικές και κοινωνικές νοοτροπίες που σώρευσαν προβλήματα στην οικονομία και όχι μόνο.

Λογικές και πρακτικές που δυστυχώς επικράτησαν στο σύνολο του πολιτικού μας συστήματος τις τελευταίες δεκαετίες. Και βέβαια αυτό αφορά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης που αντιπολιτεύτηκαν με λαϊκισμό και άρνηση σε κάθε ουσιαστική αλλαγή και μεταρρύθμιση.

Σήμερα όμως ο καθένας με τον τρόπο του, αναφερόμαστε στην ανάγκη ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς, του προοδευτικού δημοκρατικού χώρου.

Πρέπει να επαναδιατυπώσουμε μια νέα αυστηρά οριοθετημένη ιδεολογική, πολιτική και προγραμματική συμφωνία βασισμένη σε νέες και σύγχρονες κοινωνικές αναφορές. Πρέπει να δημιουργήσουμε ένα μόνιμο και διαρκές μέτωπο απέναντι στον αντιευρωπαϊσμό και τον αριστερό λαϊκισμό και τυχοδιωκτισμό.