Άλλα περιμέναμε και άλλα μας ήρθαν. Λογικό άλλωστε καθώς η κυβερνητική πρόταση για την αναμόρφωση του «Καλλικράτη» είχε τη συμμετοχή της κατεστημένης ομάδας των δημάρχων, με το πρόσωπο του Πατούλη, προέδρου της ΚΕΔΕ στην επιτροπή, τη συμφωνία τους με μια μικρή διαφωνία -από τα λίγα καλά της πρότασης- στην απλή αναλογική, η οποία φαίνεται να θυσιάζεται στην ανάγκη για «συναίνεση». Το ερώτημα ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο, απαντάται εύκολα αν δούμε ποιοι συμμετέχουν στην επιτροπή που διαμόρφωσε αυτή την πρόταση και ποιοι τους επέλεξαν αυτούς. Φυσικά καμιά συζήτηση για το χωροταξικό της Λέσβου γιατί το αφήνουν αργότερα ως μέρος μιας «διαπραγμάτευσης» για να δεχθούμε αυτά που πραγματικά θέλουν όλοι αυτοί που ήταν και θα είναι και μετά στην «εξουσία» της αυτοδιοίκησης. Αλλά το γνωστό μοτίβο επαναλαμβάνεται και σε αυτή την πρόταση. Άλλα λέμε και άλλα κάνουμε.

Ας δούμε κάποια παραδείγματα:

1. Στόχος: «να σπάσουμε τη υπερσυγκέντρωση του “Καλλικράτη”, να δώσουμε δύναμη και αποφασιστική αρμοδιότητα σε δημοτικές και τοπικές κοινότητες». Με ποια πολιτική; Για πρώτη φορά κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ στην ιστορία της αυτοδιοίκησης. Καταργούμε τα 73 χωριά της Λέσβου και συνολικά 6.500 κοινότητες και 675 Δήμους του «Καποδίστρια» -ανάμεσα σε αυτούς και τους 13 πρώην δήμους της Λέσβου, τους κάνουμε τοπικά συμβούλια. Η μεγάλη σφαγή στην έννοια του χωριού, στην έννοια της πραγματικής αποκέντρωσης, έρχεται αλλά δεν φταίμε εμείς καθώς ήδη είναι «θεσμοί αποκέντρωσης αποδυναμωμένοι με μόνο συμβολικό χαρακτήρα». Πονάει το (δημόσιο) κεφάλι, κόβουμε το (δημόσιο) κεφάλι, είναι μια βασική αρχή του νεοφιλελευθερισμού (γνωστή και σε ζητήματα παιδείας, υγείας, ασφάλισης, συντάξεων κλπ.), που επιτέλους βρίσκει έδαφος και στα αυτοδιοικητικά μας.
2. Στόχος: περισσότερη δημοκρατία και συμμετοχή όλων των παρατάξεων στα αυτοδιοικητικά δρώμενα. Ωραία ιδέα, για αυτό προτείνεται η κατάργηση της Επιτροπής Ποιότητας της Ζωής και η Οικονομική Επιτροπή, όπου συμμετέχουν υποχρεωτικά και μέλη της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου, ενώ οι αρμοδιότητες τους πάνε κατά κύριο λόγο σε Εκτελεστική Επιτροπή που συμμετέχουν μόνο ο δήμαρχος και οι αντιδήμαρχοί του. «Κουράζουν» τα συμβούλια οι «διεκπεραιωτικές και διαχειριστικές αρμοδιότητες» (λες και δεν κρύβουν πολιτικές αποφάσεις αυτές), ας τις δώσουμε στο γενικό γραμματέα του Δήμου, μετακλητό υπάλληλο του δημάρχου.
3. Ας δώσουμε μισθοδοσία σε όλους τους αντιδημάρχους, επαναφορά της ιδιάζουσας δωσιδικίας, εξάμηνη παράταση θητείας και πρωτίστως εκεί που ζητάμε «κοινωνικό έλεγχο και λογοδοσία» ας κάνουμε το καλύτερο. Ας καταργήσουμε τον υποχρεωτικό έλεγχο νομιμότητας των αποφάσεων των συλλογικών οργάνων και δημοτικών επιχειρήσεων και ας κρατήσουμε μόνο προσφυγές και αυτεπάγγελτο έλεγχο. Άλλωστε και επειδή υπάρχει «μεγάλος όγκος ελεγχόμενων αποφάσεων και προσφυγών» γιατί να επιβαρύνουμε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς; Πρέπει να δείξουμε και «εμπιστοσύνη στην τοπική αυτοδιοίκηση», ναι σε αυτό το σύστημα που «θέλουμε να σπάσουμε».
4. Θέλουμε μια πραγματική και κοινωνικά αναπτυξιακή προοπτική για την τοπική αυτοδιοίκηση. Έτσι λοιπόν αλλάζουμε το όνομα του Παρατηρητηρίου και επιτέλους δίνουμε το δικαίωμα στο υπάρχον -πιο συγκεντρωτικό και λιγότερο δημοκρατικό- σύστημα των δημάρχων της ΚΕΔΕ, να εναρμονιστούν με το τελευταίο μνημόνιο και να εκμισθώνουν δημοτικά ακίνητα για 50 και 99 χρόνια. Έτσι έρχεται η ανάπτυξη όπως μάθαμε και από το ΤΑΙΠΕΔ.

Το πλαίσιο πολιτικής καθορίστηκε, είναι μια πρόταση σαν να βγήκε από τα σπλάχνα της ΚΕΔΕ, του συστήματος «της διαφθοράς και της διαπλοκής», που όσοι κατεβήκαμε στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2014, θέλαμε να αλλάξουμε.

Αυτή η ανάγκη συνεχίζει να υπάρχει και για αυτό συνεχίζουμε και εμείς.