Τραύματα ανδρείας και τιμής (Ι)

30/05/2017 - 15:21

Στην αρχαία Ελλάδα, όποιος εγκατέλειπε τη μάχη, ήταν ρίψασπις, χαρακτηρισμός άκρως ατιμωτικός, όσο ζούσε. Αν σκοτωνόταν κατ’ αυτή, φέρων τραύμα στην πλάτη, σήμαινε πως πέταξε την ασπίδα και χτυπήθηκε πισώπλατα, ως έτρεχε να σωθεί εγκαταλείποντας τη μάχη.

Αντίθετα, ο επιστρέφων με τραύμα στο στήθος, ήταν ήρωας και απολάμβανε τιμές και δόξες απ’ τους συμπολίτες του. Τούτο ήταν τραύμα ανδρείας και τιμής, από χτύπημα εχθρού, σε σώμα με σώμα μάχη.

Στην πολυποίκιλη δραστηριότητά μου, έχω αποκτήσει τραύματα, διάφορα. Χαρακτηριστικότερο, αυτό της παράνομης διακοπής (στα ~2,5 χρόνια) της 5ετούς συμβάσεως μου στην κυβερνητική θέση του διευθύνοντος συμβούλου της ΕΒΟ (απ’ τον ίδιο υπουργό, που την είχε εγκρίνει), γιατί είχα το σθένος όταν έπρεπε, να πω τα μεγάλα ΟΧΙ μου.

Περιορίζομαι εν προκειμένω, στα σε επίπεδο Λέσβου.

Το 2000, προσέφυγα στο ΣτΕ, υπέρ της ΔΕΗ για τη μετεγκατάσταση του εργοστασίου της απ’ του «Καλαμάρη» στην «Καράβα». Μαζί μου, είχα πείσει και συστρατεύθηκαν οι τότε Δήμοι Καλλονής, Πλωμαρίου, Πέτρας, Ερεσού-Αντίσσης. Απευθύνθηκα σχετικώς και στην ΟΛΣΑ. Η απορριπτική απάντησή που υπογραφόταν απ’ τους τότε, πρόεδρο Γ. Κατσικάτσο και γεν. γραμματέα Ν. Παπαϊωάννου, ήταν: «Το ΔΣ της ΟΛΣΑ στην τελευταία συνεδρίαση του, της 12.1.2001 αφού έλαβε υπόψη σχετική επιστολή (12ου 2000) του κ. Ιορδάνη Τάκη ασχολήθηκε για μια ακόμη φορά με το σοβαρότατο πρόβλημα της Ηλεκτρικής Ενέργειας που αντιμετωπίζει το Νησί μας.
Μετά από έντονο προβληματισμό και μακρά συζήτηση πάρθηκε από το ΔΣ ομόφωνα η παρακάτω απόφαση. Ο κύριος Ιορδάνης, αν και ιδιώτης και διορισμένος Διευθύνων Σύμβουλος στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΟΠΛΩΝ (ΕΒΟ), έχει αναλάβει αυτόκλητα να επιλύσει το πρόβλημα ενέργειας για το Νησί μας, πράγμα το οποίο έχει υποχρέωση να φέρει εις πέρας η Πολιτεία και κατ’ επέκταση η Διοίκηση της ΔΕΗ. Πιο συγκεκριμένα ο κύριος Ιορδάνης, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια του να καταλάβει εξ απήνης τους κκ. Συνέδρους στο 12ο συνέδριο της ΟΛΣΑ τον περασμένο Μάιο και να αποσπάσει απόφαση που να συνάδει με τις απόψεις του, επανέρχεται επιμένοντας στην μεταφορά του Εργοστασίου της ΔΕΗ στην περιοχή “Καράβα” Μανταμάδου μεταξύ Μανταμάδου και Νέων Κυδωνιών».

Στο ΣτΕ, ακυρώθηκαν οι Περιβαλλοντικοί Όροι του έργου για τυπικούς λόγους. Έκτοτε, η ΔΕΗ ουδέν ουσιαστικό έκαμε. Ήδη πέρασαν δεκαέξι χρόνια, και ατυχώς χάθηκε για πάντα η σχετική επένδυση 150.000.000 Ευρώ.

Πέραν των ενδιαφερόντων μου για όλη τη Λέσβο, ιδιαίτερη προσοχή πάντα φυσικά έδινα στη γενέτειρά μου, Άντισσα. Τούτο έκανα από τότε που πρόεδρος Αντίσσης ήταν ο αξέχαστος Κ. Τσαβδάρης (δεκαετία ΄70) και συνέχισα ως όταν δήμαρχος του Δήμου Ερεσού - Αντίσσης ήταν ο συγχωριανός, φίλος, Πολ. Αμπατζής. Ενώ πολλές φορές οι ενέργειες μου, παρεμβάσεις μου, κ.άλ., έφερναν αποτέλεσμα (π.χ. ύδρευση Άντισσας μετά το 1977, που δια του ΙΓΜΕ δρομολόγησα - διευθυντής Υδρογεωλογίας του, ήταν ο φίλος, επιμελητής μου στο Πολυτεχνείο, Γιώρ. Καλέργης που ανέθεσε το έργο αυτό στον καλύτερο υδρογεωλόγο του, Γ. Σφέτσο-, Ανεμογεννήτριες στο Υψηλό (δεκαετία ΄90), επί προεδρίας Κ. Κορδώνη, κ.άλ.), στην περίπτωση του δημάρχου Αμπατζή οι όποιες προτάσεις μου αγνοούνταν και ουδέποτε είχα την τιμή να λάβω κάποια απάντησή του.

Όχι μόνο τούτο, αλλά μετά από σχετική αναφορά μου στο γεν. γραμματέα της Περιφέρειας Βορ. Αιγαίου, παραγνωρίζοντας νόμους, κώδικες, κ.λπ. κατά τη δική του σκέψη, ο φίλος Πολύδωρος, απαντούσε στην Περιφέρεια, με περισσή αυταρέσκεια, και ειρωνεία, σε αντίθεση προς τα κατά νόμο σχετικώς προβλεπόμενα, τα:

 «Απαντώντας στο ανωτέρω σχετικό, έχουμε τη γνώμη ότι καθήκον της Διοίκησης και του Δήμου είναι να απαντά σε αιτήματα πολιτών, που αναφέρονται σε παράπονα και προβλήματα που συνδέονται με την σχέση Δήμου - Δημοτών και τις αμφίπλευρες δεσμεύσεις και υποχρεώσεις. Όταν όμως, κάποιοι δημότες σκέφτονται, φαντάζονται και προτείνουν προς συζήτηση τα οράματά τους τότε κρίνονται από την Δημοτική Αρχή αν ταυτίζονται με τις προγραμματικές της απόψεις και δεσμεύσεις, αν είναι συμφέρουσες αν είναι υλοποιήσιμες, αν δεν προκαλεί ακόμη και η συζήτησή τους ζημία στην εικόνα, την σοβαρότητα και τις θέσεις του Δήμου και αναλόγως εισάγονται ή δεν εισάγονται προς συζήτηση.

Στο Δημοτικό Συμβούλιο συζητούνται ως γνωστόν, θέματα προς λήψη αποφάσεων. Είναι πολύ εύκολο και συμβαίνει συχνά εκ του μακρόθεν και εκ του ασφαλούς να οραματίζεται κανείς και να προτείνει φράγματα, λιμάνια, αεροδρόμια, Πανεπιστήμια και άλλα τέτοια ωραία!

Η Δημοτική όμως Αρχή έχει το δικαίωμα να κρίνει και να προτείνει προς συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο, περιφρονώντας ακόμη και τη σοβαρότητα του Σώματος.

Ευπρόσδεκτες λοιπόν οι προτάσεις από όλους, αλλά αυτό δεν δημιουργεί την υποχρέωση να ασχοληθούμε μ’ αυτές αν δεν πληρούν τις αυτονόητες προϋποθέσεις που περιγράψαμε πιο πάνω…».

Βέβαια, την εναντίον μου αυτή επίθεσή, δεν άφησα έτσι και τελικά η Περιφέρεια έστειλε στο δήμαρχο Αμπατζή έγγραφο, που κατέληγε: «…να τεθεί υπόψη του ΔΣ του Δήμου προκειμένου να ενημερωθεί (για τις προτάσεις μου) και να τοποθετηθεί σχετικά».

Μετά τη δικαίωσή μου αυτή, τι;; Όχι, ο φίλος και συσπουδαστής στο Μετσόβιο, Πολύδωρος, δεν ζήτησε συγγνώμη για την αμετροέπειά του. Πλήρης αφωνία.

Τα προαναφερθέντα και άλλα μικρότερα τραύματα μου, στις μάχες μου υπέρ της γενεθλίου μου νήσου, δείχνουν ότι πάντα πολεμούσα με προτεταμένο το στήθος. Ουδέποτε υπήρξα ρίψασπις. Αποτελούν δε για μένα, τραύματα ανδρείας και τιμής.

Πάντως στη Δημοκρατία σήμερα, τα «θέλω, ξέρω, μπορώ» δημότη υπέρ του κοινού καλού, δεν αγνοούνται. Συμπεριφορές τέλος, όπως οι προπεριγραφείσες, καταδικάζονται και απορρίπτονται.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey