- Κουνάει!
- Δεν είναι τα μποφόρ, παραήπιαμε!
- Ποιος οδηγεί;
- Ο Γιώργος της Θάλειας, δεν τον φωνάξαμε να μας κάνει διανομή;
- Ήρθε;
- Ήρθα, κορίτσια, ήρθα!
- Ε, τότε οδήγα και μην κουνάς! Δεν είπαμε να μας νανουρίσεις, να μας πας σπίτια μας, είπαμε.
- Τι είναι αυτό;
- Ποιο;
- Εις το βουνό ψηλά εκεί!
- Ο Παρθενώνας! 
- Ενοχλεί, να κατεβεί, συμφωνείς, Μάγδα;
- Αναντιρρήτως!
- Γιωργάκη, θα μας πας στον Παρθενώνα;
- Τέτοια ώρα!
- Να ανάψουμε ένα κεράκι, κι ύστερα πρωινό μπουφέ στη Μεγάλη Βρεττανία. Ομορφάντρα μου! Δεν πάω σπίτι μου απόψε!
- Εμένα λέει;
- Όχι, Γιώργο, οδήγα, που θες να είσαι κι ομορφάντρας…
- Φτάσαμε…
- Αγαπούλα, την κουκούλα! Αγόρι, εσείς ο φύλαξ! Άνοιξε μας να συγυρίσουμε λίγο τα μπάζα μέσα!
- Ρε παλικάρι, τυχερός είσαι με τέσσερις γυναίκες!
- Τρεις και την κυρία Μάγδα από δω! Μη βαράς, θα σε χτυπήσω, πρόσεξε…
- Ακούστε, κύριε Αλφαμίτα μου, δεκανέας, τι είστε;
- Φύλακας, μαντάμ!
- Και λιμενάρχης σας εύχομαι! Παρακαλώ καλέστε το φάντασμα του Πύργου να κατεβεί.
- Μεθυσμένη είναι;
- Έλα!
- Αννούλα!
- Αθηνούλα!
 - Αννούλα, είπα, χαράματα δεν είναι; Ε, τέτοια ώρα, που πάει για ύπνο  η αδερφή της, η αλανιάρα με τα άλογα, η Αννούλα έχει ξυπνήσει και σωριάζει το ένα τσουβάλι νομοσχέδια πάνω στο άλλο.
- Τι λέει;
- Και φέρε και τον κόκορα!
- Ποιον κόκορα;
- Το στριμμένο…
- Γιατί;
- Γιατί η ανέραστη εντέλει εκουτουπώθη προγαμιαίως και θέλει να μου τον θυσιάσει για να τουφεκίσει το σεντόνι! Πώς θα γίνει το γλέντι;
- Ποιο γλέντι;
- Εδώ παρακάτω στου Τσοχατζόπουλου! Είσοδος ελευθέρα, μαζί δεν τα φάγαμε;
- Ξημερώματα Χριστούγεννα, λες και βρίσκομαι σε πίνακα του Εγγονόπουλου, που κινείται slow motion!
- Δε θα μου το σφάξει το κοκόρι μου!
- Καλέ!
- Άστη να τα πει, Θάλεια, οι άλλες δυο κοιμηθήκανε;
- Όχι, το show βλέπουμε!
- Του πάει όμως για κόκορας του μωρού μου!
- Μούρλια! Όλος ο κόσμος θα καταλήξει τσιμπημένος! Με την κακή την έννοια!
- Εγώ που λέτε, κύριε όργανο, εις την καρδίαν μου έχω δύο θέσεις κατειλημμένες ισοβίως: μια για τη μάνα μου και μια για την καψούρα της ζωής μου, για το βάσανο συνελόντι ειπείν…
- Πρόσεξε, εκτίθεσαι!
- Κι έρχεται το κοκόρι να μου πει ότι είναι αυτό το κώλυμά μου! Δεν επροκηρύξαμε την θέσιν αυτήν, αγαπητέ μου, δεν εχήρευσε, για να οριστεί διάδοχος κατάστασις! Μάγδα, βγάλε τα ΦΕΚ να τα δει κι ο κύριος ! Ορίστε, εδώ, γράφει πουθενά, πως ψάχνω για καινούριο βάσανο; Ε, δεν ψάχνω! Έχω! Πρώην! Κι επειδή προ πολλού το ξεπέρασα, το καμαρώνω, πάντως δε θέλω άλλο! Θάλεια, βγάλε την προκήρυξη να διαβάσεις ποιες θέσεις διατίθενται προς πλήρωσιν…
- Αμέσως, μία του σεφ.
- Δεν κάνει!
- Κάνει για την άλλη;
- Βεβαίως! Προσφέρομεν ρητή συμπερίληψη εις το μόνιμον προσωπικόν άνευ κρίσεως, δυνατότητα εξέλιξης κι ένταξη σε ειδικό μισθολόγιο. Αλλά έχουμε απαιτήσεις!
- Τις συστατικές μη ξεχάσετε!
- Άι, μωρή! Απαγορεύεται ένας άνθρωπος να ζηλεύει πια! Παρεμπιπτόντως δε δίνουμε εκπαιδευτική άδεια, πουθενά δε θα πάει, γράφε…
- Μ’ αυτά και μ’ αυτά, θα βρεθεί καμιά πιο καπάτσα!
- Να τον πάρει, ρε, πριν ἀλέκτορα φωνήσαι τρίς δε γράφει; Ε, να κι ένα καλό. Δε θα ‘χει τρίτο κράξιμο.
- Δε λέει έτσι το ευαγγέλιο.
- Το λέω εγώ, τι θες δηλαδή; Να με έχει πουλήσει τρεις φορές στο ένα κράξιμο; Στα δύο, έξι! Στα τρία, εννιά! Ούτε τα spreads δεν ανεβαίνουν τόσο γρήγορα!
- Παιδιά, καλή χρονιά, και για κάθε κόκορα και μια ζουμερή κότα!
- Με είπες κότα ή του ευχήθηκες να βρει άλλη;
- Βυθίζομαι, κοιμάμαι!
- Μάγδα!
- Καλή χρονιά, μικρό, όλοι οι πετεινοί στο κοτέτσι σου! Σου εύχομαι να λαλούν, ν’ αργεί να ξημερώσει, να γίνεις η βασίλισσα της ομελέτας!
- Πώς θα φιλάς ένα ράμφος;
- Τσιμπάει λες!
- Αυλαία, τρελές! Καλή χρονιά και σε σας! Σε όλους!