«Θέλουμε τα παιδιά να ζουν σε καθεστώς ειρήνης, όχι να περιτριγυρίζονται από σύρματα σαν φυλακισμένα», δήλωσε στο «Ε» κατά τη συνέντευξη που παραχώρησε χτες στο ανοιχτό Κέντρο Φιλοξενίας του Δήμου, στον Καρά Τεπέ, η τέως πρωθυπουργός της Δανίας και σημερινή πρόεδρος της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης «Save the Children» Χέλε Τόρνινγκ-Σμιτ.

«Η Ευρωπαϊκή Ένωση απέτυχε σε ό,τι αφορά τους ασυνόδευτους, ανήλικους πρόσφυγες», μας υπογράμμισε. Η κ. Τόρνινγκ Σμιτ επισκέφτηκε το χοτ σποτ της Μόριας, όπου συγκλονίστηκε με την κράτηση των ανήλικων παιδιών και τις συνθήκες που βιώνουν, ενώ στη συνέχεια έμεινε τουλάχιστον δύο ώρες στον Καρά Τεπέ, περιηγούμενη στο Κέντρο και βλέποντας από κοντά τις δραστηριότητες που οργανώνει η οργάνωσή της για τα παιδιά.

Συνέντευξη στην ΑΝΘΗ ΠΑΖΙΑΝΟΥ

Ένα πρώτο σχόλιο για τη σημερινή σας επίσκεψη.

«Βλέπω ότι οι ελληνικές αρχές προσπαθούν, όμως η κατάσταση που είδα σήμερα στη Μόρια δεν είναι καθόλου καλή. Ξέρω ότι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι δύσκολη, όμως δεν χρειάζεται οι συνθήκες να θυμίζουν φυλακή. Μίλησα με τις γυναίκες και τα παιδιά. Οι ευρωπαϊκές χώρες δεν μπορούν να επιτρέπουν τα παιδιά να ζουν σαν φυλακισμένα.

Τα παιδιά που συνάντησα σήμερα είναι ασυνόδευτα, δεν έχουν κανέναν να ενδιαφερθεί και να μεριμνήσει γι’ αυτά. Είναι σαν φυλακή. Μου είπαν να απευθυνθώ στους ηγέτες των ευρωπαϊκών κρατών και να τους ρωτήσω γιατί τους φέρονται σαν να είναι εγκληματίες».

Ήρθατε στο νησί μία μέρα μετά τον τραγικό θάνατο που βρήκε μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά.

«Το ταξίδι που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ, πολύ επικίνδυνο. Θεωρώ ότι οι ηγέτες της Ευρώπης πρέπει να συνεννοηθούν και να βρουν άμεσα λύσεις. Οι συνθήκες στις οποίες ζουν οι γυναίκες και τα παιδιά είναι ακατάλληλες, ακόμα και για 24 ώρες, πόσω μάλλον για τρεις ή τέσσερις μήνες!

Και βέβαια είναι και τα παιδιά που είναι εντελώς μόνα. Για μένα αυτό μοιάζει με κράτηση. Δεν γίνεται η Ε.Ε. να αφήνει τις ελληνικές αρχές μόνες, πρέπει να δράσει και να δώσει λύσεις».

Για τις επιπτώσεις της συμφωνίας μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας;

«Μπορεί να έρχονται λιγότεροι άνθρωποι στις ακτές, αλλά οι διακινητές, οι δουλέμποροι συνεχίζουν να δρουν και προσπαθούν και βρίσκουν άλλα μονοπάτια, ακόμα πιο επικίνδυνα για τη ζωή αυτών των ανθρώπων. Η Ε.Ε. πρέπει να σεβαστεί τις ανάγκες των παιδιών».

Τι σας είπαν οι μητέρες που συναντήσατε;

«Οι μητέρες μού είπαν ότι είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση που βιώνουν και με ρωτούσαν για ποιο λόγο τα παιδιά τους ζουν σε μια φυλακή. Επίσης, ρωτούν τι θα γίνει στο μέλλον. Το ίδιο με ρώτησαν και τα παιδιά».

Οι ανήλικοι πρόσφυγες τι σας είπαν;

«Προσπάθησα να μάθω μερικές ιστορίες των παιδιών αυτών. Όμως μου είπαν ότι δεν θέλουν ούτε να σκέφτονται πώς έφτασαν εδώ και ότι οποιαδήποτε προσπάθεια να θυμηθούν αυτό που πέρασαν τους προκαλεί τεράστιο πόνο ψυχολογικά. Την ίδια ώρα, ούτε οι τωρινές συνθήκες είναι για εκείνους καλύτερες».

Για τα Κέντρα Φιλοξενίας

«Ανάμεσα σε όλους τους καταυλισμούς που έχω ξεναγηθεί, μπορώ να πω με σιγουριά ότι, όπου δρα η “Save the Children”, τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να ζουν σαν παιδιά, να παίζουν, να τραγουδούν, να χορεύουν, να ζωγραφίζουν, όπως εδώ στον Καρά Τεπέ. Επίσης, εδώ έχουν την ευκαιρία να μιλούν το ένα στο άλλο. Κι όπως μου είπαν οι μητέρες που συνάντησα στον Καρά Τεπέ, αν δεν ήταν η οργάνωση “Save the Children”, δεν θα ήξεραν πού θα βρίσκονταν και υπό ποιες συνθήκες», μας εξηγεί.

Τι ακριβώς κάνει η «SavetheChildren»;

«Δημιουργεί έναν ασφαλή χώρο για τα παιδιά, έναν χώρο όπου οι μητέρες μπορούν να θηλάσουν και να κάνουν δραστηριότητες με τα βρέφη. Υπάρχει ειδικό προσωπικό για όλες τις δράσεις, ώστε τα παιδιά να μένουν παιδιά, χωρίς να νιώθουν φυλακισμένα».

Βλέπετε διαφορά μεταξύ του Κέντρου της Μόριας και του Καρά Τεπέ;

«Φυσικά. Στον Καρά Τεπέ είναι πολύ καλύτερα, εδώ υπάρχει αξιοπρέπεια και ανθρώπινες συνθήκες. Υπηρεσίες υγιεινής, σπιτάκια, δραστηριότητες και φρέσκος καθαρός αέρας. Οι άνθρωποι δεν θέλουν να μένουν υπό κράτηση. Με ρωτούσαν γιατί τους συμπεριφέρονται ως εγκληματίες, καθώς στη Μόρια νιώθουν σαν φυλακισμένοι».

Μιλήσατε με κάποιον στο Κέντρο της Μόριας για το μέλλον των ανηλίκων;

«Κανείς δεν μου είπε τίποτα, γιατί κανείς δεν ξέρει τίποτα και πολύ περισσότερο τα παιδιά. Τα οποία παιδιά είναι φοβισμένα και κρατούμενα, ενώ μου λένε ότι δεν είναι εγκληματίες και δεν έκαναν κάτι για να τιμωρούνται».