Η αρπαγή της Χλόης και η «Πέτρα της Αρκούδας»

01/07/2012 - 05:56
Μετά την παρένθεση για το μάντι Πρύλι του 1183 π.Χ., συνεχίζω με το τρίτο κείμενο για το ποίημα του Λόγγου, του 2ου μ.Χ. αιώνα, ακολουθώντας την πορεία που επέλεξε ο Μηθυμναίος στρατηγός Βρύαξις, προς και από τα βοσκοτόπια του Δάφνη και της Χλόης.
Λέσβος και Μυτιληναίων Αιγιαλός
                               
Δεκαπενθήμερες επισημάνσεις

Μετά την παρένθεση για το μάντι Πρύλι του 1183 π.Χ., συνεχίζω με το τρίτο κείμενο για το ποίημα του Λόγγου, του 2ου μ.Χ. αιώνα, ακολουθώντας την πορεία που επέλεξε ο Μηθυμναίος στρατηγός Βρύαξις, προς και από τα βοσκοτόπια του Δάφνη και της Χλόης.
Στο αρχαίο κείμενο δεν ορίζεται από πού ξεκίνησε ο στρατηγός αλλά στην επιστροφή του, στις παραγράφους Β.20 έως Β.27, αναφέρεται ότι έχοντας αρπάξει σιτάρι, κρασί, πρόβατα, εργάτες αλλά και τηνΧλόη, μετά δέκα στάδια από την ακτή της Μυτιληναίας επικράτειας, πέρασε ένα ακρωτήρι και αγκυροβόλησε στον με σχήμα μισοφέγγαρου «γαληνότερον των λιμένων όρμον». Εκεί, για την απελευθέρωση της Χλόης, παρενέβησαν ο Παν και οι Νύμφες, με επιστράτευση στοιχείων της φύσης προς εκφοβισμό των Μηθυμναίων. Έτσι όταν έπεφτε η μέρα, όλη η γη φάνηκε πως έλαμπε και ακουγόταν τρομερός χτύπος κουπιών σαν να ερχόταν στόλος. Ένας φώναξε τον στρατηγό, άλλος άλλον, κι άλλος νόμιζε πως ήταν πληγωμένος κι έπεφτε σαν νεκρός. Θα έλεγε κανείς πως έβλεπε μάχη χωρίς εχθρούς.
Ενδιαφέρον έχει η παράγραφος Β.26.3 από το χειρόγραφο (V) του Βατικανού, που παραθέτει το 2009 στο βιβλίο του, ο καθηγητής της Ελληνικής Γλώσσας του Πανεπιστημίου Βοστώνης, Jeffrey Henderson: «ηκούετό τις και υπέρ τής ορθίου πέτρας τής υπό την άκραν σύριγγος ήχος», δηλαδή: «ακουγόταν και υπεράνω της όρθιας πέτρας που βρισκόταν κάτω από το ακρωτήρι ένας ήχος σύριγγας», που όμως δεν ευχαριστούσε ως σύριγγα, αλλά φοβέριζε σαν να ήταν σάλπιγξ. («Longus Daphnis and Chloe». Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, Λονδίνο, σ. 88-89).

Τότε ο τρομαγμένος Μηθυμναίος στρατηγός απελευθέρωσε τη Χλόη και όταν ο Δάφνις την είδε να έρχεται από τη θάλασσα «πίτυος εστεφανωμένη» και να βαδίζει στο ρηχό κολπίσκο «μέγα βοήσας “Ω Νύμφαι και Παν” κατέδραμεν εις το πεδίον και περιπλακείς τη Χλόη λιποθυμήσας κατέπεσε». (παράγραφος Β.30).
Υποστηρίζω ότι ο Λόγγος περιγράφει τον αμέσως βορειότερο λόφο του ποταμού Βούβαρη, το Γιαλοβούνι (Κακόβουνο), με το ακρωτήρι και την παραβολική αμμώδη παραλία του, το Λιμνί, που απέχει ακριβώς δέκα στάδια (1,86 Km) από την Πύρρα και μπορούσε να δεχθεί τα δέκα πλοία του στρατηγού. Επιπλέον διακόσια μέτρα από το ακρωτήρι, στη θάλασσα, βρίσκεται και σήμερα η Όρθια Πέτρα, δεκαπέντε μέτρα μήκους, πέντε πλάτους και τρία ύψους. Στην από το 1998 φωτογραφία του κειμένου που, ευγενικά, μου παραχώρησε η εξ Αγίας Παρασκευής ζωγράφος-γλύπτρια Μαρία Καλλιπολίτη, διακρίνουμε στην κορυφή της Όρθιας Πέτρας, τον καμαρωτό παρατηρητή κορμοράνο, ανάμεσα σε γλάρους και άλλα θαλασσοπούλια.
Αυτή τη βραχονησίδα οι ψαράδες τη λένε «Πέτρα της Αρκούδας», επειδή βουίζει σαν αρκούδα, όταν φυσά από τα βορειοδυτικά χτυπώντας το κύμα στην Όρθια Πέτρα, κατά τον από τα Καραβούλια Πυρραίο φίλο και εξάδελφο Ηλία Βαμβουκλή.

Κατά δε τον Αριστοτέλη, ο βορειοδυτικός άνεμος ονομάζεται Ολυμπίας: «Εν δε Ευβοία και Λέσβω Ολυμπίας, το δε όνομα από του Πιερικού Ολύμπου, οχλεί δε Πυρραίους». (Ανέμων Θέσεις και Προσηγορίαι 973b, 21).
Προσθέτω ότι ο Paul Courier το 1808, ανακαλύπτοντας το χειρόγραφο της Φλωρεντίας όπου η παράγραφος Β.26.3 γράφεται: «υπέρ της ορθίου πέτρας, της υπέρ την άκραν» και συνδυάζοντάς την με την παραπάνω αναφερόμενη του χειρογράφου του Βατικανού κατέγραψε: «από της ορθίου πέτρας, της υπέρ την άκραν» με αποτέλεσμα ο Άγγλος καθηγητής των Αρχαίων Ελληνικών του Πανεπιστημίου της Αϊόβα των ΗΠΑ Peter Green, το 1982, να δεχθεί ως «γαληνότερον των λιμένων όρμον», το βορειότερο μικρό αρχαίο λιμάνι Μικρόν Μέσσον (Μεσιτζίκι) «κάτω από την περιοχή την γνωστή ως Pilati» υποστηρίζοντας ότι: «ο τρομακτικός ήχος ερχόταν από τον κρημνώδη βράχο υπεράνω της ράχης. Αυτός ο βράχος παραμένει καθαρά ευδιάκριτος σήμερα». (Longus, Antiphon and the Topography of Lesbos. Journal of Hellenic Studies τεύχος 102 σελ. 210-14)
Ούτως ή άλλως, «γαληνότερον των λιμένων όρμον» όπως το Μεσιτζίκι ή το Λιμνί, δεν βρίσκουμε στη Λέσβο, έξω από τον Κόλπο Καλλονής, ιδίως στην από μελτέμια ταλαιπωρημένη βορειοανατολική ακρογιαλιά της! Η συνέχεια στις επόμενες δεκαπενθήμερες επισημάνσεις.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey