Ο Διονύσης Συκιώτης ήταν ένας πολίτης του κόσμου στην κυριολεξία, που δήλωνε σε κάθε ευκαιρία, ότι η Μυτιλήνη ήταν η δεύτερή του πατρίδα, όπου πέρασε τα δέκα απ’ τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής του, την οποία και δεν ξέχασε ακόμη και όταν έφυγε από το νησί. Φρόντιζε πάντα όταν ερχόταν στην Ελλάδα, από τη μακρινή Μελβούρνη, να περάσει για λίγες μέρες και από εδώ, έτσι σαν προσκύνημα, για να δει φίλους και να περάσει και από τα γραφεία της εφημερίδας. Η τελευταία επικοινωνία με τον Διονύση ήταν πριν λίγα χρόνια όταν μας τηλεφώνησε από την Μελβούρνη για να μας προδιαθέσει ότι λόγω προβλημάτων υγείας θα είναι δύσκολο να ξανάρθει στην Ελλάδα. Έκτοτε δεν ξαναεπικοινώνησε, δεν είχαμε κανένα νέο για την τύχη του, μέχρι χθες που ο πρώην δήμαρχος της Ιθάκης και φίλος του Διονύση, Τηλέμαχος Καραβίας, ο οποίος γνώριζε τη σχέση του εκλιπόντα με το «Εμπρός», μάς ενημέρωσε για το ύστατο ταξίδι του, κοινοποιώντας μας μάλιστα και ορισμένα από τα καταπληκτικά κείμενα του Διονύση που είχε πάντα τη χαρά να δημοσιεύει το «Ε».

Η είδηση της απώλειας του, λύπησε όλη την «οικογένεια» του «Εμπρός», όλους τους συνεργάτες του, γιατί ο Διονύσης εξέπεμπε μια αρχοντιά που τον ξεχώριζε και σαν άνθρωπο και σαν επιστήμονα και σαν ενεργό πολίτη. Το «Ε» νιώθει σαν να έχασε έναν δικό του άνθρωπο γιατί τα περισσότερα απ’ τα κείμενα του βιβλίου του Διονύση «Θίγοντας τα κακώς κείμενα», δημοσιεύτηκαν πρωτογενώς σ’ αυτήν την εφημερίδα, με την οποία ο εκλιπών συνεργαζόταν απ’ την εποχή που ήταν καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, συνεργασία που συνεχίστηκε τόσο απ’ την Αυστραλία, όσο και απ’ την Ιθάκη όπου βρισκόταν ο Διονύσης, ενώ το γεγονός ότι η έκδοση του βιβλίου έγινε στις εγκαταστάσεις μας, επιβεβαιώνει ότι οι δεσμοί του συγγραφέα με την εφημερίδα ήταν στέρεοι και συνεχείς, γι’ αυτό και το άγγελμα της απώλειας του, μας στεναχώρησε βαθύτατα.

Το βιβλίο του «Θίγοντας τα κακώς κείμενα», στο οποίο περιλαμβάνονται άρθρα του που δημοσιεύτηκαν στις εφημερίδες «Ελευθεροτυπία» -όταν κυκλοφορούσε- και «Αυγή», αλλά κυρίως στο δικό μας «Εμπρός» -με το οποίο ο Διονύσης είχε... ερωτική σχέση, θεωρώντας το, ως το κατεξοχήν βήμα των σκέψεων του- αποτελεί ένα ξεχωριστό δείγμα γραφής των απόψεων του χωρίς καθωσπρεπισμούς και μισόλογα.

Το εντυπωσιακό είναι ότι τα άρθρα του Δ. Συκιώτη, αν και πολλά απ’ αυτά έχουν γραφεί εδώ και δυο και πάνω δεκαετίες, παραμένουν εξίσου επίκαιρα και ενδιαφέροντα, αφού οι καταστάσεις δεν έχουν αλλάξει, παρά τις όποιες αλλαγές.

Ο Διονύσης Συκιώτης σχολίαζε με τόλμη, μιλώντας «έξω απ’ τα δόντια», γι’ αυτά που μας προβληματίζουν και μας ενοχλούν, έχοντας ανοικτό μέτωπο κατά συγκεκριμένων αντιλήψεων, που όχι μόνο δεν αποδεχόταν, αλλά… ξιφουλκούσε με στέρεα επιχειρήματα που προβλημάτιζαν ακόμη και τους φορείς αυτών των αντιλήψεων.

Καλό ταξίδι Διονύση και να ξέρεις ότι  πάντα θα έχεις μια ξεχωριστή θέση στη θύμηση μας.

ΥΓ. Τιμώντας τη μνήμη του, δημοσιεύουμε στην τελευταία σελίδα του «Ε», ένα από τα αυτοβιογραφικά κείμενα του, που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα στις 15/11/2001 και αποτυπώνει ένα μέρος της πολυκύμαντης ζωής του. Ενώ σε άλλη στήλη, τον αποχαιρετισμό του πρώην δημάρχου Ιθάκης και προσωπικού φίλου του Διονύση, Τηλέμαχου Καραβία.

Μα.Μ.

«Έφυγε» ο Διονύσης Συκιώτης, ο αγαπημένος των μονοπατιών!!!

Ο λάτρης της Ιθάκης, του Σταυρού και της Πόλης, ο Διονύσης Συκιώτης - Μπούρδας δεν ευτύχησε να ζήσει την τελευταία του επιθυμία. Να δει για τελευταία φορά και να πεθάνει στο αγαπημένο του χωριό. Πέθανε στη μακρινή Μελβούρνη. Μεγάλη απώλεια για τον ελληνισμό και τον άνθρωπο καθώς ο Διονύσης έφερε ένα ιδιαίτερο χάρισμα πολιτισμού, μόρφωσης και ήθους που σπανίζει στις μέρες μας. Θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη όμοια με κείνη που κι αυτός πάντα μας χάριζε.

Ήταν από κείνους που τα έλεγαν έξω από τα δόντια, δεν φοβόταν ακόμη κι όταν ήξερε ότι θα κάνει εχθρούς, παθιασμένος με τη φύση, τα μονοπάτια, ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος και στους νεοφερμένους «Ελληναράδες» όπως τους έλεγε, που φρόντιζαν επιμελώς για την κακοποίηση του!

Μια φορά που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική και κατέβηκε μαζί μου (σ.σ. με τον Τηλέμαχο Καραβία) στις Δημοτικές εκλογές του 1998 ως υποψήφιος στο Τοπικό Συμβούλιο του Σταυρού, του χωριού του, που τόσο αγάπησε -μεγάλη μου τιμή τότε σε ΤΣ ένας πανεπιστημιακός (χημικός περιβαλλοντολόγος, στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου)- πήρε μόνο 6 ψήφους και δεν βγήκε στο Τοπικό Συμβούλιο!!! Ήταν από εκείνους που κάθε άνοιξη θαρχόταν στο γραφείο μου για να εξασφαλίσει εκείνα τα λίγα που διέθετε τότε ο Δήμος Ιθάκης για την ανάδειξη και καθαρισμό των μονοπατιών -που ο ίδιος αναλάμβανε επικεφαλής αλλά και εργάτης παράλληλα των συνεργείων ή των εθελοντών που δούλευαν γι’ αυτό το σκοπό. Μάλιστα όταν πολλές φορές τα χρήματα δεν έφταναν για να καθαρισθεί ένα μονοπάτι ή για να τοποθετηθούν ενημερωτικές πινακίδες, τα πλήρωνε από τη σύνταξη του.

Ως ένα ελάχιστο χαιρετισμό στον αγαπημένο φίλο και άνθρωπο Διονύση επιλέξαμε μερικά κείμενα του από την αγαπημένη του εφημερίδα «Εμπρός» της Μυτιλήνης, που αρθρογραφούσε σχεδόν κάθε βδομάδα όταν οι ενασχολήσεις ή η υγεία του το επέτρεπαν και εμείς τα αναρτούσαμε στο ithacanews όταν τα έβγαζε φωτοτυπία και τα μοίραζε σε φίλους που ήξερε ότι είχαν κάτι να τους πουν.

Καλό ταξίδι Διονύση!!!!

Τ.Κ.

Από τη Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ

Στερνό αντίο στον Διονύση Συκιώτη

 

Η Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου εκφράζει τη βαθιά θλίψη των μελών και στελεχών του κόμματος για την απώλεια του Διονύση Συκιώτη.

Ο Διονύσης Συκιώτης, ήταν από τους πρωτεργάτες της ίδρυσης και εδραίωσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου στη Λέσβο. Άριστος επιστήμονας, πρωτοπόρος στον τομέα της παρακολούθησης και του έλεγχου της αέριας ρύπανσης, εργάστηκε με μεράκι τόσο στον τομέα της έρευνας, όσο και σαν πανεπιστημιακός δάσκαλος, τιμώντας τη Λέσβο που θεωρούσε ως δεύτερη πατρίδα του μετά την αγαπημένη του Ιθάκη. Ο Δ. Συκιώτης ήταν ένας δικός μας άνθρωπος. Αγάπησε τη Λέσβο και αγαπήθηκε από τους ανθρώπους του νησιού, όσο λίγοι.

Ο Διονύσης Συκιώτης εκτός από άριστος επιστήμονας ήταν και ένας συνεπής αγωνιστής του πνεύματος και της ζωής, σταθερά προσηλωμένος στις αξίες της Αριστεράς, της δημοκρατίας και στους αγώνες του λαού μας. Τα άρθρα του είτε στον τοπικό Τύπο, είτε στην «Ελευθεροτυπία» διακρίνονταν πάντα για την καθαρή και νεανική τους σκέψη, τον ριζοσπαστισμό τους και ένα βαθύ ανθρωπισμό.

Στάθηκε ως το τέλος της ζωής του, πιστός στις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς μέσα από τις γραμμές είτε του Κ.Κ. της Αυστραλίας -όπου έζησε τα πρώτα αλλά και τα τελευταία χρόνια της ζωής του-  του ΚΚΕ εσωτ., του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ με ανιδιοτέλεια και σταθερότητα.

Στην οικογένειά του, στους φίλους του και σε όλους τους οικείους του, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια.