Στην τελική δεκάδα που θα λάβει μέρος στο δεύτερο πανελλήνιο διαγωνισμό CanSat In Greece έχει επιλεγεί η ομάδα του 3^ου Γενικού Λυκείου Μυτιλήνης, Gaia CanSat. Ο διαγωνισμός διοργανώνεται από την SPIN (Space Innovation) σε συνεργασία με τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (European Space Agency - ESA)  και συγκεκριμένα την Υπηρεσία ESA Education Office για μαθητές δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, με σκοπό να φτιάξουν το δικό τους μικρό «δορυφόρο» τύπου CanSat (από τις λέξεις Can και Satellite), τον οποίο θα έχουν την ευκαιρία να εκτοξεύσουν με πύραυλο, μετέχοντας σε όλα τα στάδια της διαδικασίας.

Ο διαγωνισμός είναι προγραμματισμένος να πραγματοποιηθεί τη δεύτερη εβδομάδα του Απριλίου και η «διαστημική» ομάδα του 3^ου ΓΕΛ έχει τον κατάλληλο καθηγητή τον Γιώργο Κοντέλλη, αλλά και τη διευθύντρια Γλυκερία Λεοπούλου που τη στηρίζει. Οι μαθητές είναι οι Μυρσίνη Κοντέλλη (αρχηγός της ομάδας)
Μαρία Κουρού (υπεύθυνη του τομέα Software and Data Analysis)
Κώστας Βαρβαράς (υπεύθυνος του τομέα Hardware, Telemetry & Electronics)
Περσεφόνη Κοντέλη (υπεύθυνη του τομέα Structure)
Βάσω Ψάνη (υπεύθυνη του τομέα Outreach & Funding)
Αγγελική Προκοπίου (υπεύθυνη του τομέα Secondary Mission)
Γαρυφαλιά Γεωργιτζίκη (Secondary Mission, Structure)
Αφροδίτη Τσιτσάνου (Secondary Mission, Structure)
Γεωργία Κύτελη (Secondary Mission)
Παναγιώτης Κύτελης (Secondary Mission, Outreach & Funding)
Θοδωρής Σαλιαμπούκος (Hardware, Telemetry & Electronics)

Ο Ευρωπαϊκός διαγωνισμός CanSats in Europe διοργανώθηκε για πρώτη φορά το 2010 από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Διαστήματος (ESA). Από τότε έχουν λάβει χώρα επτά ευρωπαϊκοί διαγωνισμοί με ισάριθμες ελληνικές συμμετοχές.

Οι ελληνικές αποστολές έχουν καταλάβει δύο φορές τη δεύτερη θέση, το 2012 με την αποστολή Icaromenippus 3D και το 2014 με την αποστολή Aristarchus  εκ των οποίων και οι δύο αποτελούν δημιουργήματα μαθητών του 3^ου ΓΕΛ. Η αποστολή του σχολείου φέτος ονομάζεται Gaia και βασίζεται στην Θεωρία της Γαίας (Sir James Lovelock) και κατά την οποία, η Γη έχει αυτοσυντηρούμενο χαρακτήρα και είναι ικανή να δημιουργεί τις συνθήκες που είναι απαραίτητες για την επιβίωσή της.

Η «κιβωτός» του διαστήματος

Σύμφωνα λοιπόν με αυτό το θεματικό άξονα και επηρεασμένοι από την επίδραση της επιστημονικής φαντασίας στην ποπ κουλτούρα ( παραδείγματος χάρη, το βιβλίο του Άρθουρ Κλαρκ Rendezvous with Rama ή ταινίες όπως το Prometheus (2012), το Interstellar (2014)  και το Passengers (2016) )  και τις σύγχρονες αξιοσημείωτες επιστημονικές έρευνες και projects περιβαλλοντολογικού χαρακτήρα ( όπως το EuropEan Modular Cultivation SyStEM (EMCS), το Greenhouse experiment on ISS, το ‘Micro-Ecological Life Support System Alternative’ program (MELiSSA) ), έχουν επιλέξει η κατασκευή και λειτουργία του Cansat τους να προσομοιάζει μία «κιβωτό του διαστήματος» (Generation Ship) , περικλείοντας μέσα στον περιορισμένο αλλά επαρκή, κατά τους υπολογισμούς μας, χώρο του ένα μικροσκοπικό, αυτάρκες και αυτοσυντηρούμενο οικοσύστημα  ικανό να προσομοιάσει μακρόχρονα διαστημικά ταξίδια.

Αν ζούσαμε στο διάστημα;

Σε πραγματικές συνθήκες ένα διαστρικό ταξίδι θα διαρκούσε μέχρι και αιώνες.  Συνεπάγεται λοιπόν, ότι ένα τέτοιο πλοίο θα πρέπει να είναι απόλυτα αυτοσυντηρούμενο, παρέχοντας  τροφή, νερό και οξυγόνο για όλους τους επιβάτες, όπως ένα Generation ship , (ή  Generation Starship) που οι επιβάτες  έχουν την δυνατότητα  να επιβιώνουν, να αναπτύσσονται, να πεθάνουν και να αφήσουν απογόνους  που θα συνεχίσουν την πορεία τους μέσα σε αυτά. Έτσι, και η κατασκευή  αποτελεί μια μικρογραφία ενός Generation Ship, από το οποίο υποθετικά θα περνούσαν πολλές γενιές, τροφή και οξυγόνο. Όμως, δεν είναι δυνατόν να συντηρείται κατεψυγμένο φαγητό για τόσους ανθρώπους και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Η διαστημική γεωργία, είναι μια λύση της ομάδας, κάτι που προσπάθησε και παρατήρησε ότι υπήρξε ανάπτυξη βλάστησης σε μια από τις δοκιμαστικές βιόσφαιρες!

Μπείτε στο <http://gaiacansat.weebly.com/> και αναζητήστε λεπτομέρειες.