Τα νέα δυσβάσταχτα φορολογικά μέτρα που επιβλήθηκαν από την κυβέρνηση, δεν αποδίδουν. Παρά την αύξηση της παρακράτησης φόρου από μισθούς και συντάξεις, το πρώτο τρίμηνο του έτους, τα έσοδα από τον φόρο εισοδήματος Φυσικών Προσώπων είναι μειωμένα κατά 110 εκατ. έναντι του στόχου, τα έσοδα από ΦΠΑ -αν και αυξήθηκαν οι συντελεστές από 23% στο 24%- παρουσιάζουν μείωση κατά 159 εκατ. και τα έσοδα από καπνικά προϊόντα -παρά την αύξηση του Φόρου Κατανάλωσης- έχουν μειωθεί κατά 144 εκατ. ευρώ. Δυστυχώς, είναι παραπάνω από εμφανές, ότι ο κόσμος δεν μπορεί να πληρώσει. Αυτό αποδεικνύεται και από την αδυναμία πληρωμής φόρων και προστίμων το Φεβρουάριο κατά 989 εκατ. ευρώ, όπου, μετά το ρεκόρ των 1.630 δισ. ευρώ τον Ιανουάριο, τα ληξιπρόθεσμα χρέη προς το Δημόσιο ανήλθαν στο ποσό των 2.619 δισ. ευρώ το πρώτο δίμηνο! Και, βέβαια, να προσθέσουμε, ότι και το 2016 αυξήθηκαν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο κατά 13.800 δισ. ευρώ, περίπου, με συνέπεια να ανέρχονται σήμερα αυτές στα 94 δισ. ευρώ. Δηλαδή, πληρώνουν πια οι λίγοι που έχουν ακόμα αυτή τη δυνατότητα. Οι πολλοί αδυνατούν να πληρώσουν και βρίσκονται αντιμέτωποι με όλα τα αναγκαστικά μέτρα είσπραξης, με πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. Ένας στους δύο φορολογούμενους έχει κάποια οφειλή στο Δημόσιο, ένας στους πέντε είναι αντιμέτωπος με αναγκαστικά μέτρα και ένας στους δέκα υφίσταται τις συνέπειες των μέτρων αυτών!

Κατά τα άλλα, παρουσιάσαμε πρωτογενές υπερ-πλεόνασμα το 2016 4,2% επί του ΑΕΠ, πολύ μεγαλύτερο από αυτό άλλων ανεπτυγμένων χωρών, και συγκεκριμένα το τέταρτο στον κατάλογο των 27 χωρών της Ε.Ε., μετά από το Λουξεμβούργο, τη Μάλτα και τη Γερμανία! Θα ήταν ίσως χρήσιμο να επισημάνουμε, ότι οι τελευταίες χώρες σε επιδόσεις πλεονασμάτων και ελλειμμάτων στην Ε.Ε. είναι η Γαλλία και η Ισπανία, οι οποίες παρουσιάζουν υψηλότατα ελλείμματα της τάξεως του -4%. Και επιπλέον να πούμε, ότι η Ισπανία, αν και εμφανίζει υψηλά ελλείμματα, τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης 3,5% επί του ΑΕΠ! Κι ακόμα να τονίσουμε, ότι ενώ ήμασταν υποχρεωμένοι, βάσει των «μνημονιακών» μας δεσμεύσεων, να επιτύχουμε πλεόνασμα μόλις 0,5%, εμείς εμφανίσαμε οχτώ φορές μεγαλύτερο, το υψηλότερο τα τελευταία 22 χρόνια! Μπράβο μας, λοιπόν.

Αυτό όμως δεν επιτεύχθηκε λόγω της ανάκαμψης της οικονομίας, αλλά εξαιτίας της υπερφορολόγησης και της μείωσης των κρατικών δαπανών, αλλά και της μη καταβολής των υποχρεώσεών του Δημοσίου προς τους δικαιούχους, φυσικά πρόσωπα και, κυρίως, επιχειρήσεις. Έτσι, η κυβέρνηση πέτυχε πρωτογενές πλεόνασμα 4,2% επί του ΑΕΠ, στεγνώνοντας, στην κυριολεξία, την αγορά. Πόσο όμως θ’ αντέξουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις; Η αύξηση του ΦΠΑ, των ειδικών φόρων κατανάλωσης, των προκαταβολών φόρων, παράλληλα με την υψηλή ανεργία και τη μείωση των μισθών και των συντάξεων, έχει φέρει σε απελπιστική κατάσταση τον κόσμο. Κι αν λάβουμε υπόψη, ότι ορισμένα από τα φορολογικά μέτρα ισχύουν ή θα ισχύσουν από το 2017, τότε γίνεται αντιληπτό, ότι η οικονομική κατάσταση της χώρας θα χειροτερέψει, ανεξάρτητα από τα διάφορα στοιχεία που παρασκευάζονται στα μαγειρεία των υπουργείων.

Όμως, παρά την τεχνητή δημιουργία ενός τερατώδους πρωτογενούς πλεονάσματος για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας μας και χωρίς απολύτως καμία υποχρέωση προς τους Θεσμούς -δηλαδή μόνοι μας ρημάζουμε τη χώρα, για καθαρά πολιτικούς λόγους, σκοπιμότητας και τακτικισμών-, εκείνο που παρατηρείται είναι ότι στραγγίζουμε, κυριολεκτικά, την οικονομία, χωρίς όμως να παράγουμε πλούτο, όταν είναι γνωστό στους έχοντες τον κοινό νου και τις στοιχειώδεις γνώσεις λειτουργίας της οικονομίας σε ένα σύγχρονο κόσμο, ότι χωρίς την παραγωγή πλούτου δεν υπάρχει ευημερία ενός λαού. Η διαχείριση της μιζέριας, όπως επιχειρείται και γίνεται με μαεστρία εδώ και όπως παρουσιάζεται σαν μέγα κατόρθωμα -προϊόν ιδεολογικών προκαταλήψεων περασμένων αιώνων-, απλώς φτωχοποιεί τη χώρα και φέρνει τη δυστυχία στους πολίτες είτε αυτοί δεν διαδηλώνουν και δεν καίνε το σύμπαν, όπως γινόταν στο παρελθόν από τους γνωστούς-αγνώστους, είτε πηγαίνουν στα χωριά τους το Πάσχα, έχοντάς τα σαν μόνη και φθηνότερη διέξοδο.

Τα πραγματικά οικονομικά στοιχεία του κράτους είναι αμείλικτα, με όποιες μάσκες και στολίδια και να τα ντύσουν. Το ΑΕΠ, το 2016, ανήλθε στα 175.888 δισ. ευρώ, όταν το 2015 ήταν 175.697 δισ. ευρώ, δηλαδή υπήρξε μόνο μια μικρή αύξηση 191 εκατ. ευρώ (!), όταν το 2008 ανερχόταν αυτό στα 238 δισ. ευρώ, περίπου. Έτσι, ο λόγος χρέους προς ΑΕΠ, το 2016, διαμορφώνεται στο 179%, και σε απόλυτους αριθμούς στα 314.897 δισ. ευρώ, έναντι 311.668 δισ. ευρώ το 2015. Δηλαδή παρά τα περίφημα και αστεία πλεονάσματα, παρατηρείται και αύξηση του χρέους από πάνω, κατά 3.229 δισ. ευρώ!

Μετά από τα προαναφερόμενα αδιαμφισβήτητα στοιχεία, καθίσταται σαφές, ότι αφενός η οικονομική πολιτική που ακολουθείται είναι αδιέξοδη, αφετέρου, ότι μόνο η ανάπτυξη της χώρας μπορεί να δώσει λύση στα προβλήματά μας, και αυτό απαιτεί αλλαγή του οικονομικού περιβάλλοντος, που θα φέρουν μόνο οι μεταρρυθμίσεις και η πολιτική σταθερότητα, αλλά και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της χώρας μας. Το να λέει στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών το Φεβρουάριο, εννιά μήνες μετά από τότε που θα έπρεπε να έχει κλείσει η αξιολόγηση, ότι είχαμε υλοποιήσει μόνο το 30% από όσα υποχρεούμασταν, βάσει των επίσημων δεσμεύσεών μας, δεν βοηθάει στην ανάπτυξη της οικονομίας, ούτε στην εκτίμηση των εταίρων μας. Άρα, η περίφημη «περήφανη διαπραγμάτευση» ενός ολόκληρου έτους δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά η αδυναμία και η απροθυμία μας να κάνουμε αυτά που έπρεπε και είχαμε δεσμευτεί, υπογράφοντας Μνημόνια για τη λήψη εξαιρετικά χαμηλότοκων δανείων, την ώρα που δε μας δάνειζε κανείς.

Και υπάρχει, αλήθεια, προηγούμενο παράδειγμα σε ολόκληρο τον κόσμο, που να κράτησε τόσο πολύ μια διαπραγμάτευση, σε τέτοια ή ακόμα σπουδαιότερα θέματα; Θα απαντούσαμε απολύτως κατηγορηματικά: Όχι. Κι εδώ, πάντως, είμαστε πρωτοπόροι, σπάζοντας κάθε αρνητικό ρεκόρ στη διαχείριση κρίσιμων εθνικών και οικονομικών θεμάτων.

* Ο κ. Παναγιώτης Ψαριανός είναι partner της εταιρείας οικονομικών συμβούλων και ελεγκτών «Γραφείο Ψαριανού Α.Ε.».

Από την έντυπη έκδοση του «Εμπρός»