Σε γνωστό κέντρο της Μυτιλήνης πραγματοποιήθηκε χθες «συνάντηση των εργαζομένων ΟΤΑ» του δήμου Λέσβου και μέχρι αυτού του σημείου, η είδηση αυτή θα έλεγε κανείς πως δεν υποκρύπτει τίποτε το μεμπτό. Εκείνο όμως που προκάλεσε την οργή δεκάδων πολιτών που κατήγγειλαν (και επώνυμα) στο «Ε» τη «συνάντηση» αυτή, ήταν το γεγονός πως προγραμματίστηκε στις 12 το μεσημέρι, με αποτέλεσμα να σημάνει δηλαδή μία εντελώς απροειδοποίητη προς το κοινό «ημιαργία» των υπηρεσιών του δήμου Λέσβου.

Τελικώς, όπως προκύπτει από το ρεπορτάζ, η «συνάντηση» αυτή, δεν ήταν τίποτε άλλο από την εκδήλωση της κοπής της πρωτοχρονιάτικης πίτας των εργαζομένων του δήμου, η οποία σημειωτέον, για πρώτη φορά στα χρονικά δεν έγινε στο δημοτικό θέατρο, αλλά σε κέντρο διασκέδασης και δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ στα μέσα ενημέρωσης. Και αν και οι καιροί είναι δύσκολοι για να προσφέρει ο Τύπος χωρίς δεύτερη σκέψη προς… «βορά» της κοινής γνώμης τους εργαζομένους, με πολύ πρόσφατο το διχασμό που προκάλεσε η δημοσιοποίηση του «πρωτοχρονιάτικου γλεντιού» εργαζομένων στο νοσοκομείο (σ.σ. οι οποίοι παρεμπιπτόντως δούλευαν, δεν αποφάσισαν να μη δουλέψουν) , για τούτη την περίπτωση άραγε, τι δικαιολογία μπορεί να βρει κανείς;

Πώς μπορεί ειλικρινά να δικαιολογήσει κάποιος το γεγονός πως μέσα σε μία από τις πιο δύσκολες περιόδους που βιώνει (και) οικονομικά η χώρα, με εργαζομένους που τα φέρνουν δύσκολα και πολλούς άλλους ανέργους ή απολυμένους, να εξακολουθούν κάποιοι με τέτοιο θράσος να μπορούν και να κατεβάζουν ετσιθελικά ρολά στις υπηρεσίες τους (σε όλο το νησί) για να πάνε να διασκεδάσουν εν ώρα εργασίας; Πώς μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει την παντελή έλλειψη στοιχειώδους ευσυνειδησίας απέναντι σε άλλους εργαζομένους που μεταξύ άλλων κλήθηκαν να πάρουν χτες τα παιδιά τους άρον-άρον από τους παιδικούς σταθμούς του δήμου λόγω… πίτας; Πώς μπορεί κάποιος και ειδικά οι εκ των εμπνευστών αυτής της εκδήλωσης, να μας πείσει πως δεν είναι δυνατόν να γίνει μία τέτοια εκδήλωση εκτός ωραρίου εργασίας; Και τέλος ποιος μπορεί να χαρακτηρίζει ακόμα λαϊκιστές όσους επιμένουν να απαντούν σε όλα ετούτα με τη γλαφυρή πλην όμως απόλυτα χαρακτηριστική φράση «μνημόνια για πάντα»; Ας σοβαρευτούμε όμως επιτέλους, γιατί όλα αυτά δείχνουν πως δεν έχουμε παραδειγματιστεί από τίποτα από όσα μας έχουν συμβεί τελευταία ως κοινωνία. Και κάποιοι άλλοι, ας πούνε και μία συγνώμη.