Η αγάπη είν’ κι αλλιώτικη…  

28/04/2017 - 12:29

 

Τι μαντινάδα να σας πω

τι δώρο να σας πέψω,

που χαίρομαι κι αδημονώ

αγάπη να φιλέψω.

 

Οι λογισμοί πολλώ λογιώ φίλοι μου αγαπημένοι κι οι φωνές ολούθε με γιομίζουν φιτίλια να εκραγώ και χάσω τον ύπνο μου.

Γι’ αυτό και σέρνω την καρέγλα μου, διπλακάθομαί σου και κουβεντιάζω σου. Δύσκολο να με αποδεχτείς, μα παρακαλώ σε, μη με αποπάρεις.

Είναι, που λες, πολλοί εκείνοι που χρησιμοποιούνε τη λέξη «αγάπη» χωρίς να το νιώθουν. Η μασκαρεμένη μικροκοινωνία μας, βλέπεις, μα και η ευρύτερη, μας τροφοδοτεί όλα τα ξάρτια να παίζουμε στο μεγάλο θίασο της εποχής μας που όλο και μεγαλώνει κι ευπρεπίζεται βάναυσα όσο μας βομβαρδίζουν με πρέπει και δεν πρέπει, αρώματα κι αξεσουάρ, ενέργειες καταχθόνιες και ταμάχι κατάχτησης πλούτου μισητού κι ανύπαρκτης ψεύτικης ομορφιάς για την ωραιοποίηση τού τίποτα.

Η διαφορά με δαύτους είναι ότι όσοι το θέλουν, ξέρουν να αγαπούν, νοιάζονται για το καλό των άλλων και μπορούν θυσίες να κάνουν, χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα.

Κι ο νους μου φτεροκοπά πάλι, των συναιστημάτων οι χορδές πάλλονται, να σπάσουν, σα μαζώνονται τούτα και μάχονται ύπνο, γαλήνη και καταλογή μου με το σήμερα να κατασπαράξουν. Με περιπαίζουν οι κωμωδοποιοί σίγουρα σα σκέφτομαι πως ακόμα κι αν κάποιος σε πειράξει, πάλι, μη θέλεις το κακό του, κι αν έχεις τη δύναμη, συνέχισε να τον αγαπάς. Ξέρεις τι θα πει να μην έχεις κανέναν οχτρό; Νιώθεις αυτή την πληρότητα ότι ζεις κι είσαι λεύτερος κι αθάνατος.

Λεύτερος γιατί σπάνε οι αλυσίδες, δεν πρέπει να βασανίζεσαι με το ποιος είναι φίλος και ποιος οχτρός, ποιος κακός και ποιος καλός, ποιον αγαπάς και ποιον όχι. Θα ήταν στ’ αλήθεια μαρτυρικό για μένα να έχω στο νου μου πως σ’ αυτόν δεν πρέπει να μιλήσω γιατί είμαστε κακιωμένοι. Αυτόματα έρχονται σκηνές οδυνηρές που γινήκανε αιτία να δημιουργηθεί το πρόβλημα και θέλω με κάθε δύναμη να τις ξεράσω να απαλαχτώ απ’ τη σκιά τους, γιατί αυτό δεν το μπορώ.

Κι είναι σπουδαίο αγαθό να μπορείς αγάπη γνήσια αψεγάδιαστη να μοιράζεις. Χωρίς την απαντοχή αμοιβής που την αποδυναμώνει. Να, σαν κι αυτήν που βρίσκεις στο Άγιο Όρος. Εκεί αγαπάνε, έτσι απλά, γιατί πρέπει να αγαπάνε.

Κι άμα είσαι βαφτισμένος σε τούτη την κολυμπήθρα, δε μπορείς να ξεφύγεις. Κι άμα είσαι ενεργό κύτταρο στη σκληρή και σήπουσα κοινωνία, τότε δε βρίσκεις τόπο να ακουμπήσεις την αγάπη σου.

Βιώνουμε μια εποχή δύσκολη, ψυχοφθόρα, παγκοσμοποιημένη, ανθρωποκτόνα θα ‘λεγα. Γιατί η ζωή του αθρώπου για μένα δεν είναι μόναχα τι θα φάμε, τι θα πιούμε και πώς θα αποχτήσουμε πιότερα ρούβλια να παραγιομίσουμε το ασκί που κουβαλάμε να το δώκουμε πλούσια θροφή των σκουλήκων. Ζωή είναι να έχουμε ελευτερία και μπόρεση να αγωνιζόμαστε για το πνεύμα, την προκοπή του αθρώπου και τη σωτηρία της κακοποιημένης πατρίδας μας.

Είναι αυτό που λέμε ποιότητα ζωής και σκοπός ύπαρξης.

Ένα τετραγωνικό μέτρο γης μάς ανήκει φίλοι μου. Μπορούμε να το κάνουμε πιο ευρύχωρο; Τα πολλά ξίγκια θα μας δυσκολέψουν να στριφογυρίζουμε γιατί τότε σου, θα πολιορκηθούμε από τις τύψεις, και τα πεινασμένα παιδάκια θα κραυγάζουν μπροστά μας ωσάν χορός σε τραγωδία.

- Μας αδίκησες!

- Μας έκλεψες!

- Έκοψες τα φτερά.

- Σκότωσες ό,τι πολύτιμο είχαμε.

- Έπνιξες τη μάνα μας.

- Πού είναι τα όνειρά μας, κακούργε!

Και κείνη την ώρα, ας το βάλουμε στο νου μας, δεν περνούν τα χρυσάφια και τα πλούτη. Και ξοπίσω μας, απομένει μια αργόσυρτη ανάμνηση, καλή ή κακιά.

Κι ο Κρητικός μονολογεί:

Ο άθρωπος εις τη ζωή

πρέπει να έχει νάμι

όντε θα φύγει απ’ τη γη

να μην του πουν χαράμι.

 

Γιώργος Καμβυσέλλης

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey