Τίποτα όσο οι ωραίοι άνθρωποι

01/07/2012 - 05:56
Είναι μερικοί άνθρωποι, ωραίοι σαν μια μέρα λιακάδας. Θαρρείς και κουβαλούν τον ήλιο μέσα τους. Έρχονται στη ζωή σου και με το λιγοστό και το ελάχιστο τη φωτίζουν!
Είναι μερικοί άνθρωποι, ωραίοι σαν μια μέρα λιακάδας. Θαρρείς και κουβαλούν τον ήλιο μέσα τους. Έρχονται στη ζωή σου και με το λιγοστό και το ελάχιστο τη φωτίζουν! Όπως υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που είναι σαν τα σύννεφα, όταν εξαφανίζονται, η μέρα γίνεται υπέροχη… Ευτυχώς που, τούτοι οι τελευταίοι, χάνονται κι έτσι μπορούμε και βρίσκουμε τους άλλους. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε πως οι επιλογές μας εκφράζουν την ανάγκη της ψυχής μας, οπότε αυτούς τους διαγράφουμε….
Οι ωραίοι πρώτοι λοιπόν, έχουν έναν ιδιαίτερο τρόπο ν’ αγγίζουν τις πιο απόκρυφες χορδές της ψυχής σου, να τις χαϊδεύουν με την αύρα τους και να τις κάνουν να πάλλονται. Γεφυρώνουν τις όποιες αποστάσεις, αφήνουν πόρτες και δρόμους ανοιχτούς να τους διαβείς. Βάζουν μιλιά στους χτύπους της καρδιάς κι ύστερα γέρνουν δίπλα σου, στήνουν αυτί κι αφουγκράζονται τα καρδιοχτύπια. Διεκδικούν κομμάτια απ’ την ψυχή σου και να τα κάνουν δικά τους, όπως αφήνουν και σένα να θρονιαστείς στη δική τους ψυχή. Σμίγουν τα βήματά τους με τα απαίδευτα δικά σου και σ’ οδηγούν σε μονοπάτια λίγο πιο κει… Λίγο πιο πέρα… Τους δίνεις μοναχά μια σταγόνα και σου επιστρέφουν ολόκληρο τον ωκεανό. Ναι, υπάρχουν κάτι τέτοιοι άνθρωποι και… πιστέψτε με, είναι ευλογία και μόνο να τους έχεις στο πλάι σου.
Λίγες οι στιγμές τού «μαζί», μα δείχνουν και φαίνονται αρκετές γιατί μετριώνται με της καρδιάς τη δύναμη. Γεμάτοι χαρά κι αγνότητα. Ειλικρινείς και ασφαλώς ανιδιοτελείς. Καταφέρνουν, με τη γοητεία που διαθέτουν, να μαγνητίζουν και να φέρνουν στην επιφάνεια, αβίαστα και ανεμπόδιστα, την ομορφιά και την τρυφερότητα των συναισθημάτων όσο καλά κρυμμένα κι αν είναι. Κι αυτό ακριβώς δημιουργεί την αμοιβαία έλξη. Ευγενικοί, γλυκομίλητοι, γελούν και το γέλιο τους μένει στα χείλη σαν τις σταγόνες του νερού στα ροδοπέταλα. Κάτι τέτοιους ανθρώπους τους χρειαζόμαστε. Θα πρέπει να τους ψάχνουμε ακόμα και πίσω από τις κλειστές γρίλιες των παραθύρων, να βρούμε αυτά τα αγγίγματα που, αλίμονο, στις μέρες μας λιγόστεψαν γιατί έτσι τα έχει καταφέρει η κοινωνία μας.
Έτσι και προχτές, ύστερα απ’ τον απόηχο των δύο επιτυχημένων παρουσιάσεων, σμίξαμε για καφέ στο βιβλιοπωλείο να τα πούμε. Κι ανάμεσα σε γουλιές και λέξεις, μα και μοιράσματα ματιών, κάναμε ακόμη πιο ζεστή την όμορφη φθινοπωριάτικη μέρα. Οι δυο καλές μου φίλες άστραφταν, μ’ ένα χαμόγελο που δε χώραγε στο πρόσωπό τους, απ’ αυτά, ξέρετε, που δεν μπαίνουν σε καλούπια, το βγάζουν και το εκφράζουν με το μόνο τρόπο που ξέρουν… Χαμογελούν, όπως χαμογελούν και τα λόγια τους. Αλήθεια, σκέφτηκε ποτέ κανείς πόσο σημαντικό γίνεται ένα χαμόγελο όταν στο δίνουν με τόση γενναιοδωρία;
Τις λάτρεψα και τις δυο! Και τις λατρεύω για την καρδιά τους και για την ψυχή τους, που τόσο καλά ξέρουν να ξεδιπλώνουν, αλλά και για άλλα χίλια ακόμα… Πού να τ’ απαριθμώ τώρα. Και δεν ήταν μόνο εκείνες αλλά και οι δυο σύντροφοι της ζωής τους, οι άντρες τους. Απλοί, ήρεμοι, λεπτοί, ισορροπημένοι, χωρίς προσχήματα. Με κουλτούρα, με χαμηλών τόνων παρουσία, δεν έδειχναν άλλο απ’ αυτό που στ’ αλήθεια είναι. Κι αυτά τα χαρίσματα δε χρειάζεται γνώση για να τα δεις, τα βλέπεις στα μάτια, στις κινήσεις, στους τρόπους τους. Άνθρωποι «χαρά Θεού» που λένε.
Νιώθω τυχερός που αυτοί οι ωραίοι άνθρωποι είναι φίλοι μου αγαπημένοι, που τους αντάμωσα κι αντάλλαξα τόσα μαζί τους. Κι ας ήταν λίγος ο χρόνος. Γι’ αυτή την αγάπη που ακούμπησα κι αυτή την ανταπόκριση που εισέπραξα, για τη χαρά της διαπίστωσης πως η ζωή έχει κι άλλα πολλά… Έχει και παρακάτω… Ελπίζω και θέλω να πιστεύω πως κάτι δικό μου θα τους άφησα κι εγώ. Δεν ξέρω αν τελικά το κατάφερα...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey