Στις 20 Σεπτεμβρίου δημοσιεύθηκε στο «Ε» ρεπορτάζ με τον τίτλο «“Φουρτούνες” για το “Αίολος Κεντέρης”» κι αφορούσε τα προβλήματα που έχουν ανακύψει στις σχέσεις μεταξύ της ΝΕΛ και του ναυλωτή του πλοίου. Την ίδια περίοδο, δημοσιεύματα στον οικονομικό και ναυτιλιακό Τύπο της Αθήνας και του Πειραιά υποστήριζαν πως έσπασε το ναυλοσύμφωνο του πλοίου.

Νεότερες πληροφορίες από τη ΝΕΛ επιβεβαιώνουν ότι η ναύλωση του πλοίου συνεχίζεται, ταυτόχρονα όμως συνεχίζονται και τα προβλήματα μεταξύ των δύο πλευρών. Πηγές προσκείμενες στη ΝΕΛ υποστηρίζουν πως αυτός που επιδιώκει να σπάσει τη συμφωνία είναι η ΝΕΛ κι όχι ο ναυλωτής.

Μάλιστα αιτιολογούν τη στάση της ΝΕΛ υποστηρίζοντας ότι οφείλεται στη μη τήρηση της συμφωνίας από την πλευρά του ναυλωτή, δηλαδή τον κατηγορούν ότι δεν πληρώνει τους συμφωνημένους ναύλους. Μόλις έναν μήνα πριν οι ίδιες πηγές θεωρούσαν ότι ο ναυλωτής είναι πολύ αξιόπιστος και υποστήριζαν ότι η ΝΕΛ έχει κάνει μια πολύ καλή επιλογή.

Στα πρόθυρα ρήξης

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε με κάθε λεπτομέρεια ποιο είναι το στοιχείο που έχει οδηγήσει σε ρήξη, ή ορθότερα στα πρόθυρα της ρήξης, τις δύο πλευρές. Φαίνεται όμως ότι η ουσία της αντιπαράθεσης είναι το κόστος των επισκευών και της ανακατασκευής που πραγματοποιείται στο πλοίο.

Όπως σημειώναμε στις 20 Σεπτεμβρίου, μεταξύ της ΝΕΛ και του ναυλωτή υπάρχει διάσταση απόψεων για το πώς θα αντιμετωπισθούν τα προβλήματα στη Gas Turbine του πλοίου και σημειώναμε: «Οι πληροφορίες μας λένε πως o ναυλωτής επιδιώκει την αντικατάστασή της, ενώ η ΝΕΛ θέλει να γίνει επισκευή της υπάρχουσας “Gas Turbine”. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις ναυτικών κύκλων, αυτή είναι η πιο δαπανηρή εργασία για την επισκευή του πλοίου κι αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που υπάρχει διάσταση απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών».

Όλα δείχνουν πως καμία από τις δύο πλευρές δεν θέλει να αναλάβει το κόστος της δαπάνης και αυτό τις έχει οδηγήσει στα όρια της ρήξης.

Μέχρι τώρα το κόστος των εργασιών που πραγματοποιούνταν στο πλοίο καλύπτονταν από το ναυλωτή. Κατά συνέπεια, αν σπάσει η συμφωνία, τις ζημιές θα τις χρεωθεί εκείνος κι όχι η ΝΕΛ. Κι αυτός είναι ο λόγος, πιθανότατα, που η διοίκηση της ΝΕΛ «τραβάει το σκοινί». Από την άλλη πλευρά, ο ναυλωτής γνωρίζει την τραγική οικονομική κατάσταση της ΝΕΛ και, σταματώντας την πληρωμή του ναύλου, κι εκείνος τραβάει το σχοινί.

Το εύλογο ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: «Θα σπάσει η συμφωνία ή όχι;» Η απάντηση δεν είναι εύκολο να δοθεί. Άλλωστε κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει αλλαγή στάσης κι από τις δύο πλευρές.

Χρυσή ευκαιρία;

Σε κάθε περίπτωση, αυτήν την περίοδο η ΝΕΛ έχει μια χρυσή ευκαιρία να αξιοποιήσει τα τρία ταχύπλοά της με βάση το σχεδιασμό που η ίδια έχει καταρτίσει. Δηλαδή με τη ναύλωσή τους στο εξωτερικό, όπου υπάρχουν οι προϋποθέσεις αποδοτικής αξιοποίησής τους καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου. Οι ευνοϊκές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί από την πτώση των τιμών του πετρελαίου δεν είναι βέβαιο ότι θα υπάρχουν για πάντα. Γι’ αυτό όσο πιο γρήγορα επιτευχθούν συμφωνίες ναύλωσης των πλοίων, τόσο περισσότερα έσοδα θα αποκομίσει η ΝΕΛ.

Επιπρόσθετα, η ναύλωση των ταχύπλοων της ΝΕΛ στο εξωτερικό και η αποκόμιση σταθερών εσόδων είναι πιθανό να βάλει σε νέα βάση τις σχέσεις της εταιρείας με την Τράπεζα Πειραιώς, ιδιαίτερα αν η τελευταία αλλάξει διοίκηση. Σήμερα, παρά τις αλλαγές που έγιναν το προηγούμενο διάστημα, ισχυρός άνδρας στην τράπεζα παραμένει ο κ. Σάλλας.

Η νυν πρόεδρος του Δ.Σ. της τράπεζας Χαρίκλεια Απαλαγάκη θεωρεί πρόσωπο της απολύτου εμπιστοσύνης τον κ. Σάλλα. Αμφότεροι είναι αντίδικοι με τη ΝΕΛ σε αγωγή που έχει ασκήσει η εταιρεία σε βάρος τους και σε βάρος της Τράπεζας Πειραιώς, διεκδικώντας 300 εκατ. ευρώ για ζημία που έχει υποστεί, όπως υποστηρίζει, από τη μη εφαρμογή της συμφωνίας εξυγίανσης.

Η αξιοποίηση των ταχύπλοων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σημαντικό πρώτο βήμα, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου επιχειρηματικού σχεδίου για την ανάκαμψη της ΝΕΛ και την πληρωμή των όσων οφείλει στο δημόσιο, στους εργαζόμενους, στα ασφαλιστικά ταμεία, στους προμηθευτές και στις τράπεζες.