Από την αυτοδυναμία του Καραμανλή, στην αυτοδυναμία του Σαμαρά!

01/07/2012 - 05:56
Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι οι κατ’ επάγγελμα πολιτικοί μας, δεξιοί ή αριστεροί, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, αποδείχτηκαν «λίγοι», έως ολίγιστοι στην αντιμετώπιση της πολύμορφης και πολυεπίπεδης κρίσης την οποία διέρχεται η χώρα μας.
ΠΑΝΤΟΣ ΚΑΙΡΟΥ

Το ζήτημα δεν είναι ποιος θα κερδίσει τις εκλογές, αλλά ποιος ή ποιοι θα μπορέσουν να κυβερνήσουν τη χώρα.


Είναι πλέον κοινή διαπίστωση ότι οι κατ’ επάγγελμα πολιτικοί μας, δεξιοί ή αριστεροί, συμπολιτευόμενοι και αντιπολιτευόμενοι, αποδείχτηκαν «λίγοι», έως ολίγιστοι στην αντιμετώπιση της πολύμορφης και πολυεπίπεδης κρίσης την οποία διέρχεται η χώρα μας (και δυστυχώς αυτό ισχύει και για την πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης).
Και δεν είναι μόνον ότι δε διαθέτουν την απαιτούμενη επάρκεια αντιληπτικής ικανότητας για να συλλάβουν το βάθος και το εύρος των προβλημάτων και να διαχειριστούν τη λύση τους, αλλά τους λείπει και η στοιχειώδης σωφροσύνη να παραδεχτούν την υποκειμενική τους αδυναμία και να αναζητήσουν εκείνες τις πολιτικές πρακτικές με τις οποίες θα ενισχύσουν την εμβέλειά τους και την αποτελεσματικότητά τους.
Πόσα και ποια από τα κοινοβουλευτικά κόμματα έχουν πραγματικά αντιληφθεί ότι δε διακυβεύεται σήμερα μόνον το μέλλον της οικονομίας μας και το βιοτικό επίπεδο του λαού μας, αλλά και η ίδια η εθνική μας υπόσταση, εάν βρεθούμε εκτός Ευρωζώνης και Ευρωπαϊκής Ένωσης; Και πόσοι έχουν να προτείνουν, μετά το «κούρεμα» του δημοσίου χρέους, κάποιο σοβαρό σχέδιο για την... ανάσταση του ημιθανούς λαού μας, χωρίς την οποία «ειν’ οι προσπάθειές μας, των συφοριασμένων· είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων», όπως λέει ο Καβάφης.
Οι... ακραιφνείς «σοσιαλιστές» του βαθέος ΠΑΣΟΚ, αμετανόητοι νοσταλγοί του «ενδόξου» παρελθόντος της υποσχεσιολογίας, της παροχολογίας και της ρουσφετολογίας, πήδηξαν ως ποντικοί στη θάλασσα μόλις άρχισε το κομματικό σκάφος να κλυδωνίζεται από τα πολλά μποφόρ.

Οι γενναίοι «οπλαρχηγοί» της Αριστεράς συνεχίζουν τον ανένδοτο «γιαουρτοπόλεμο» εναντίον των... εχθρών του λαού και εσχάτως εναντίον του τραγουδιστή Νταλάρα, ενώ κάποιοι άλλοι «Ταλιμπάν» μάχονται ηρωικώς, για να απελευθερώσουν τις... εξέδρες των παρελάσεων από τους... κατακτητές!
Και ο αρχηγός τής Ν.Δ. σηκώνει το λάβαρο της αυτοδυναμίας, για να σώσει κι αυτός, για άλλη μια φορά όσα ήδη έχουν «σώσει» οι προηγούμενοι εραστές της αυτοδυναμίας και «ενδόξως» πρωθυπουργεύσαντες Καραμανλής και Παπανδρέου!
Μετά από τέτοιες μεγαλαυχίες του αρχηγού τής Ν.Δ., δικαίως αναρωτιέται κανείς -όσοι ακόμα δεν έχουμε πάθει άνοια και δεν έχουμε λησμονήσει «τα μεγάλα και θαυμαστά κλέη» των ανδρών- ποιοι είναι, άραγε, οι σοφοί που έχει επιστρατεύσει ο αρχηγός τής Ν.Δ. και ποιο είναι το σοφό σχέδιο -το οποίο ως υπουργός του Καραμανλή το κράτησε κρυφό από τον τότε αρχηγό του-, που θα μεταμορφώσουν το τριτοκοσμικό κράτος σε σύγχρονο ευρωπαϊκό, θα πραγματοποιήσουν τις τολμηρές εκείνες τομές που χρειάζεται να γίνουν στην οικονομία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη, ώστε η χώρα να εξέλθει από την κωματώδη κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα;
(Τη μόνη... «τομή» που εξήγγειλε πριν από λίγες μέρες ο αρχηγός τής Ν.Δ. στη σύναξη των νεοδημοκρατών κτηνοτρόφων, ήταν πως θα τους μοιράσει μετεκλογικά 60 εκατ. ευρώ!)
Σε ποιους, λοιπόν, θα εμπιστευτεί ο λαός τη διακυβέρνηση της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο της ιστορίας του; Στους ανεπίδεκτους μαθήσεως της αυτοδύναμης μωρίας; Στους Μπαλαφάρες της εθνικοφροσύνης;

Στους μασκαρεμένους «αντιστασιακούς» του Μνημονίου και τα παλαιοπασοκικά απομεινάρια, στους θαυμαστές τού Στάλιν και του Ούγκο Τσάβες και στους κήρυκες του νέου διχασμού, του «ή εμείς ή αυτοί»;
Θα επαναλάβω αυτό που είχα γράψει στις 16 Σεπτεμβρίου τού 2009 - πριν από τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009 - σε άρθρο μου στο «Ε». Έθετα, τότε, ως προϋπόθεση «για την ανασυγκρότηση της χώρας, τον εκσυγχρονισμό του κράτους και της παιδείας του λαού μας», την εγκατάλειψη της αρχής «ότι το κόμμα είναι über alles, ότι το κόμμα τα ξέρει όλα και τα μπορεί όλα» και ακόμα ότι έπρεπε «να αναζητηθούν και να αξιοποιηθούν όλες οι άξιες προσωπικότητες που διαθέτει ο Ελληνισμός» για τη διακυβέρνηση της χώρας. Οι προϋποθέσεις αυτές, σήμερα, ισχύουν, όσο ποτέ άλλοτε.
Μοναδική, λοιπόν, ελπίδα για να ξεπεράσει η χώρα τους θανάσιμους κινδύνους που αντιμετωπίζει, είναι η συστράτευση όλων εκείνων των δυνάμεων οι οποίες 1) αντιλαμβάνονται τη σημασία να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, 2) έχουν συνειδητοποιήσει τους κινδύνους που αντιμετωπίζει η χώρα και τις ευθύνες που έχουν έναντι των μελλοντικών γενιών, 3) είναι αποφασισμένες να υπηρετήσουν το λαό όχι με ψεύδη, κενές υποσχέσεις και κολακείες, αλλά με τις αλήθειες, που αν και πικρές, δείχνουν την πραγματική κατάσταση της χώρας και δημιουργούν την αναγκαία συναντίληψη και συνευθύνη για την αντιμετώπισή της.
Και είναι ανάγκη αυτοί που θα συστρατευτούν, να συμφωνήσουν στην κατάρτιση ενός ολοκληρωμένου και αξιόπιστου σχεδίου αντιμετώπισης των κρίσιμων προβλημάτων της χώρας, του οποίου την εφαρμογή θα εμπιστευτούν, όχι στους γνωστούς «νάνους» της πολιτικής, αλλά σε μια κυβέρνηση κοινής εμπιστοσύνης, που θα αποτελείται από προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους, από το καλύτερο ανθρώπινο δυναμικό, που έχει διακριθεί στο χώρο της επιστήμης, της οικονομίας και της κοινωνικής δράσης. «Ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασεν ο καιρός να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή», όπως λέει ο ποιητής.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey